A ci, którzy nie podążają drogą osiągnięcia scalenia ze Stwórcą, czyli zdobycia pragnienia obdarzania, nazywani są grzesznikami, dlatego że nie podążają drogą, na której mogą zrobić wszystko w imię niebios, lecz robią wszystko dla siebie, a tutaj „grzesznicy”” – to inna właściwość, czyli zupełnie inne wyjaśnienie.

Czyli tam nie ma właściwości sprawiedliwych pośrodku, a wszystkie ich działania są we właściwości grzeszników, to jest nie w imię niebios, ale ze względu na nich samych. W sensie pracy duchowej nazywają się grzesznikami, ale dla ogólnej masy, dla tych, którzy przestrzegają Tory i przykazań, są już nazywani sprawiedliwymi. (Co to jest „zapach jego szat” w pracy duchowej. Rabasz, artykuł 9 1991)

Musimy starać się wypełniać te przykazania Tory, które prowadzą nas do jedności, dlatego że „kochaj bliźniego swego jak siebie samego” jest najważniejszym przykazaniem. Jest to najważniejsze przykazanie, do którego powinniśmy dążyć. Ten warunek musimy rozwiązać i wprowadzić w życie.

Z lekcji według artykułu Rabasza, 12.02.2024

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Przykazania