Pytanie: Co to znaczy „Nie ma nikogo oprócz Niego”?

Odpowiedź: To właśnie jest to, co musimy odkryć. To znaczy, że istnieje przyczyna wszystkiego, o czym byś nie pomyślał, i ona jest jedna, jedno źródło. Ta przyczyna organizuje, decyduje, wykonuje, działa we wszystkim, co nazywa się „Nie ma nikogo oprócz Niego”. Kim On jest? – Siła obdarzania, emanacji i miłości. Taka jest Jego właściwość w stosunku do nas. Oprócz tego my nic o Nim nie wiemy.

Pytanie: Jak powinienem z tym pracować?

Odpowiedź: Musisz odkrywać Go w każdej sytuacji, w każdym działaniu, intencji, myśli – we wszystkim, rozumiejąc, że istnieje we wszystkim przyczyna. Wszakże naszą naturą jest materia, pragnienie rozkoszować się, a to, co wprowadza ją w działanie na wszystkich poziomach i we wszystkich formach, jest to ta sama jedyna Siła, prócz której nic nie istnieje.

Dlaczego ona wprowadza w ruch materię? Dlatego, że chce popchnąć materię do zjednoczenia. Dlaczego? Ona przygotowała dla materii w zjednoczeniu zdolność odkrycia tej jedynej Siły, przyczyny wszystkiego. I wtedy materia w miarę zjednoczenia, w przeciwwadze do oporu, odkrywa „Nie ma nikogo oprócz Niego”, tę jedyną Siłę, a odkrywając Ją, odczuwa się, jako istniejąca i zarządzająca.

Co więcej, nad odczuciem swojego istnienia ona odkrywa, co to znaczy istnieć i zarządzać całą rzeczywistością, ponieważ ta sama przyczyna, „Nie ma nikogo oprócz Niego”, pozwala tej materii, stworzeniu, istnieć zamiast Niego, Stwórcy. I wtedy cały świat, całe stworzone pragnienie rozkoszować się znajduje się we władzy tego samego pragnienia, a nie we władzy Stwórcy. To właśnie jest doskonałość.

Z lekcji „Chanuka według Kabały”, 15.12.2017

Kategorie: Praca duchowa, Stwórca

  Pytanie: Czym jest „pustynia”, znajdująca się wewnątrz człowieka?

Odpowiedź: Pustynia wewnątrz człowieka – jest to jego egoistyczne pragnienie, którego nie można naprawić natychmiast. Ale człowiek musi przyjść na tę „pustynię” i próbować w niej żyć, aby wejść z niej w „ziemię mlekiem i miodem, płynącą”.

Dlatego nasi praojcowie zaczynali od pustyni: Abraham poszedł na pustynię, zszedł do Egiptu, wrócił do Beer-Szewy itd. Izaak, Jakub – całe ich życie było związane z pustynią. Mojżesz ucieka z domu faraona i spotyka się na pustyni z Jetro, przekracza pustynię.

Oczywiście, tutaj więcej mówi się o działaniach duchowych niż o materialnych. Ale to miało miejsce także w materii, zgodnie z istniejącym prawem; że każda duchowa siła musi raz dotknąć swojej materialnej gałęzi i odcisnąć ten sam porządek w świecie materialnym.

Dlatego musimy zrozumieć, czym jest pustynia i jak można ją przekształcić w kwitnącą, żyzną ziemię, jak napisano w Torze. I to nie zależy od przeniesienia się w inne miejsce, jak w naszym świecie. Zmiana miejsca w duchowym oznacza zmianę moich wewnętrznych właściwości.

„Miejsce” w sensie duchowym – to wewnętrzne pragnienie człowieka. I jeśli moje wewnętrzne pragnienie jest jak pustynia, to ja w niej żyję. A jeśli moje pragnienie jest jak brzeg morza lub ogród, to żyję w ogrodzie. Wszystko zależy od tego, jak człowiek naprawia swoje wewnętrzne właściwości. Na podstawie tego należy rozumieć to, co zostało powiedziane w Torze.

Tora opisuje proces, który ma miejsce wewnątrz człowieka, który przechodzi z wewnętrznego stanu pustyni pełnej skorpionów i węży, do kwitnącej ziemi. Po czterdziestoletniej naprawie w wędrówkach po pustyni przychodzimy na ziemię mlekiem i miodem płynącą.

Pytanie: Okazuje się, że pustynia – to zło?

Odpowiedź: Pustynia – to nie zło, jest to początkowy stan, z którego zaczynamy swój rozwój zarówno wewnętrzny, jak i zewnętrzny.

Ciąg dalszy nastąpi …

Z rozmowy o nowym życiu, 28.11.2017

Kategorie: Praca duchowa

 Pytanie: Dlaczego nie ma nowej, współczesnej Kabały? Przecież dawno wszystko się zmieniło.

Odpowiedź: Zmieniają się prawa stworzone przez ludzi: społeczne, prawne i inne, ponieważ tak naprawdę, ludzie nie wiedzą, jakie prawa zachowania w systemie, w związku między ludźmi powinny być – one ukryte są przed ludźmi.

I dlatego prawodawstwo w ludzkim społeczeństwie rozwija się. Nie za dużo jest z tego korzyści, ponieważ ludzie nie znają prawdziwego związku między ludźmi. Dlatego cały czas popełniają błędy i próbują je naprawić. Jest to ciągła, nigdy niekończąca się praca, dopóki ludzie nie rozczarują się swoimi własnymi próbami i nie zastąpią ich Kabałą.

Prawa natury, które odkrywamy są niezmienne. Naukowcy odkrywają tylko to, co istnieje w naturze, i opisują te prawa, ale sami nie zajmują się tworzeniem prawa.

Zrozumienie praw natury zależy od naszego rozwoju. Kiedy ludzie zaczną odkrywać dodatkowy system powiązań w naturze za pomocą Kabały, będą mieli wiele nowych formuł wzajemnych powiązań i praw. Przekonają się jak bardzo, to wszystko jest aktualne.

Baal HaSulam w artykule „Wolna wola” pisze: „Ponieważ natura wyznaczyła nam życie w społeczeństwie, jesteśmy zobowiązani do wypełniania wszystkich jego praw. W przeciwnym razie natura dokona rozrachunku, niezależnie od tego, czy rozumiemy znaczenie jej praw, czy nie. Prawo przestrzegania zasad ludzkiego współżycia jest jednym z naturalnych praw natury i jesteśmy  zobowiązani  do przestrzegania go z należytą starannością, zupełnie nie biorąc pod uwagę naszego zrozumienia.

Znaczenie prawa polega na tym, żeby rozwinąć w nas świadomość, że miłość do siebie – to zło, miłość do innych – to dobro”.

Z lekcji w języku rosyjskim, 02.10.2016

Kategorie: KABAŁA

 Pytanie z Facebooka: Czy jest to możliwe, aby zmienić swój los poprzez czytanie w języku hebrajskim Księgi Zohar?

Odpowiedź: Można też nie czytając Księgi Zohar. Oczywiście, ta księga niesie w sobie ogromne światło, jeśli człowiek wie, jak je przyciągnąć do siebie poprzez prawidłowe studiowanie Zoharu.

To musi odbywać się w grupie, która w pewien określony sposób nastraja się na światło ukryte w Księdze Zohar, inaczej nie można go przyciągnąć. To światło wpływa na nas, wznosi, zmienia nasz los.

Z programu TV „Aktualności z Michaelem Laitmanem”, 23.01.2016

Kategorie: Pytania&Odpowiedzi, ZOHAR

Pytanie: Dlaczego symbolem święta Chanuka są palące się świece? W inne święta również przyjęte jest zapalanie świec i w ogóle są one obecne w wielu kulturach.

Odpowiedź: Świeca – to symbol światła, symbol siły fizycznej i duchowej napełniającej nas i dającej nam wrażenie poczucia powyżej ograniczeń, na nieograniczonej przestrzeni.

Zapominamy o swoim ciele, nie czujemy, że nas ogranicza i wywiera na nas presję, a wręcz przeciwnie, jakby szybujemy w powietrzu.

Pytanie: Dlaczego przyjęte jest podczas Chanuki dodawanie każdego dnia kolejnej świecy, że pod koniec świąt jest ich osiem?

Odpowiedź: Każdego mijającego dnia otrzymuje nową sfirę, nowy duchowy poziom: od Malchut do Biny. Chanuka – to jeszcze nie koniec naszego rozwoju, ale tylko część. Dlatego tak się nazywa „Chanuka“, to znaczy „Przystanek“, od słowa „zatrzymali się tu“.( Chanu – ko)

W ten sposób poznajemy część świata duchowego, stosunkowo niedużą, jedynie uwalniając się od przeszkód, od „ Greków“ w sobie i łącząc się między sobą. A po tym jest jeszcze część naprawy od Chanuki do Purim. W Purim osiągamy końcową naprawę i stajemy się gospodarzami całego wyższego świata.

Pytanie: Dlaczego podczas Chanuki przyjęte jest jeść specjalne pączki „Sufganiot“?

Odpowiedź: Pączki symbolizują „olej“, światło. Chanuka – to święto światła. Osiągając pierwsze zjednoczenie między nami, czujemy, jak bardzo nie było to w naszej mocy, a zrobiliśmy to przy pomocy wyższej siły, która realizowała w nas to połączenie.

Dlatego symbolem święta jest światło, które jest nad nami, jakby światło słoneczne, światło życia, światło spalania oleju. Kiedyś ludzie nie mieli innych lamp, prócz kaganków z palącym się olejem. Olej był uważany jako źródło światła.

Jeżeli my sami, Żydzi, rozpoczniemy wojnę o nasze połączenie się, nie zwracając uwagi na żadnych zewnętrznych wrogów, i będziemy dążyli do siebie nawzajem, to nagle przyjdzie do nas światło z góry i połączy nas. I wtedy z pomocą ogromnej siły, ujawnionej między nami, będziemy mogli pokonać wszystkie przeszkody, obawy, nienawiść, ISIS, Intifadę.

Wszystko jest w naszych rękach i nasza siła tkwi w jedności. Dlatego cała Tora mówi tylko o połączeniu. To jest pierwszy warunek otrzymania Tory, czy jesteśmy gotowi, aby połączyć się jak jeden człowiek z jednym sercem, żeby „nie czynić drugiemu, co nam niemiłe“ i „ kochać bliźniego jak siebie samego“?

Wszystko ma na celu tylko połączenie, ponieważ dosłownie w nim odkrywamy swój wyższy świat przeznaczony dla nas. Jak powiedziano: „Swój świat zobaczysz podczas życia“, ponieważ w tym życiu zaczynamy odczuwać duchowy i żyć w dwóch światach.

Z programu radiowego 103 FM, 6.12.2015

Kategorie: Izrael i narody świata, Święta

 Pytanie: Jak kabaliści traktują pojęcie zdrowia?

Odpowiedź: Istnieje dobrze znane powiedzenie „w zdrowym ciele – zdrowy duch”. A kabaliści uważają wręcz przeciwnie, że „przy zdrowym duchu – zdrowe ciało”.

Zdrowy duch – to stan, kiedy człowiek pracuje dla obdarzania, dla dobra bliźnich i dla całej ludzkości.

Gdybyśmy mogli tak żyć, czulibyśmy się w wiecznej egzystencji, w absolutnym zdrowiu i nawet nie mielibyśmy pojęcia o tym, co to jest choroba lub zły stan. Człowiek byłby przez cały czas zdrowy, dlatego że wszystkie choroby są konsekwencją myśli o sobie.

Natychmiast pojawia się pytanie; „Dlaczego w takim razie kabaliści chorują?” Chodzi o to, że dopóki cała ludzkość nie zostanie skorygowana, ludzie chorują za siebie nawzajem. Kabaliści są również włączeni w całą ludzkość i oczywiście, chorują razem ze wszystkimi.

Ale zbliżając się do naprawy, będziemy mniej chorować i żyć dłużej, aż do przejścia w stan, w którym uczucie życia zmieni się w poczucie nieśmiertelności i zdrowego życia.

Z lekcji w języku rosyjskim, 20.08.2017

Kategorie: Zdrowie

Pytanie: Dlaczego Chanuka jest bardziej uważana za dziecięce święto?

Оdpowiedź: Ponieważ dziecko zaczyna postrzegać świat  jako maleńkie niemowlę. Tak i my odkrywamy wyższy świat w stanie, w którym jesteśmy jeszcze dziećmi. Innymi słowy, kiedy my dochodzimy do duchowego święta Chanuki, nasz stan nazywa się małym stanem (Katnut) – Galgalta Ejnaim.

Dlatego my w naszym świecie śpiewamy razem z dziećmi, jemy słodkie pączki. Na ogół, jest to święto bardzo wesołe, łagodne, dla dzieci. Przecież zaczynając odkrywać wyższy duchowy świat, w realizacji  jesteśmy jeszcze dziećmi.

Z programu TV „Nowości z Michaelem Laitmanem”, 19.12.2016

Kategorie: Święta

 Pytanie: Co dokładnie studiujemy na lekcjach Kabały, aby dojść do odkrycia wyższego świata – sieci sił działających na nas?

Odpowiedź: W istocie jest to jedna siła, dzieląca się na wiele sił przeciwstawnych sobie. Musimy przebudzić jej odkrycie za pomocą studiów, które prowadzone są w grupie dziesięciu osób, które budują coraz bardziej przyjacielskie stosunki między sobą. W tym celu jest przeprowadzane przygotowanie do lekcji.

Poprzez nasze połączenie i przenikanie w materiał studiów, staramy się nie tylko studiować to, co jest napisane w książce, a otrzymać od niej szczególną inspirację, szczególną siłę, która będzie jednoczyła nas coraz bardziej. W rezultacie zaczniemy ujawniać działająca na nas sieć sił i zrozumiemy, że ona nie znajduje się gdzieś na zewnątrz, ale między nami.

Ogólna siła połączenia, zwana „Stwórcą”, przejawia się wewnątrz naszego połączenia, o czym powiedziano: „Swój świat zobaczysz w tym życiu”. Dlatego nauka Kabały – to metoda odkrycia Stwórcy stworzeniom tego świata.

Wszystko to osiągamy za pomocą połączenia w dziesiątce, która jest środkiem do osiągnięcia celu stworzenia. Pierwszym etapem jest osiągnięcie miłości do stworzeń, co jest właśni realizowane w dziesiątce. A następnie od miłości do stworzeń przychodzimy do miłości do Stwórcy, ogólnej siły zarządzającej systemem natury.

Pytanie: Co jest centralnym przedmiotem studiów?

Odpowiedź: Na lekcjach Kabały studiujemy tę samą sieć, która łączy nas między sobą i nazywa się systemem wyższych światów. „Świat” (olam) pochodzi od słowa „ukrycie” (alama), czyli ukryty system.

Stopniowo zaczynamy go odkrywać. Wewnątrz tych światów, to znaczy sieci sił, odkrywamy więź, istniejącą między nami w dziesiątce. Ta więź właśnie nazywa się naszą duszą lub Szhiną, w której odkrywa się Stwórca, „Szohen”.

Pytanie: Cel studiowania Kabały jest w tym, aby poczuć ukrytą rzeczywistość lub zrozumieć ją?

Odpowiedź: Celem studiów jest odczucie wyższej rzeczywistości. A po tym, jak zaczniemy ją odczuwać, musimy ją zrozumieć w oparciu o odczucia.

Pytanie: Co dokładnie chcemy poczuć?

Odpowiedź: Chcemy poczuć szczególny, wzajemny związek między nami, który stale rośnie jakościowo, dopóki nie osiągnie poziomu miłości. Wewnątrz tego związku zaczniemy ujawniać szczególną, działającą w nim siłę, która nazywa się „Stwórcą”.

Ciąg dalszy nastąpi …

Z rozmowy o nowym życiu, 20.07.2017

Kategorie: Praca duchowa, Studia Kabały

  Pytanie: Przez długi czas Kabała była ukrytą nauką dla wybranych. Czy nie wydaje się Panu, że nauka Kabały jest zbyt poważnym nauczaniem dla zwykłych ludzi?

Odpowiedź: Kabała przeznaczona jest absolutnie dla wszystkich. Jest to napisane w Księdze Zohar. O tym pisali wszyscy wielcy kabaliści: Ari, jego uczeń Marhu (Chaim Vital), Baal HaSulam, Rabbi Kook, Rabasz.

Kabała – nie jest nauką, ale ponad-religijną nauką o budowie Wyższego świata. Każdy człowiek zobowiązany jest ją poznać, dlatego że jest on częścią tego systemu. My wszyscy w wyniku swojego rozwoju musimy osiągnąć stan, kiedy zarówno rozum, jak i pragnienie zostaną włączone w ten system, jako pozytywne elementy.

Z lekcji w języku rosyjskim,10.09.2017

Kategorie: KABAŁA, Rozpowszechnianie metody

  Kongres w Wilnie „Od chaosu do harmonii”. Lekcja 1

Podobnie do tego, jak rozwija się nasz Wszechświat, rozszerzając się od Wielkiego Wybuchu (powstanie materii) do pewnego stanu, w ludziach rozszerza się egoizm. Ludzie wzajemnie coraz bardziej oddalają się od siebie, aby ponownie zacząć się gromadzić, w przeciwnym razie rozdzielenie, wzajemne oddalenie prowadzi do chaosu, do utraty połączenia.

Wcześniej podtrzymywał nas egoizm i zgodnie z nim tworzyliśmy pomiędzy sobą pewne społeczne, ekonomiczne, polityczne, rodzinne i inne więzi.

A dzisiaj do takiego stopnia oddaliliśmy się od siebie, szczególnie w ostatnim ekstra liberalnym okresie, kiedy pobłażliwość i niby absolutna wolność są uważane za naturalne, normalne tak, iż wzajemna niezależność naprawdę zaczyna tworzyć chaos.

Rzecz w tym, że cały Wszechświat i ludzkość przedstawiają zamknięty, wzajemnie powiązany system, który działa zgodnie z pewnymi prawami. Jeśli wychodzimy z ram tych praw, wówczas doprowadzamy się do chaosu i w końcu możemy zniszczyć siebie.

Dlatego nasz problem polega na tym, aby znaleźć, jak prawidłowo połączyć się między sobą, prawidłowo dążyć do tego punktu, z którego razem wyszliśmy i zaczęliśmy się rozchodzić, rozdzielać, aby potem ponownie połączyć się. O tym mówi nauka Kabały.

Okazuje się, że cały czas powinniśmy przyciągać do siebie ten punkt, który nazywa się „Stwórcą”. Innymi słowy, nasz cel polega na tym, aby zacząć się jednoczyć, nieustannie zbliżając się do punktu zjednoczenia między sobą, aż w naszym wspólnym dążeniu zaczniemy odczuwać nasze źródło – wyższą siłę, Stwórcę.

Na miarę tego, jak będziemy zbliżać się do siebie nawzajem, będziemy odczuwać bardziej komfortowy stan. I chociaż będzie nam trudno przezwyciężyć nasz wspólny egoizm, ale z drugiej strony będzie dla nas coraz bardziej zrozumiałe, na ile jesteśmy połączeni i zarządzani przez jeden wspólny system, który musimy poznać. Powinniśmy z góry zarządzać sami sobą.

O tym pisze wielki średniowieczny kabalista – Ramhal.

Cała nauka Kabały polega na tym, żeby poznać zarządzanie wyższego pragnienia, dlaczego Stwórca stworzył całe stworzenie, czego od niego wymaga, jaki będzie koniec jego rozwoju (Ramhal „138 bram mądrości”, brama 30). Na tym polega cała nauka Kabały.

Inny wielki kabalista Baal HaSulam pisze o tym w następujący sposób:

„Mądrość Kabały przedstawia ni mniej, ni więcej, jak porządek schodzenia korzeni, uwarunkowany przez związek przyczynowo-skutkowy, który podlega stałym i absolutnym prawom, które są związane ze sobą i ukierunkowane na jeden wzniosły cel – odkrycie Stwórcy stworzeniom w tym świecie“. (Baal HaSulam, „Istota nauki Kabały”)

Na to właśnie skierowane są nasze studia, wszystkie nasze działania, aby w przeciągu tego życia  nauczyć się sposobu połączenia między nami i odkryć pierwotny punkt powstania naszego świata, ludzkości, nasz osobisty punkt tak, aby połączenie z nim stale kierowało nami i dawało nam zrozumienie tego, jak się rozwijać, co robić, jakie konsekwencje będą miały nasze czyny.

Przy tym nie będzie tak, że robiąc cokolwiek dzisiaj, jutro rozczarujemy się tym, ponieważ zawczasu będziemy widzieć to „jutro“ i będziemy wiedzieć, co należy robić dzisiaj. Jeśli system jest zamknięty, nie istnieje w nim stan „dziś i jutro”, w nim istnieje tylko stan „początek działania i jego koniec”. W systemie zamkniętym koniec działania jest określany na początku. Dlatego możemy działać absolutnie bezbłędnie.

Odkrywając ten system, otwieramy oczy na cały świat i rozumiemy, co dzieje się z każdym z nas i z wszystkimi razem, pod każdym względem. Prawidłowe połączenie daje nam zrozumienie naszego życia i świata, w którym żyjemy.

Ciąg dalszy nastąpi …

Z 1 lekcji kongresu w Wilnie, 03.11.2017

Kategorie: Kongresy, wydarzenia, Rozwój egoizmu