Pytanie: Pierwotne źródła podają, że należy pracować na podstawie wrażenia, że praca, którą wykonuję, jest wielka i święta. A jeśli nie znajduję w sobie takich wrażeń, czy mogę wpływać na wrażenia innych? Czy też powinienem najpierw doprowadzić siebie do konkretnego stanu i z niego już zainspirować innych?

Odpowiedź: Nie, możesz próbować inspirować innych, a to da ci jaśniejsze odczucie, tego, czego tobie brakuje w twoim sercu. Wtedy z wielką gorliwością będziesz żądał od Stwórcy, aby wyjaśnił ci twój stan.

Komentarz: Ale to jest odczuwane jak tocząca się śnieżna kula, ponieważ nie jesteś w dobrym stanie, a potem wchodzisz do środowiska, czujesz różnicę i pogrążasz się jeszcze głębiej w swoim stanie.

Odpowiedź: I co z tego, że jeszcze bardziej pogrążasz się? Ten, kto nie pogrążył się, nie może się wydostać.

Komentarz: Rzeczywiście bardzo trudno jest wchodzić w interakcję z otoczeniem, ponieważ następuje całkowite oderwanie i boję się poruszyć, ponieważ każdy ruch jeszcze bardziej mnie dezorientuje.

Odpowiedź: Dobrze, niech cię to zmyli. Wtedy poczujesz, że naprawdę potrzebujesz pomocy. Najważniejsze jest odczuwanie pilnej potrzeby pomocy. Tak więc nie martw się, że czujesz się zagubiony, opuszczony, słaby – to wszystko dobrze. Wszystko to prawda.

Z lekcji według artykułu z księgi „Szamati”, 30.10.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie