Pytanie: Czy może Pan podać przykłady świata duchowego lub go opisać?

Odpowiedź: Nie da się tego opisać! Brak mi słów, żeby opisać duchowy świat! Dlatego kabaliści wymyślili swój własny język lub przyjęli język naszego świata, aby opisać duchowe korzenie.

Ale wtedy nadal wyobrażasz sobie, jakby w świecie duchowym istniały przedmioty naszego świata. Kiedy mówię: „Mężczyzna, kobieta, dzieci, drzewa”, wyobrażasz ich sobie w świecie duchowym tak samo, jak są w naszym świecie. Przede wszystkim trzeba oderwać się od ziemskich obrazów, tak jak to zrobił Abraham, rozbił swoich bożków.

Dlatego nie powinienem opisywać tego, co dzieje się w wyższym świecie. Tak istotnie powiedziano: „To, co pojmiesz, poczujesz ty i nikt inny”. Tego nie da się przekazać! Musisz sam do tego dotrzeć i to osiągnąć. A wtedy ty i ja, czując ten sam obraz, będziemy mogli wymienić się naszymi wrażeniami. Z naszego wspólnego języka zrozumiemy, o czym mówimy.

Musimy zacząć pracować nad sobą, aby poszerzyć zakres swoich doznań. Bo wcześniej, nic nie da się zrobić. Będziesz patrzeć na innych i myśleć: „Jacy są mali! Jacy są głupi! Jak bardzo są ograniczeni! Jak doprowadzają siebie do jeszcze większych cierpień!” – i też nie można nic zrobić.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Ograniczenie wzroku i słuchu”

Kategorie: Postrzeganie rzeczywistości, Praca duchowa