Pytanie: Opowiadając o duchowym systemie, zawsze Pan emanuje pewnością, że wszystko pochodzi z jednego źródła. Czy jest Pan w 100% pewien tego co mówi?

Odpowiedź: Dlaczego mi wierzysz? Co z tego, że powiem: „Oczywiście wiem, oczywiście widzę, oczywiście czuję, oczywiście to jest we mnie, oczywiście jestem w Nim”. Jaki jest sens takiego mówienia?! To mimo wszystko będzie dla ciebie gołosłowne. Przekazuję wam wiedzę o duchowym systemie stopniowo, w takim stopniu, w jakim możecie ją w sobie zaadaptować i zacząć w jakiś sposób realizować. Część z was realizuje ją, część jeszcze nie. Na ile jesteś w stanie wchłonąć ją w siebie chociaż częściowo, uświadomić sobie, zrozumieć, realizować, na tyle rozwijamy się. Oczywiście, chciałoby się szybciej. Ale nic nie poradzimy!

Komentarz: Kiedy Pan wyjaśnia, daje nam jakby nadzieję…

Odpowiedź: Nie daję wam żadnej nadziei. Przekazuję to, co czuję. A jeśli nie będziesz tego realizował, to nie będziesz miał żadnej nadziei. Możesz to odczuć tylko w takim stopniu, w jakim pojawią się w tobie odpowiednie instrumenty.

Komentarz: Pan wyraźnie przekazuje nam te uczucia, które sam postrzega, chociaż kiedy rozmawiamy ze sobą nawzajem, mówimy bardziej Pana słowami.

Odpowiedź: Naturalnie. Tak samo jak dzieci, słysząc coś od dorosłych, powtarzają za nimi ich słowa.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Pierwsza pomoc w upadku”

Kategorie: Nauczyciel i uczeń, Praca duchowa