Międzynarodowy kongres „Wznoszenie się ponad siebie”. Lekcja nr 7

Nasze lekcje wirtualne również wpływają na nas, jeśli nie lepiej, niż te stacjonarne, pomagają nam poczuć, że możemy być blisko siebie, pomimo fizycznych odległości. Możemy to poczuć, jak bardzo zbliżamy się wirtualnie, duchowo. Po prostu fizyczny dystans nie jest brany pod uwagę.

Ale z drugiej strony musimy osiągnąć to, żebyśmy zjednoczyli się nawzajem, jak to się nazywa byli w połączeniu, w sklejeniu się między sobą.

Dlatego musimy stale mierzyć odległość między nami i starać się ją wypełniać. Nie anulować, ale wypełnić, aby pragnienie przyciągnięcia przyjaciół do siebie wypełniło wszystkie wielkie pustki między nami, które będą się stale pojawiać.

Także rezultat naszego rozwoju – to poczucie dystansu między nami, aż do otchłani i zrozumienie, jak możemy ją wypełnić, aby nas nie rozdzielała, a jednoczyła. Właśnie dzięki temu, że czujemy różnice i dystans do siebie nawzajem, rozwijamy między nami uczucie przyciągania, jak jest powiedziane: „Wszystkie grzechy pokryje miłość”.

To jest główna wygrana, główny rezultat wszystkich naszych wysiłków: odkryć między nami dzielące nas odległości, różnice i wypełnić je miłością.

Co więcej te różnice będą ogromne, i będziemy coraz bardziej i bardziej widzieli je między nami. Nie jest tak jak w naszym świecie, kiedy małe dzieci praktycznie niczym się od siebie nie różnią, a dorastając wykazują swój własny charakter, swoje przyzwyczajenia, naturalne skłonności, i widzimy w każdym z nich nie tylko rodziców, ale może nawet ich odległych przodków.

Musimy to wszystko ujawnić i jednocząc się nad tym stworzyć doskonałe kli (naczynie), w którym będziemy połączeni dobra więzią, mimo że wszyscy jesteśmy bardzo różni, początkowo odrzucamy się, i nawet nienawidzimy jeden drugiego.

Poczujemy siebie przyklejonymi do siebie nawzajem tak bardzo, że jeśli w pewnym momencie nie odczuję wewnętrznego zbliżenia, połączenia, zlania się z przyjaciółmi, to zniknę, upadnę z poziomu duchowego świata do naszego świata. To będzie katastrofa.

Dlatego cała nasza praca polega na tym, żeby prosić Stwórcę o wypełnienie miejsca między nami. Zgodnie z tym zaczniemy odczuwać, jak między nami zmniejsza się dzieląca nas odległość. To uczucie zbliżenia będzie nazywało się ruchem w duchowym świecie.

Z lekcji nr 7 Międzynarodowego Kongresu „Wznoszenie się ponad siebie”, 09.01.2022

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Kongresy, wydarzenia, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie