Pytanie: Czy indywidualne zarządzanie Stwórcy obejmuje mnie przed narodzinami i po śmierci także?

Odpowiedź: Naturalnie! Wszyscy jesteśmy w rzeczywistości małymi cząstkami i Stwórca odnosi się do nas jak do elementów wspólnego systemu.

Każdy z nas jest małym egoistycznym pragnieniem. W takiej mierze, w jakiej możemy poświęcić nasz egoizm, aby połączyć się między sobą, zbliżamy się do Stwórcy i możemy wpływać na Niego.

Dlatego wszystko zależy od naszego zbliżenia między sobą, ponieważ w tym samym stopniu znajdujemy się w zbliżeniu ze Stwórcą. Na tym polega cała metoda Kabały.

Z lekcji w języku rosyjskim, 17.03.2019

Kategorie: Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi

Pytanie: Czy istnieje kabalistyczna astrologia?

Odpowiedź: Nie! Żadna kabalistyczna astrologia nie istnieje. Istnieje tylko Kabała.

W Kabale nie ma żadnego wróżenia z gwiazd. Nie próbuj z Kabałą wiązać żadnych czerwonych nici, wody święconej, kart tarota, mistycyzmu, medytacji. Chociaż można znaleźć wiele pseudo – literatury na ten temat.

Duchowość jest tym, co rozwija się wewnątrz człowieka bez żadnych powiązań z atrybutami naszego świata. To znaczy, ani z gwiazdami, ani z tym, co jest wokół mnie – a tylko z tym, co jest we mnie.

Z lekcji w języku rosyjskim, 03.03.2019

Kategorie: Kabała i religia, Pytania&Odpowiedzi, Różne

Z lekcji w święto Szawuot

Istnieją trzy składniki postrzegania rzeczywistości: Stwórca, przyjaciele i ja sam. Stwórca przyobleka się w przyjaciół i ja chcę powiązać ich ze sobą. Wtedy nazywa się to: „Izrael, Tora i Stwórca są jedną całością”.

Wszystko zależy tylko od tego, co ma być uważane za rzeczywistość, a co za iluzję. Dziecko słucha jak opowiadam mu bajkę i odbiera ją, jako prawdziwą rzeczywistość, wyobrażając sobie jak Czerwony Kapturek idzie przez las i spotyka wilka. Ono może płakać i cieszyć się, że w tym żyje. A dla mnie, to tylko fikcja, bajka. Wszystko zależy od poziomu, na którym przyjmujemy wydarzenie.

Znajdujemy się w iluzorycznym, wyimaginowanym świecie. Oczywiste jest, że wszystkie nasze odczucia są reakcjami naszych pięciu zmysłów, których nie można uznać za obiektywne.

Otrzymawszy inne zmysły, zobaczylibyśmy inną rzeczywistość i żyli w niej. Wszystko to są tylko stereotypy, przyjęte między nami porozumienia. Nie ma nic prawdziwego na tym świecie, ponieważ nie ma wskaźnika odnośnie, którego byłoby można to ocenić.

Musimy nastrajać się nawzajem na prawdziwsze postrzeganie świata, żyjąc zgodnie z prawem miłości do bliźniego, cały czas doskonaląc się. Wtedy, stopniowo będziemy mogli w niego wejść.

W tej pracy jest okres przygotowawczy, kiedy człowiek nie uświadamia sobie, w jaki sposób przechodzi ze stopnia na stopień. A następnie należy zacząć już pracować świadomie. Myślę, że można już to zrobić, by zakończyć święto Szawuot, robiąc prawdziwe pół kroku naprzód.

Istnieje między nami sieć połączeń, której nie odczuwamy. Ale należy nastroić się na nią przy pomocy zasady: „Kochaj bliźniego swego jak siebie samego”. To jest właśnie prawo nowej rzeczywistości, nowego myślenia, nowego pragnienia, nowych relacji.

Kabalista żyje w dwóch światach jednocześnie, w dwóch stanach. Teraz decyduję, że wchodzę razem z przyjaciółmi w taki system relacji. Nie ma nic tylko to, tylko przez to patrzę teraz na świat, na rzeczywistość, zaczynając rozwijać się w nowym świecie poprzez te nowe zmysły, zwane „dziesięć sfirot”.

Ten świat, w którym się rodzimy i jakby żyjemy jak we śnie – jest iluzją. Wkrótce odkryje się nam, że całe przeszłe życie było snem, pełną fantazją. Za każdym razem, gdy przechodzimy od egoistycznej percepcji do obdarzania, odkrywa się przed nami nowa rzeczywistość, tak ogromne zmiany, że wydaje nam się, że nie może być nic więcej.

Obdarzanie ujawnia takie kosmiczne przestrzenie, których nie moglibyśmy sobie wymarzyć. Włączam się w przyjaciół i przez to włączenie wkraczam w nową rzeczywistość jak w magiczny sen.

* * *

Nie należy oglądać się wstecz – to prawo. Otwiera się nowa rzeczywistość, oparta na połączeniu z przyjaciółmi, i nie ma nic więcej. Należy dążyć tylko do niej. Świat odkrywa się poprzez połączenie – są to nowe zmysły, nowa rzeczywistość, przed którą należy się anulować, a wtedy w nią wejdziesz.

Każdy z nas urodził się i został wychowany w egoistycznym postrzeganiu świata. Tak zostaliśmy skonfigurowani, jakby urządzenie z dużą ilością kół-pokręteł. A teraz sam, dzięki otrzymanemu wewnętrznemu przebudzeniu chcę nastroić się na inne postrzeganie rzeczywistości, co jest możliwe do wykonania z pomocą moich wysiłków, grupy, nauczyciela, Stwórcy.

Z lekcji 09.06.2019

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Postrzeganie rzeczywistości, Praca duchowa, Święta i specjalne daty, Uncategorized

Pytanie: W jaki sposób czytanie książki Szamati (Usłyszane) może pomóc mi przetrawić i uświadomić sobie nowe duchowe stany, które zacząłem odczuwać studiując naukę Kabały?

Odpowiedź: Chodzi o to, że „Szamati” pojmowane jest stopniowo. Na przykład jeśli dziś masz dwadzieścia lat, to zajmując się Kabałą i przechodząc razem z nami materiał, przykładowo po około 10 latach zrozumiesz, o czym ta książka mówi, pojmiesz jej głębię. Zaczniesz odnajdywać w sobie adekwatne stany.

Książka stanie się dla ciebie przewodnikiem po twoich duchowych stanach, po twojej duszy.

Czytając ją, wewnątrz ciebie będzie wszystko przekształcać się, ale nie psychologicznie jak w jakiejś powieści, a wszystko odkrywać się będzie w tobie w różnych stanach i aspektach. Zaczniesz odczuwać Wyższy Świat. Tak będzie działać na ciebie ta książka – stopniowo, jednak coraz bardziej i mocniej.

Z lekcji w języku rosyjskim, 03.10.2019

Kategorie: Praca duchowa, Różne, Studia Kabały

Komentarz: Naucza Pan, że wizja świata powinna być bardziej naprawiona. Gdy oglądam wiadomości widzę, że na świecie mają miejsce jakieś starcia, konflikty, a ja w ogóle ich nie czuję.

Trochę mnie to niepokoi ponieważ zawsze myślę o Rabaszu, który słuchał wiadomości, był przy tym bardzo wrażliwy na wszystko co dzieje się na świecie i martwił się o wszystkich, jak o swoich synów. To znaczy, że moje uczucia nie pokrywają się z odczuciami Rabasza.

Odpowiedź: Nic strasznego się nie dzieje. Nie ma problemu. To znaczy, że jeszcze nie dorosłeś do Rabasza. To dobrze, że się martwisz. Kontynuuj przeżywanie.

Rabasz rozumiał wszystkie problemy świata, tak jak one pojawiają się w nim, i oczywiście sprawiało mu to ból. A ty nie czujesz ludzkości tak jak swoich dzieci i dlatego jesteś obojętny: „Pomyślisz że coś się spaliło, ktoś został zabity, coś się wydarzyło. Przecież każdego dnia umierają miliony ludzi na świecie”.

A Rabasz odczuwał to wszystko jako zjawisko duchowe, tj. cały świat był przed nim jak na dłoni. Było widoczne po nim to, na ile wszystko co dzieje się na świecie, spoczywa na nim jak ogromny ciężar.

Dla nas czysto egoistycznie wydaje się, że kabalista lata w obłokach jak ptaszek, wolny od wszelkich problemów, zapomina o naszym świecie i nic go nie interesuje. Nie, to nie tak. Kabalistę interesuje wszystko, ponieważ troszczy się o ogólną korektę świata.

Z lekcji w języku rosyjskim, 18.04.2019

Kategorie: Praca duchowa, Rabasz, Rozpowszechnianie metody

Komentarz: Na naszych zajęciach studiujemy głównie dzieła Baal HaSulama i jego najstarszego syna Rabasza. To mówiąc obrazowo, ograniczyliśmy naszą wiedzę od całego łańcucha wielkich kabalistów.

Odpowiedź: Trzeba zrozumieć to, że prace innych kabalistów skoncentrowane są na tych dwóch kabalistach. Dlatego studiując Baal HaSulama i Rabasza, niczego nie tracimy.

Po pierwsze, są ostatnimi najbardziej bliskimi nam.

Po drugie, naprawdę są nowoczesnymi kabalistami XX wieku.

Po trzecie, wszyscy poprzedni kabaliści z wielu stuleci są w jakiś sposób gromadzeni, skoncentrowani w ich dziełach i dlatego niczego nie tracimy.

W swoich dziełach Baal HaSulam i Rabasz stale odnosili się do bardziej starożytnych kabalistycznych pierwotnych źródeł, na przykład Księgi Zohar, „Księgi Stworzenia” i tak dalej. Ale istnieją także artykuły które sami napisali. Łatwiej jest nam je czytać i studiować.

Zasadniczo nie potrzebujemy nic więcej oprócz tego. Nawet nie wychodząc poza ramy ich prac, możemy w pełni opanować naukę Kabały i realizować ją w tej formie, w jakiej jest ona konieczna dla naszej korekty.

Komentarz: Dzieła Baal HaSulama i Rabasza są jak soczewka, która zbiera promienie słoneczne.

Odpowiedź: W taki sposób Baal HaSulam zebrał dla nas wszystko, co było przed nim. Zrobił komentarze do Księgi Zohar i książek Ari. W Kabale nie ma ani jednego ważniejszego tematu – od nauki o zarządzaniu naszym światem poprzez Wyższy System sterowania – którego by ten kabalista nie przestudiował.

Baal HaSulam wyjaśnił nam wszystko, przybliżył do nas i wyłożył w zrozumiałym dla nas języku wiedzę kabalistyczną. Jeśli nie będziemy studiować jego dzieł, to praktycznie nie będziemy w stanie niczego zrozumieć o świecie, jego zarządzaniu, o celu jego istnienia.

Z lekcji w języku rosyjskim, 03.10.2019

Kategorie: Baal HaSulam, KABAŁA, Rabasz, Różne, Studia Kabały

Obojętność – to część przeciwieństwa właściwości. Obojętność jest dana człowiekowi, aby bez oddziaływania z góry lub wpływu grupy dowiedział się kim naprawdę jest. Poprzez grupę również otrzymuję wpływ z góry, przecież tylko dzięki niej mogę połączyć się ze Stwórcą i sam przebudzić Jego wpływ.

Obojętność jest najtrudniejsza. Świadczy o tym, że człowiek nie zbudował lojalnego związku z grupą i przez nią – ze Stwórcą. Łańcuch: „Izrael, Tora i Stwórca” nie funkcjonuje i dlatego następuje obojętność. Nie ma nic gorszego niż to. Lepsza jest nawet sprzeczność, niezgoda – to już jest wyjaśnieniem. A w stanie obojętności nic nie można wyjaśnić, można utknąć w nim na lata.

Potem nastąpi przebudzenie, ponieważ człowiek nie jest sam, a jest częścią rozbitego systemu. Jeśli inne dusze, związane z korzeniem jego duszy zaczynają się zmieniać i korygują się, to tym go przebudzją. Może nawet zrezygnować z duchowego postępu, ale nagle przebudzi się, ponieważ inni potrzebują do osiągnięcia korekty jego obecności i uczestnictwa.

Na najniższym poziomie obojętność przejawia się w ten sposób, że człowiek wpada w ten świat egoistycznie rozkoszując się życiem i jest z tego zadowolony. Pochłaniają go tylko materialne przyjemności i staje się obojętny na duchowy postęp. Punkt w sercu przestaje świecić, ponieważ człowiek nie włożył wystarczającej siły, aby związać się z przyjaciółmi, z nauczycielem, z metodą.

Duma nie pozwoliła mu połączyć się z innymi. Czuł się silniejszy i mądrzejszy od innych, i to go pokonało. Człowiek może przejawiać ogromną energię w sprawach materialnych, ale całkowicie ochłodzić się w duchowych. Wydaje mu się, że osiągnie sukces, dużo zarobi – to jest ogromna przeszkoda.

Grupa ma obowiązek utrzymywać w każdym poczucie równości z resztą grupy. I chociaż wszyscy jesteśmy różni: jedni czują się słabszymi, inni więcej wiedzą, ale wszyscy powinni być na równych prawach, bez żadnej przewagi. Grupa musi pomóc w tym człowiekowi, w przeciwnym razie jego duma wzrośnie i wyrzuci go z drogi. To właśnie nazywa się „uwolnić go z więzienia”.

On może mieć wysokie poczucie własnej wartości i czuć się całkiem w porządku, pewnym i silnym – a to jest egoistyczne więzienie. Z tego powodu znajduje się w rwącym potoku niosącym go do wysokiego wodospadu, gdzie roztrzaska się na kawałki.

* * *

Obojętność – to bardzo ważne uczucie, ponieważ pokazuje jak bardzo brakuje mi wielkości Stwórcy. Oznacza to, że muszę zwiększyć znaczenie wszystkich środków: grupy, nauczyciela, książek, metody. Obojętność przychodzi stale a nawet odrzucenie, które musimy pokonać i w ten sposób pracować. Są to konieczne etapy (ciosy) na drodze.

