Pytanie: Kiedy człowiek czuje pustkę i wewnętrznie, niemal nieświadomie, woła do Stwórcy, jak jego prośba zamienia się w świadomy, precyzyjny, wyraźny przekaz?

Odpowiedź: Człowiek powinien nieustannie szukać kontaktu ze Stwórcą. Nawet w tym stanie, w którym nie ma Stwórcy, powinien próbować znaleźć Go, prosić, aby mu się odkrył, aby wypełnił tę pustkę. Stwórca specjalnie stwarza w nas takie odczucia, abyśmy domagali się Jego odkrycia.

Pytanie: Czy musimy wypracować w sobie jakiś rodzaj nietolerancji dla pustki?

Odpowiedź: Tak. W każdej minucie naszego życia musimy sprawdzać siebie, na co ją straciliśmy: na zbliżenie z przyjaciółmi, zbliżenie do Stwórcy, co osiągnęliśmy, co staramy się osiągnąć. Jeśli będziemy trzymać się tego kierunku, to zawsze będziemy mieć pełny obraz tego, jak Stwórca działa w nas. Szczególnie gdy tworzy w nas pustkę, którą proponuje wypełnić Sobą.

Jest to miejsce na przyspieszenie i miejsce na wysiłek. Nie może tutaj być żadnych neutralnych stanów.

Z lekcji według artykułu z księgi „Szamati”, 28.11.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Modlitwa, Intencja, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie