Międzynarodowy Kongres „Wznoszenie się ponad siebie”. Lekcja nr 4

Pytanie: Jeśli przyjaciel rozumie, że jest wynikiem swojego otoczenia, widzi, że istnieją złożone stany i dlatego oddalił się od pracy, to jaki powinien być stosunek do niego? W czym można mu pomóc?

Odpowiedź: Musimy zrobić wszystko, aby mu pomóc, ale w normalny sposób. Pokazywać mu, jak bardzo chcemy, aby był z nami, aby nie oddalał się od nas, jak bardzo jesteśmy ze sobą związani, jak bardzo zdajemy sobie sprawę, że bez naszego zjednoczenia nie możemy poznać i odkryć Stwórcy, ponieważ On odkrywa się właśnie w naszym zjednoczeniu, jako centralny jego punkt, z którego wszystko pochodzi i do którego wszystko musi powrócić.

Musimy to wszystko wyjaśnić razem z nim i wpłynąć na niego naszymi myślami, modlitwami, rozmowami, w tym również z nim, aby jednak pozostał w grupie. Mimo to daleko nie odejdzie, nawet jeśli „odpłynie” gdzieś na kilka lat.

Opowiadałem już, jak powracali uczniowie Rabasza, którzy opuścili go na 10-15 lat, i nagle, jakby zbiegiem okoliczności, wrócili ponownie pewnego sobotniego poranka. Drzwi otworzyły się i wszedł człowiek, jak gdyby przed chwilą przyszedł, by nalać sobie filiżankę kawy.

Nie było uczucia, że nieobecny był przez dziesięć lat! Coś takiego nie może być w ludzkim społeczeństwie? A w grupie kabalistycznej – może. Tak po prostu wrócił z powrotem na swoje miejsce.

Dlatego nie powinniśmy martwić się, wszyscy przyjdą i przejdą swoją naprawę. Ale pożądane jest, abyśmy pomagali sobie nawzajem.

Z lekcji nr 4 Międzynarodowego Kongresu „Wznoszenie się ponad siebie”, 08.01.2022

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Kongresy, wydarzenia, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie