Pytanie: Dlaczego Stwórca zsyła nieszczęścia na sprawiedliwych, i dlatego odchodzą jako pierwsi?

Odpowiedź: Dlatego że ich obowiązkiem jest rozwijać się, zmierzać do przodu.

Pytanie: Jeśli już przeszedłem przez to co niskie i mogę być nikim, to o co jeszcze prosić Stwórcę? Nie czuję już potrzeby niczego więcej. „Uratuj mnie!” – ale od czego?

Odpowiedź: Od tego, że jesteś oddalony od swoich przyjaciół i nie możesz w połączeniu z nimi odkryć Stwórcy.

Pytanie: Zawsze podaje Pan przykład rabina Szymona, którego uczniowie nienawidzili się nawzajem. Ale przecież wykonywali wielkie dzieło. Z czego mogła wyniknąć nienawiść między nimi?

Odpowiedź: Dokonali wielkiego dzieła – zjednoczenia ze sobą, ponieważ starali się być tylko w tym dążeniu, nieustannie, nieprzerwanie, w każdych okolicznościach.

Pytanie: Co przeszkadza mi być szczerym wobec siebie, dlaczego jest to takie trudne? Przecież szkodzę sobie i dziesiątce. Jak to naprawić?

Odpowiedź: Boisz się odkryć, że jesteś takim egoistą. Że wszyscy dowiedzą się, kim jesteś, jaki jesteś, jakie myśli krążą ci po głowie, jakie pragnienia masz w sercu. Chcesz to wszystko upiększyć i ukryć. Przestań się tym martwić.

Pytanie: Rabasz napisał, że Stwórca czeka do tej pory, aż człowiek wyjawi, co musi zrobić. Wiem, co muszę zrobić, a przed nami wielka droga. Więc o co musimy się martwić?

Odpowiedź: Musisz martwić się tylko o to, że łącząc się ze sobą, nie możecie doświadczyć miłości do Stwórcy.

Z lekcji na temat „Potrzeba zbawienia przez Stwórcę”, 22.08.2023

Kategorie: Dziesiątki, Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie