Komentarz: Kabaliści z Kocka specjalnie zaniżali ważność grupy, dając przyjaciołom możliwość wykonywania wewnętrznej pracy.

Odpowiedź: To jest przeznaczone dla bardzo wielkich ludzi, nie dla nas.

Pytanie: A jeśli człowiek jest równy innym, to czy powinien jednak dążyć by być niższym od innych w grupie kabalistycznej?

Odpowiedź: Nie ma czegoś takiego – równy innym. Kto wie, na jakim jest poziomie? Sam człowiek tego nie wie. Wszystko zależy od tego, gdzie siebie umieści.

Na przykład, ja nie mogę stawiać siebie nisko, ponieważ uczniowie nie będą mnie szanować, akceptować metodyki, uczyć się. Muszę się z tym liczyć. Uczniowie powinni być odpowiednio prowadzeni, w przeciwnym razie nie będą mieli zachęty, możliwości uczenia się. Tak zbudowany jest człowiek. Do czasu, dopóki nie mogą ocenić mnie jako posiadającego klucze do ich duchowego świata, trzeba przed nimi grać.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Macierzyńska troska”

Kategorie: Nauczyciel i uczeń, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie