Edukacja i wychowanie

Pytanie: W Izraelu funkcje nauczycieli mają dwojaki charakter. Z jednej strony, określa się nauczycieli, jako pedagogów-wychowawców odpowiedzialnych za bagaż wartości i asystujących klasie w tym kierunku przez cały rok. Z drugiej strony, istnieje określanie nauczyciela, specjalizujacego się w tym lub innym przedmiocie programu szkolnego. Jak Pan widzi te dwie funkcje w nowoczesnym systemie edukacji?

Odpowiedź: Oczywiście, potrzebny jest pedagog-wychowawca, który podtrzymuje w klasie wspólnego ducha, wzbudza wzajemną pomoc, przechodzi z uczniami odpowiednie materiały, pokazuje filmy edukacyjne i w ogóle robi wszystko co jest niezbędne do budowania osobowości każdego dziecka, formując z pierwotnego „surowca“, z „gliny“ – Człowieka.

To jest oddzielna specjalność i każdy nauczyciel powinien przynajmniej częściowo, władać nią.

Umiejętność interakcji

Pytanie: Jaka w Pana oczach jest rola nauczyciela?

Odpowiedź: Nie znamy wszystkich szczegółów rozwoju dzieci, nie wiemy, jaka przyszłość je czeka. Być może wiedza i umiejętności, których uczymy je dzisiaj, po pięciu latach będa zupełnie nieistotne i niepotrzebne.

Dlatego przede wszystkim należy nauczyć je właściwego podejścia do życia, prawidłowego stosunku do rodziny, rodziców, rodzeństwa, innych dzieci, do kraju i świata, do siebie samych. Należy nauczyć je prawidłowego budowania rodziny, interakcji z kolegami w pracy… Jednym słowem jako pierwsze, powinniśmy nauczyć dziecko prawidłowej interakcji, komunikacji z otoczeniem, począwszy od najbliższych kręgów do najbardziej odległych. Tak, żeby dziecku było lekko i wygodnie obcować z całym światem, gdziekolwiek by się nie znajdowało.

Niektórych cechuje towarzyskość z natury: oni są uśmiechnięci, z łatwością kontaktują się z innymi i ze wszystkimi znajdują wspólny język. A innych powinno się tego uczyć.

Po co żyję?

Jednak nie wystarczy podstawy i umiejętności komunikacyjnych. Oprócz prawidłowej komunikacji z otoczeniem należy nauczyć człowieka najważniejszego – z jakiego powodu jest to wszystko potrzebne. Każde dziecko zadaje pytania: „Dlaczego się urodziłem?” – i nie otrzymuje odpowiedzi.

O najważniejszym nie mówią i nie pytają, jakgdyby to był temat tabu. Uczymy się, pracujemy, spacerujemy, bawimy się, cierpimy, chorujemy, przechodzimy przez wszystkie perypetie życia – a po co żyjemy? Bardzo proste pytanie: dlaczego żyjemy? I na to pytanie powinniśmy dać dziecku odpowiedź.

I wtedy można mieć pewność, że dziecko będzie twardo stało na nogach. Ponieważ teraz ono będzie mogło odpowiedzieć sobie na główne pytanie i ta wiedza pozwoli mu znosić trudności, dokonać właściwych wyborów na drodze.

Solidna podstawa

Tak więc, w pierwszej kolejności ze szkolnego nauczania dziecko powinno wiedzieć, jak komunikować się z innymi ludźmi i dlaczego ono istnieje. Przedmioty, kierunki studiów, specjalności – to oczywiście także powinno być. W miarę możliwości damy mu profesjonalne umiejętności, chociaż nie mamy pojęcia, jakie będzie życie powiedzmy za dziesięć lat. Ale co najważniejsze, po zdaniu egzaminu maturalnego ono wejdzie w życie z solidnym wewnętrznym fundamentem – uniwersalnym i trwałym.

„Nowe Życie”, temat „Nauczyciel życia”, 30.08.2015

Kategorie: Edukacja