Klucz do naprawy świata
Życie w świecie materialnym nieustannie stawia przed nami trudne problemy, odpychając nas od tego co duchowe i umniejszając znaczenie zjednoczenia się z bliźnimi. Ale pewnego dnia odkryjemy, jak bardzo cały ten podział przyczynia się do naprawy sytuacji.
Wszystkie stany, które są nam objawione, są dane tylko ze względu na te działania, które muszą być uporządkowane, połączone i naprawione. W ten sposób stawiamy siebie w samym centrum stworzenia jako siłę, która wznosi modlitwę i prowadzi do naprawy.
Im wyższe było kli przed rozbiciem, tym niżej ono potem upadało. Tak więc, kiedy my naprawiamy kelim, zaczynając od najlżejszego a kończąc na najcięższym, zawracamy całe stworzenie, poruszając się w przeciwnym kierunku: to, co upadło, wznosi się ku górze. Naprawiając siebie w ten sposób, naprawiamy całe stworzenie.
Okazuje się, że my ludzie, obejmujemy w sobie całą istniejącą w stworzeniu przyrodę nieożywioną, roślinną i zwierzęcą, a także wszystkie istoty ludzkie. Jeśli my, najwięksi egoiści, naprawimy siebie, to dzięki temu wszyscy inni ludzie też zostaną naprawieni.
Ludzie, którzy otrzymali aspirację do naprawy swojego egoistycznego pragnienia, są odpowiedzialni za naprawę całego świata. Wszakże jeśli my się naprawimy, wówczas owo pragnienie naprawy zostanie przekazane wszystkim innym. Jesteśmy w posiadaniu klucza do naprawy świata. Ustanawiając między nami gwarancję wzajemnego poręczenia, przyczynimy się do ustanowienia pokoju na całym świecie.
Rzeczywiście, nasze pragnienie połączenia się w naszym stanie, na etapie ostatniego pokolenia, wpływa na całą rzeczywistość, na całą ludzkość, na cały wszechświat, na wszystkie galaktyki. To równoważy siły natury na wszystkich etapach i poziomach, i oczywiście musimy zobaczyć konsekwencje tej równowagi w przyrodzie. Jeśli zjednoczymy się na naszym poziomie, oznacza to, że wszystkie poziomy poniżej nas również zjednoczą się poprzez te same siły i te same relacje, jak my.
Z lekcji na temat „Poręczenie na drodze do liszma”, 11.11.2022