Szawuot oznacza dzień darowania Tory, który jest największym wydarzeniem, jakie kiedykolwiek mogło mieć miejsce.

Dlaczego jest to największe wydarzenie w historii?

Ponieważ oznacza stan, w którym pewni ludzie, którzy żyli swoim zwykłym życiem, otrzymali instrukcje – metodę – jak optymalnie żyć w naszym świecie, jak odkryć kim naprawdę są i że jeśli zechcą, mogą wyjść z wąskich ram odczuwania tego świata pięcioma zmysłami ciała, rozszerzając swoją percepcję i odczuwanie, aby poczuć nowy świat.

Metodę, którą otrzymali, nazwali „Torą”. Dzięki tej metodzie mogli odkryć znacznie bogatszą i szerszą rzeczywistość – wieczną rzeczywistość – z którą mogli się połączyć i ją poczuć. To właśnie daje nam Tora. Jest to metoda poszerzania naszej percepcji, która pozwala nam odkryć prawdziwą rzeczywistość, w której obecne są siły miłości, obdarowania i połączenia.

Szawuot jest zatem bardzo szczególnym świętem. Oznacza ono transformację w nas, żyjących na tym świecie jako zwierzęta do stania się istotami ludzkimi w najpełniejszym tego słowa znaczeniu, tj. tymi, którzy wznoszą się ponad swoje odczuwanie tego wąskiego i przemijającego świata i wkraczają w osiągnięcie prawdziwej, wiecznej i doskonałej rzeczywistości poza cielesnymi zmysłami.

Powinniśmy zatem szanować to święto i starać się osiągnąć to, co mówią nam o nim ci, którzy osiągnęli te stany – kabaliści: że jest to stan połączenia „jako jeden człowiek z jednym sercem”, stan wzajemnego wsparcia i zrozumienia, z miłością i troską o siebie nawzajem. Dzięki różnym wyjątkowym osobom, które przeszły już drogę naprawy i zostawiły nam bezcenne wskazówki, możemy wspierając się na nich podążać taką samą drogą, która doprowadzi nas do takich samych rezultatów.

W wyniku tej pracy, rozwijamy w sobie zmysł odczuwania jakości miłości i obdarzania i stajemy się świadomi istnienia siły, która jest wszechobecna i daje życie wszystkiemu. Każdy z nas posiada ten zmysł, ale u większości ludzi jest on jeszcze uśpiony. Ale metoda, którą otrzymaliśmy w Szawuot, pozwala nam go rozwijać i poprzez to wpływać na innych ludzi powiększając krąg obudzonych zmierzających do stania się „jak jeden człowiek o jednym sercu”.

Czym jest ten zmysł? Ogólnie rzecz biorąc, jest to – miłość.

Miłość która przeprowadza nas przez różne stany odczuwania naszego rozłączenia z różnymi jego negatywnymi skutkami do stanu absolutnego zjednoczenia. W efekcie jej działania stajemy się nowym narodem opartym na wspólnym pragnieniu połączenia się w miłości ponad naszymi dzielącymi nas cechami, tj. narodem, który wcześniej nie istniał w naturalny i biologiczny sposób.

Mam nadzieję, że rzeczywiście rozwiniemy to poczucie miłości, obdarzania za pomocą metody połączenia, którą otrzymaliśmy i że osiągniemy to już niedługo. Kiedy to zrobimy, poczujemy, że otwiera się przed nami nowa, integrująca, wieczna i doskonała rzeczywistość, uczucie harmonii i pokoju, którego nie możemy sobie nawet wyobrazić w naszych obecnych ziemskich zmysłach.

Źródło: https://blogs.timesofisrael.com/what-does-shavuot-signify/

Kategorie: Artykuły w mediach, Integralna metoda, Nauka Kabały, Nowe publikacje, Prasa i my, Rozwój, Święta i specjalne daty, Tora

Pytanie: Co to jest talent?

Odpowiedź: Talent to szczególna zdolność do określonego rodzaju kreatywności.

Pytanie: Czy uważa Pan, że wszyscy ludzie mają talent?

Odpowiedź: Nie, nie wszyscy.

Pytanie: Czy trzeba mieć talent, aby studiować Kabałę?

Odpowiedź: Potrzebny jest specjalny rodzaj duszy. Ci, którzy ją mają, odczuwają w sobie dążenie do tego typu działania, do tej wiedzy. A ci którzy nie mają, nie mają żadnego zamiaru, dążenia do Kabały.

Z programu telewizyjnego „Rozmowy”, 18.05.2023

Kategorie: Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi

Obecnie przeszłe różnego rodzaju zainteresowania ludzkości wydają się nam naiwne. Ale nie uważam tego za rodzaj lekceważenia, to naturalny rozwój. My również będziemy wydawać się tacy, naszym potomkom.

Gdybyśmy teraz porozmawiali ze starożytnymi greckimi naukowcami, podaliby nam kilka arytmetycznych praw, których uczą się dzisiaj dzieci w pierwszych klasach. Ci wielcy naukowcy z ekscytacją, drżącym głosem opowiadaliby nam o swoich odkryciach.

Co można tutaj powiedzieć? W taki sposób rozwijamy się. Wszystko jest względne. Absolutne jest tylko zrozumienie wyższej siły, dlatego że jest niezmienna, i podobieństwo do niej zaczyna podnosić człowieka wyżej.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Podróż w czasie”

Kategorie: Kryzys, globalizacja, Rozwój egoizmu

Pytanie: Czy odpowiadając na pytania, dokonuje Pan przez to jakiejś naprawy?

Odpowiedź: Oczywiście! Jeśli pytanie wynika z wyraźnego pragnienia człowieka, pojawia się w nim jako pilna potrzeba duchowego rozwoju, człowiek zadaje je mnie, ja przyjmuję to pytanie i zaczynam je przetwarzać, odczuwać w sobie, odpowiadać na nie, wchodzić z nim w interakcję, czyli w pragnienie tego człowieka, to naturalnie poprzez to następuje określona duchowa naprawa.

Jednak ten człowiek w zasadzie nie ma łatwiej. Nadal musi wykonać swoje działania. Takim sposobem przeprowadzam swoje zewnętrzne duchowe działania. Osobiście ich nie potrzebuję. Ale jakby rozrzucam, zasiewam wokół siebie takie „pola” z rozmaitymi odpowiedziami na pytania.

W takich okolicznościach ogólne informacyjne pole staje się znacznie szersze, bardziej dostępne, płodne. Dla ludzi, którzy pewnego dnia przyjdą do Kabały, to pole informacyjne będzie już gotowe. Dlatego lubię odpowiadać na pytania.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Wpływ poprzez zadawanie pytań”

Kategorie: Nauczyciel i uczeń, Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi

Pytanie: W jakim punkcie przecinają się Kabała i zwykłe życie?

Odpowiedź: Nigdzie się nie przecinają. Proste życie płynie wewnątrz Kabały. Tak jak na przykład Ziemia jest otoczona atmosferą, podobnie Kabała jest atmosferą, a Ziemia wewnątrz jest naszym życiem. Kabała jest systemem, w którym istniejemy, niezależnie od tego, czy o tym wiemy, czy nie, wyobrażamy sobie coś, czy nie. To nie zależy od człowieka, ani od niczego innego. Kabała jest systemem zarządzającym naszym światem.

Pytanie: Każda nauka ma na celu ułatwienie życia człowiekowi. Czy to samo można powiedzieć o Kabale?

Odpowiedź: Są ludzie, którzy studiują Kabałę, ponieważ chcą coś zrozumieć i dowiedzieć się czegoś, to są filozofowie. Kabała nauczana jest na 1800 wydziałach świata, ale tylko z punktu widzenia filozofii, bez praktycznego zastosowania.

Są też ludzie, którzy studiują Kabałę, aby zastosować ją w praktyce. Nazywa się ich kabalistami. W zasadzie Kabała dotyczy, odkrywania zarządzania naszym światem. Dlatego człowiek zaczyna widzieć, rozumieć, czuć i sprawdzać na sobie, w otaczającym go społeczeństwie, w przestrzeni, czy tak jest naprawdę. Ten, kto przychodzi do Kabały, staje się badaczem natury.

Pytanie: Jak dotrzeć do Kabały? Gdzie są te drzwi, do których można zapukać? Czy trzeba znać adres, czy można przyjść samemu?

Odpowiedź: Kiedy byłem nastolatkiem, bardzo interesowałem się fizyką i elektroniką. Potem pojawiły się komputery, zainteresowałem się nimi i poszedłem do instytutu o tej specjalności. Następnie okazało się, że to nie komputery interesują mnie, ale ich modele biologiczne, więc zacząłem studiować biocybernetykę. Oznacza to, że człowieka wiedzie przez życie jego wewnętrzne pragnienie.

Tak również jest w Kabale. Ludzie przychodzą z daleka, absolutnie nie rozumieją, po co, jak, dlaczego, gdzieś usłyszeli to przypadkiem, wydawało im się to interesujące, natknęli się na jakąś książkę, albo poprzez znajomych i tak dalej. Ci, którzy szukają sensu życia, podświadomie przyłączają się do Kabały.

Pytanie: Ale jest to pytanie, na które w zasadzie nie ma odpowiedzi. A jeśli Kabała daje na to odpowiedź, to prawdopodobnie nie od razu?

Odpowiedź: Można ją usłyszeć od razu, ale nie można zrozumieć. Aby zrozumieć sens życia, trzeba „zjeść beczkę soli”.

Kategorie: KABAŁA, Pytania&Odpowiedzi, Studia Kabały

Pytanie: Jak człowiek może wytrzymać trzy godziny lekcji, będąc ograniczonym do jednego miejsca?

Odpowiedź: Ponieważ przez cały czas wykonuje wewnętrzną pracę. Przeżywa w ten sposób swoje życie! Lekcja daje mu ogromne napełnienie!

Pytanie: Czy mówi Pan o kabaliście, który już rozumie, co robi?

Odpowiedź: Nawet jeśli nie bardzo rozumie. Dla niego nie jest to tylko wysiłek umysłowy i praca nad różnymi obcymi aspektami. Kabalista znajduje się w ciągłej pustce i napełnianiu, w zasadzie podobnie jak robi to w materialnym życiu, tylko przechodzi przez to w ogromnym wewnętrznym tempie.

Powiedzmy, że jesteś głodny, wchodzisz do restauracji, nasycasz się wspaniałym posiłkiem dokładnie takim jakiego pragniesz. Wychodzisz stamtąd, przechodzisz dziesięć kroków, spotykasz kogoś, rozmawiasz z nim przez pięć minut i nagle – bum! – znów budzi się w tobie wielkie pragnienie.

Ponownie widzisz szyld, znowu przed tobą stół, kaczka faszerowana jabłkami, dobre wino, muzyka. Znowu przyjemnie rozmawiasz z przyjaciółmi, pijesz, jesz przekąskę, cieszysz się wszystkim i napełniasz się z powrotem, zaczynając od zapachów, muzyki i światła, jedzenia i wszystkiego innego. Jest to stan, którego kabalista doświadcza przez cały czas.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Magia lekcji Kabały”

Kategorie: Praca duchowa

Pytanie: Ludzie wszystkimi siłami sprzeciwiają się duchowemu przepływowi, czy tworzą w sobie napięcie, które go odpycha?

Odpowiedź: Ludzie nie tworzą napięcia. Zwyczajnie nie zatrzymują w sobie duchowej siły. Powiedzmy, że mam butelkę z zielonego szkła. Dlaczego jest zielona? Dlatego że to szkło zatrzymuje zielone promienie w spektrum i dlatego wygląda na zielone.

Jeśli będziemy podobni do właściwości obdarzania, miłości, właściwości Stwórcy, to niejako zaczniemy zatrzymywać tę właściwość w sobie lub przeciwnie, przejawiać ją, jak na przykładzie butelki, która wstrzymuje zieloną część widma, jednocześnie świeci zielonym światłem. Tak właśnie działamy. Jest to więc precyzyjne prawo fizyczne. Nie ma tu nic nienaturalnego.

Kabała w całości daje człowiekowi jedynie możliwość uczynienia z siebie detektora Stwórcy, odkrycia w sobie Jego jedynej siły. Ale w tym celu należy naprawić siebie na jej podobieństwo. Gdy człowiek odkrywa tę siłę, staje się podobny do niej, to odczuwa to, co ona odczuwa: wieczność i doskonałość. Oczywiście istnieje stopniowanie, aż do osiągnięcia takiego stanu całkowitej naprawy. Jednakże na drodze do niego jest 125 stopni, stopniowego zbliżenia z tym absolutnym stanem.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Manipulacje kabalisty”

Kategorie: Praca duchowa

Pytanie: Przypuśćmy, że teraz odczuwam wielką przyjemność z faktu, że jestem szanowany. Później odkryje mi się Stwórca. Czy poczuję coś więcej niż tylko szacunek pochodzący od ludzi?

Odpowiedź: Znacznie więcej. Jeśli dokładnie wiemy, od kogo otrzymujemy przyjemność, jakiego rodzaju jest ta przyjemność itd., wtedy jej nie przegapimy. Wręcz przeciwnie, nadamy jej pewną ważność, pewną esencję i w związku z tym doświadczymy przyjemności. Jest różnica – czy dostaję coś od kochającej, ukochanej, bliskiej osoby, czy po prostu wszedłem do sklepu i coś kupiłem.

Pytanie: Czyli nawet sama przyjemność od szacunku zależy od miary mojego pragnienia, jak bardzo doceniam tych ludzi, którzy mnie szanują?

Odpowiedź: Tak, wszystko zależy od miary pragnienia.

Z programu telewizyjnego „Wstęp do nauki Kabały”, 14.05.2023

Kategorie: Praca duchowa

Istnieją dwa stany w człowieku: kiedy sprzeciwia się duchowej właściwości i kiedy zgadza się upodobnić siebie do Stwórcy. Dopóki człowiek pracuje w swoim egoizmie, a cierpienia jeszcze nie zmuszają go do zastanowienia się nad sensem życia, nad sensem uderzeń: „Dlaczego, po co, z jakiego powodu? Czy w takim razie warto żyć?”, to w naturalny sposób sprzeciwia się właściwości Stwórcy.

Ale wewnętrzne uderzenia zmuszają go do zastanowienia się nad sensem życia. To pytanie nie jest związane z dobrobytem materialnym czy nawet problemami fizycznymi. Pojawia się i to wszystko. Nie potrzeba do tego żadnych specjalnych predyspozycji czy zewnętrznych okoliczności. A jeśli takie pytania pojawiają się w człowieku, to zaczyna stopniowo zbliżać się do badania sensu życia. To naprawdę prowadzi go do odkrycia Stwórcy.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Manipulacje kabalisty”

Kategorie: Praca duchowa, Sens życia

Ból jest reakcją naszego ciała na wszelkiego rodzaju zaburzenia cielesne. Ostrzega przed niebezpieczeństwem i zmusza nas do działania – do podążania w kierunku przyjemności i z dala od bólu, do zdiagnozowania przyczyny bólu, do wyciągnięcia wniosków i do przejścia w naszym życiu do nowych stanów.

Istnieje ból, który popycha nas od tyłu, sprawiając, że ewoluujemy, a także ból egzystencjalny, który ostatecznie ciągnie nas do przodu w kierunku większego spełnienia.

Ból wpływa na nasz egoizm, pragnienie czerpania przyjemności kosztem innych. Możemy odczuwać ból, gdy czujemy się źle lub gdy współczujemy innym, którzy czują się źle, lub gdy dopada nas ból zazdrości, gdy widzimy, że innym powodzi się lepiej niż nam. Nie czulibyśmy nic, gdyby nie ból.

Niezależnie od tego, czy jest to pewien rodzaj konfliktu, kontaktu czy presji, każde nasze uczucie jest zbudowane na pewnej formie bólu i możemy odczuwać przyjemność, spełnienie i radość tylko po bólu.

Możemy jednak przezwyciężyć ból. Kiedy wzniesiemy się ponad egoizm, tj. kiedy wzniesiemy się ponad priorytetowe traktowanie własnego interesu kosztem innych do jego przeciwieństwa – priorytetowego traktowania korzyści innych – możemy wtedy żyć w całkowitym spełnieniu, bez pustki, gdzie odnosimy się do wszystkiego i wszystkich z coraz większej całości i miłości.

Źródło: https://www.bizcatalyst360.com/what-are-your-thoughts-on-pain/

Kategorie: Artykuły w mediach, Cierpienie, Egoizm, Miłość, Nowe publikacje, Prasa i my, Zdrowie