Z lekcji wedlug artykułu Baal HaSulama „Wprowadzenie do nauki Kabały”, 11.06.2019

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa

Pytanie: Jestem w Kabale od dwóch lat. Prześladuje mnie ciągłe poczucie długu, winy za to że za mało inwestuję w dziesiątkę. Myśli i pragnienia muszę filtrować co minutę. Przestałam być szczęśliwa. Czy to jest nieprawidlowy stan? Przecież Pan naucza że kabaliści są największymi egoistami, lubią się rozkoszować.

Odpowiedź: W żadnym wypadku nie należy ograniczać się od przyjemności. Celem stworzenia jest sprawiać przyjemność stworzeniom.

Nawet w ciągu jednej sekundy człowiek nie powinien być w stanie przygnębienia. A jeśli przyjdzie i owładnie nim, to nie jest dobrze. Przygnębienie powinno być ograniczone w czasie i wielkości, ponieważ takim stanem przygnębienia obwiniasz Stwórcę za to, że umieścił cię w cierpiącym świecie i zmusza do tego aby się męczyć.

Na czym wówczas polega Jego właściwość obdarzania, miłości? Przecież powinna przejawiać się również teraz. W dowolnych stanach każdy z was i wszyscy razem powinniście czuć się absolutnie szczęśliwi, ponieważ Stwórca cały czas kieruje was tylko ku lepszemu. Dlatego jest powiedziane: „nawet jeśli nad tobą zostanie uniesiony miecz, to mimo wszystko musisz wierzyć, że to jest dla twojego dobra i Stwórca cię zbawi”.

Ta właśnie siła prowadzi do przodu i zbawia cię. Powinieneś wystrzegać się stanów przygnębienia, zwłaszcza w grupie. Jeśli grupa siedzi i cierpi – jest to straszne duchowe przestępstwo. W żadnym wypadku nie może się to zdarzyć! Wręcz przeciwnie, należy podtrzymywać radość, optymizm.

Pytanie: Czasami w stanie upadku wydaje się że cały świat się wali. Jak pracować z myślami w tym stanie?

Odpowiedź: Rozumiem cię, bo cały świat naprawdę się rozpada. Ale to cały świat, a nie my.

My wiemy dlaczego on istnieje i jak powinniśmy działać, aby przynieść światu metodę zbawienia, która zależy tylko od zmiany naszej intencji, naszej świadomości, naszego pragnienia, naszego połączenia.

Właśnie od naszego połączenia ze sobą nawzajem i ze Stwórcą zależy zbawienie świata. A wtedy wszyscy poczujemy się w Wyższym Świecie.

Z lekcji w języku rosyjskim, 03.02.2019

Kategorie: Praca duchowa, Różne

Pytanie: W jaki sposób myśli mogą wpływać na Stwórcę i na Jego rzeczywistość na świecie?

Odpowiedź: Nie, na samego Stwórcę nie możemy w żaden sposób wpływać. To Absolut – Wyższa Siła która otacza wszystko. Istniała jeszcze przed naszym stworzeniem i dlatego nie możemy wpływać na Niego osobiście.

Jesteśmy w stanie wpłynąć tylko na Jego stosunek do nas. Oznacza to, że w miarę naszego podobieństwa do Niego, Stwórca będzie się odnosił do nas lepiej, a w miarę przeciwieństwa do Niego – gorzej. Ale tylko po to aby bardziej efektywinie podgonić nas do korekty, do całkowitego podobieństwa do Siebie.

Z lekcji w języku rosyjskim, 24.02.2019

Kategorie: Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi, Stwórca

Pytanie: Czy rozum i uczucie mogą istnieć bez fizycznego ciała? Co będzie odczuwać uczucie? Gdzie rodzi się i zawiera rozum?

Odpowiedź: Uczucie – to nie jest ciało. Nasze ciało jest po prostu jakąś substancją materialną, która wydaje się nam istniejącą. Widoczne są w niej jakieś ruchy, fermentacje a my czujemy się żyjącymi.

W rzeczywistości istniejemy w myśli Stwórcy. Nie ma nic poza nią! Cały wszechświat, wszystko, co istnieje jest tylko myślą.

Porozmawiajcie z astronomami, zapytajcie astrofizyków to powiedzą to samo. Pracując z ciałami niebieskimi czują że jest to zamysł, myśl.

Nauka Kabały naucza rownież o tym samym: materia nie istnieje, tylko odczuwamy ją jako konsekwencję postrzegania myśli.

Z lekcji w języku rosyjskim, 07.10.2018

Kategorie: Dusza i ciało, Postrzeganie rzeczywistości, Pytania&Odpowiedzi