Pytanie: Powiedział Pan, że nie powinno się odkrywać swojej duszy, to znaczy mówić o tym, co teraz czuje się. Ale mimo wszystko człowiek wypowiada się z tego, co czuje. Jak to jest? Gdzie może zaszkodzić sobie i innym, a gdzie mimo wszystko jest chroniony?

Odpowiedź: Jeszcze na razie nikogo nie krzywdzisz. Nie chodzi o te poziomy. Ale generalnie lepiej jest milczeć. Po co mówić o tym, co się przeżywa wewnętrznie?

Komentarz: Jeśli coś dzieje się z innym człowiekiem, po przejściu przez ten stan, możesz w zasadzie przynajmniej przeanalizować, jak się on czuje. To jest jak obraz, na którym widzisz najprawdopodobniej swoje zewnętrzne stany.

Odpowiedź: Jeśli chcesz normalnie rozwijać się, to dlatego istnieje ta metoda. Nie ma co się mądrzyć, i tak nikt nic z tego nie zrozumie. Weź tę metodę i zrób dokładnie tak, jak naucza.

Jeśli nie zamierzasz iść do przodu, to ucz się filozofii. Chcesz sprawdzić miłość do fizyki lub biologii z weterynarią? Nie wiem co i jak, ale to bzdury. Nie ma co próbować porównywać nieporównywalnego. Chcesz za pomocą narzędzi tego świata, psychologii lub różnych innych technik, dostać się do świata, do którego nie możesz wejść nogami.

Ale nie masz właściwości tego świata a ty usiłujesz, nie zmieniając siebie i swoich właściwości, wejść tam: „Może coś tam znajdę, wyłowię i będę miał w tym świecie jakiś hokus-pokus, będę mógł czymś manipulować”. To nie zadziała! Inaczej wszystkie służby specjalne już teraz „pasły by się” w Kabale.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Zabrania się odkrywać swoją duszę”

Kategorie: Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi