Komentarz: Warsztat ma ciekawą cechę: w momencie jego realizacji, człowiek jakby dochodzi do pewnego rodzaju zrozumienia, odczuwa inspirację, a następnego dnia wszystko to ulatuje.

Odpowiedź: To nie ma znaczenia. Nawet jeśli ulotniło się z człowieka, to nadal jest jego. W rozwoju duchowym nic nie znika. Po prostu w danej chwili coś ulotniło się, ponieważ dodano nowy egoizm.

Nic nigdy nie idzie do tyłu, tylko do przodu. Jeśli coś jest wymazywane z twojej pamięci, to dlatego, że przychodzi nowa, jeszcze nienaprawiona egoistyczna masa, która zasłania twoje wcześniejsze osiągnięcia duchowe.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Po co potrzebne są warsztaty”

Kategorie: Praca duchowa

Komentarz: W klasyfikacji sekt jest dziwny postulat: „Musisz natychmiast stać się członkiem grupy”.

Odpowiedź: W żadnym wypadku. W naszej społeczności, przed dołączeniem do grupy, człowiek studiuje minimum pół roku na kampusie, uczestniczy z nami w kongresach, we wspólnych posiłkach, ale nie jest w grupie.

Po ukończeniu kampusu zostaje członkiem tzw. młodej grupy, ale młodej nie w sensie wieku, ale według liczby zajęć. W niej ludzie uczą się przez jeszcze kolejne dwa-trzy lata.

Zanim człowiek zadomowi się w naszej grupie, mija kilka lat. Nikt go tam nie ciągnie. Bo po co? Żeby następnego dnia odszedł? Wręcz przeciwnie, lepiej, żeby początkowo zadomowił się, a dopiero potem, gdy naprawdę zrozumie, że to jest jego droga, przyszedł do nas.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Kabała o sektach”

Kategorie: Praca duchowa, Studia Kabały

Jednak sprawiedliwi, oprócz osiągnięcia przez nich doskonałości rozkoszy i najlepszych zdobyczy, osiągają również podobieństwo w formie do swego Stworzyciela. Wówczas też są w pojmowaniu pokoju, kiedy napełnienie przychodzi do nich samoistnie, bez żadnego ruchu i pracy. (Nauka dziesięciu Sfirot, cz. 1, „Skrócenie i linia”, Wewnętrzna kontemplacja, rozdział 4, p. 21)

Chodzi o tych ludzi, którzy rozumieją, jak należy napełniać się. Dlatego Kabała nazywa się nauką o napełnianiu, otrzymywaniu. Jeśli umiemy prawidłowo napełniać się, to wtedy możemy otrzymać wszystko, czego chcemy, a gdy osiągniemy to, uspokoimy się.

Baal HaSulam napisał, że człowiek nie tylko uczy się właściwie otrzymywać przyjemność, ale także otrzymuje podobieństwo formy z jego Stworzycielem. Oznacza to, że są to dwa rodzaje przyjemności, kiedy otrzymuje przyjemność zarówno z podobieństwa do Stwórcy, jak i z napełnienia się tym, co daje Stwórca.

Pytanie: Jakie przyjemności daje Stwórca? Czym można rozkoszować się?

Odpowiedź: By być, jak Stwórca. To najwyższa przyjemność. W takim przypadku człowiek napełnia się stałą, absolutną przyjemnością i nie odczuwa żadnych potrzeb.

Pytanie: Jeśli jest taka technologia, i istnieje od kilku tysięcy lat, to dlaczego nikt jej nie odkrył ani nie reklamuje?

Odpowiedź: Dlatego że jest sprzeczna z naszą naturą. Nawet kiedy reklamujemy ją, nie widzimy, by ludzie rwali się do jej nauki. Naszym celem jest absolutne napełnienie. Ale osiąga się to tym, że człowiek musi wznieść się ponad swój egoizm, z czym się nie zgadzamy.

Z programu telewizyjnego „Nauka Dziesięciu Sfirot (TES)”, 18.12.2022

Kategorie: Praca duchowa, Struktura Wszechświata

Pytanie: Litery, o których opowiada Zohar, czy wyrażają rodzaje połączeń między nami?

Odpowiedź: Oczywiście! Tylko połączenie między nami! Bez połączenia między duszami autorzy Zoharu nie byliby w stanie niczego pojąć. Wszystko jest pojmowane w sieci połączeń między nami.

Co poznajemy? – siły obdarzania. Całokształt tych sił obdarzania nazywany jest „Stwórcą” („Bo-Re” – „Przyjdź i zobacz”), którego odkrywamy w związku między nami – właściwość obdarzania i miłości. Jeśli poznajemy to w postaci sił, to jest nasze pragnienie, naczynie dla odkrycia światła. Jeśli jednak pojmujemy jako wrażenie, światło, to jest to Stwórca, światło odkrywające się w naczyniu, w pragnieniu. Poza tym nie ma nic.

Wszystko, co czytamy w Zoharze lub we wszystkich innych księgach kabalistycznych, to tylko wrażenia człowieka, kabalisty, z jego poznania siły obdarzania wewnątrz swoich pragnień, zgodnie z podobieństwem właściwości. O swoich pragnieniach, o sile, którą zrozumiał, o swoim wrażeniu opowiada nam, wyjaśniając to w takiej zewnętrznej formie.

Można to wyrazić w muzyce, pieśniach, pięknych słowach, a można to wyjaśnić w języku Kabały, Talmudu lub legend. Ostatecznie jednak kabaliści wyjaśniają nam swoje duchowe poznanie.

Z lekcji według Księgi Zohar

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, ZOHAR

Komentarz: W klasyfikacji sekt jest takie stwierdzenie: „Ta grupa jest wybrana, reszta ludzkości zginie, ponieważ nie należy do tej grupy lub nie pozwala jej się ocalić”.

Odpowiedź: Nie, nieprawidłowo! Grupa istnieje po to, aby rozpowszechniać wiedzę kabalistyczną dla całej ludzkości, dlatego że tylko w miarę tej wiedzy wszyscy zmierzamy ku dobremu, do dobrego wzrostu, a jeśli nie, to wszystkim będzie źle. Przecież cierpienia – to te nienaprawione przez nas właściwości, które działają przeciwko nam. Jeśli je naprawiamy, wtedy zmieniają się w dobre, korzystne. W takim razie siedzimy w tej samej łodzi razem z ludzkością.

Nie patrzymy na wszystkich z góry: „Powiedzieliśmy wam wszystko, a reszta – zależy od was. Umierajcie, a my pójdziemy dalej, w górę, do przodu, w stronę światła!” Ale nic podobnego, wszyscy jesteśmy w jednej łodzi.

Co więcej, jeśli nie odnosimy sukcesu w naszym rozpowszechnianiu światu tego, że istnieje metoda naprawy i koniecznie należy ją zastosować teraz, to jest nasza wina, a nie świata. Nie obwiniam świata, cały czas go usprawiedliwiam. Rozumiem naturę człowieka – nie może postępować inaczej, dopóki nie pomogę mu zmienić swojej natury.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Kabała o sektach”

Kategorie: Rozpowszechnianie metody

Jedną z ważnych cech w pracy duchowej jest cierpliwość: zacisnąć zęby, zamknąć usta i przejść przez wszystkie te stany. I tak całe życie, jeśli masz do czynienia ze Stwórcą, jeśli On stoi przed tobą i tylko Jego odkrycie i połączenie z Nim jest dla ciebie ważne, ponieważ Stwórca rzeczywiście jest jedyną przyczyną tego, co się dzieje.

Gdzie jeszcze możemy się udać, na co jeszcze zwrócić uwagę? Nawet przykazanie „Kochaj bliźniego swego” jest potrzebne tylko po to, aby trenować, osiągać Jego właściwości. Przecież nie ma tu ani bliźniego, ani mnie, jest tylko opanowanie właściwości Stwórcy.

Pytanie: Czy cierpliwość jest szczególnie ważna podczas kłótni?

Odpowiedź: Kłótnia – to pojawienie się sprzeczności ze Stwórcą, kiedy On stawia mnie w takich warunkach, że nie akceptuję obrazu, który mi maluje.

Pytanie: A kiedy dochodzi do konfliktu pomiędzy przyjaciółmi, czy to też w zasadzie jest jednym z elementów?

Odpowiedź: Oczywiście. Tylko przyjaciele tego nie czują. Jeśli są w grupie, jest to lekcja dla całej grupy. Ponieważ robią dziurę w tej łodzi, w której siedzi cała grupa. Kiedy przyjaciele kłócą się między sobą, naruszają jedność grupy, i cała grupa na tym cierpi. Nic nie można zrobić! Żadna grupa nie osiągnie duchowego wzniesienia, żadnego odkrycia Stwórcy, jeśli są w niej takie relacje.

Na początku wszystko to jest wybaczane, jakby nie zauważone. Ale potem dochodzi do takiego stanu, w którym jesteśmy zobowiązani pracować nad sobą tak, aby cała grupa przedstawiała podobieństwo do Stwórcy. Relacje w grupie ciągle będą bolesne, przerażające, straszne, wstrętne, w nienawiści, jak na przykładzie grupy rabbiego Szymona, twórcy Księgi Zohar. Ponad tym musimy wznieść się do miłości..

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Konflikt między przyjaciółmi”

Kategorie: Praca duchowa, Praca duchowa w grupie, Pytania&Odpowiedzi

Pytanie: Duchowy nauczyciel czeka na swojego ucznia, przygotowuje się na niego. Czy to jest jego życie?

Odpowiedź: Tak, oczywiście! Baal HaSulam tak właśnie pisze, że nauczyciel przygotowuje się na przyjście ucznia, któremu przekaże tę metodę.

Kiedy studiowałem u Rabasza, doskonale rozumiałem, że muszę przygotować się do nauczania. Od razu zacząłem nagrywać lekcje na magnetofon, rysować i zapisywać to, co mówił Rabasz, gdy spacerowaliśmy po parku. Zacząłem te materiały systematyzować, porządkować je. Wiedziałem dokładnie, że będę musiał przejąć od niego tę metodę i przekazać ją dalej. Miałem wyraźne odczucie, że istnieję po to, aby otrzymać ją od niego.

Nie wiedziałem, ile lat będę przy nim razem, bo gdy do niego przyszedłem, miał już 70 lat, był starszym człowiekiem, ale byłem pewien, że po wszystkich moich przejściach i poszukiwaniach nauczyciela powinienem otrzymać metodę Kabały właśnie od niego.

Po prostu nie widziałem nikogo innego, chociaż znałem wielu i szukałem. A Rabasz był całkowicie skupiony na duchowości zarówno pod względem ducha, jak i podejścia, względem źródła, charakteru, pragnienia i gotowości. Wiedziałem więc, że otrzymuję od niego ten pakiet medialny, który będę dalej przekazywał. Rabasz też to wiedział. Więc całe jego archiwum, całą swoją spuściznę przekazał mi.

Po śmierci Rabasza natychmiast ujawniłem to wszystkim. Gdyby miał to ktoś inny, to może by zatrzymał i nie publikował. Albo publikowałby po jednej porcji z powodów osobistych, Uważając, że jeśli to ma, to jest wyjątkowy. Ale ja natychmiast dałem wszystkim jego uczniom zrobić kopie oryginałów, aby korzystali z nich. Po tym poczułem spokój – pisma Rabasza nie leżą u mnie w biurku. Spełniłem swój obowiązek wobec przyjaciół. Dałem im wszystko.

Z programu telewizyjnego „Tajemnice wiecznej księgi”, 12.02.2010

Kategorie: Nauczyciel i uczeń, Praca duchowa, Rabasz

Pytanie: Czy postrzeganie materialnego życia Pana ucznia jest dla Pana tak samo odkryte jak i duchowe?

Odpowiedź: Nie, materialne życie mojego ucznia nie znajduje się w tym polu, w którym się z nim kontaktuję. Absolutnie nie. Nie koniecznie muszę wiedzieć, co robi człowiek. Czuję, co się z nim dzieje właśnie w jego duchowym rozwoju, ale nie w materialnym.

Pytanie: Nawet może Pan nie wiedzieć, gdzie teraz znajduje się, na przykład w drodze lub w jakimś innym miejscu?

Odpowiedź: Tego nie wiem.

Pytanie: Zatem uczeń może Pana oszukać, mówiąc: „Teraz byłem tam” – ale w rzeczywistości?..

Odpowiedź: Fizycznie? Oczywiście, że może! Przecież to nie jego najniższy poziom duchowy, który znajduje się we mnie. We mnie znajduje się tylko jego duchowy stopień.

Pytanie: Czy popełniając jakieś oszustwo w stosunku do nauczyciela, uczeń tym samym wpływa na swoją duchowość?

Odpowiedź: Bez wątpienia, wpływa.

Pytanie: Pan to czuje, że to się zmienia?

Odpowiedź: Nie wiem od czego, ale to, że ma miejsce jego upadek – widzę to, czuję.

Pytanie: A czym jest oszustwo samo w sobie?

Odpowiedź: Oszustwo – to szczególna rozbieżność między niższym i wyższym lub między tobą i przyjacielem, kiedy możesz się zbliżyć i celowo nie robisz tego. Jest to bardzo nie dobre działanie, ponieważ powoduje podwójne oddalenie. Czyli oddalasz połączenie które mógłbyś nawiązać między sobą a innymi, nie tylko na dystans, ale przeciwstawiasz się im. To jest właśnie przebiegłość węża.

Pytanie: Ale jak człowiek może się chronić, przed dokonaniem tego oszustwa?

Odpowiedź: Tylko dzięki wielkości celu.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Oszukać nauczyciela”

Kategorie: Nauczyciel i uczeń, Praca duchowa

Zohar: Modlitwa mas wznosi się przed Stwórcą, i Stwórca ozdabia się tą modlitwą.

Ponieważ wznosi się z różnymi prośbami: jeden prosi o miłosierdzie, drugi – o odwagę, a trzeci – o litość i obejmuje kilka stron: prawą, lewą i środkową…

Jednak modlitwa jednego nie obejmuje wszystkich stron i ma tylko jedną formę: albo on prosi o miłosierdzie, albo o odwagę, albo o litość.

I dlatego modlitwa jednego człowieka jest niedoskonała i nie może być przyjęta, jak wspólna modlitwa, ponieważ nie obejmuje wszystkich trzech linii…

Aby dojść do wspólnej modlitwy, modlitwy za wszystkich, jako jedność, do bycia całością, trzeba przejść przez bardzo trudne stany wewnętrznego poszukiwania: zrozumieć, że

1. duchowy cel jest ważniejszy niż wszystkie inne cele,

2. nie można go osiągnąć w pojedynkę, a jedynie tworząc z indywidualnych dążeń, jedno wspólne dążenie – wtedy będzie ono podobne do Stwórcy i zapełni je wyższe światło.

Dlatego tylko taka prośba, modlitwa, może zostać „usłyszana” – wywołać naprawiające działanie wyższego światła. Czytanie księgi Zohar wywołuje w nas zrozumienie, że musimy być razem, bo bez wyjścia z siebie na zewnątrz, nie można osiągnąć obdarzania, właściwości Stwórcy, istnieć w wyższym świecie.

Jest powiedziane: „Od miłości do stworzeń – do miłości do Stwórcy” – Stwórca dał nam złudzenie tego, że wokół nas jest wielu ludzi, a my musimy przełamać tę iluzję, zrozumieć, że to wszystko jest we mnie i poprosić Go o połączenie we mnie całego świata. Wtedy modlitwa wielu zamieni się w prawdziwą modlitwę jednego.

Z lekcji według księgi Zohar

Kategorie: Modlitwa, Intencja, ZOHAR

Pytanie: We współczesnym świecie bardzo powszechne są szybkie intymne relacje, kiedy ludzie mogą dosłownie szybko się spotykać i rozstawać bez żadnych wstępnych ustaleń. Co zyskują, a co tracą?

Odpowiedź: To jest konieczna droga naszego upadku. Nie możemy powiedzieć, co ludzie na tym zyskują a co tracą, ponieważ to stanie się jasne dopiero u schyłku naszego upadku i zobaczymy, że nic na tym nie zyskujemy, że wymagany jest zupełnie inny paradygmat podejścia do małżeństwa i rodziny, że wiele na tym tracimy i tracić będziemy…

Ale ta atmosfera wynika ze współczesnej kultury: literatury, muzyki, kina – zobaczcie, co się dzieje! A dzieci na tym dorastają, są zupełnie inne. Mają inny pogląd na świat.

Dzisiaj matka zabiera swoją 12-13-letnią córkę do ginekologa, który przepisuje jej tabletki antykoncepcyjne i tyle. Matka nie myśli już o tym, co dzieje się z jej córką, bo wie, że nie ma innego wyjścia. A córka spokojnie, bez wahania, nie wstydząc się może z nią porozmawiać o swoich problemach. Uważa, że ​​to wszystko jest prawidłowe i normalne. To znaczy, że młodzi ludzie mają zupełnie inne podejście do życia, inną kulturę.

To okres przejściowy, kiedy wyszliśmy z poprzedniego, tradycyjnego matriarchatu-patriarchatu i w efekcie nigdzie się nie dostaliśmy – zerwaliśmy stare więzi, ale nowych nie ma. Ten ogólny chaos będzie nas prześladował, aż zaczniemy odczuwać, że bez naprawy ludzkiej natury zmierzamy donikąd. A na razie będziemy coraz bardziej pogrążać się w chaosie we wszystkich dziedzinach ludzkiego życia: politycznej, społecznej itd.

Czekają nas bardzo poważne zmiany w społeczeństwie.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Szybki seks”

Kategorie: Kryzys, globalizacja, Mężczyzna i kobieta, Pytania&Odpowiedzi