Pytanie: Kiedy jeden z Pana uczniów zaczął mówić o zmniejszeniu ważności pracy duchowej z powodu powtarzalności działań, czyli mówił o tym, że wydaje mu się to rutyną, Pan odpowiedział: „Nie wolno pozwolić, żeby do naszych uszu dotarło to, co mówisz”.

Odpowiedź: Nie powinno się słyszeć złych rzeczy o sprawach duchowych.

Komentarz: Ale powiedział Pan kiedyś, że można nawet przeklinać Stwórcę…

Odpowiedź: To jest twoje osobiste zdanie. Nie chcę tego słyszeć. Chcesz to się kłóć. Powiedziałem, że lepiej się spierać, niż zapomnieć. Wyobraź sobie, że kochasz innego człowieka, i czasami dochodzi między wami do różnych sporów. To jest lepsze niż odcięcie komunikacji i oddalenie się od siebie.

Pytanie: Ale przecież słyszy Pan wiele takich rzeczy, kiedy wyrażane są wobec Pana jakieś wątpliwości, mówiące: „Nie wierzę, udowodnij to”.

Odpowiedź: Tak, to naturalne! Człowiek znajduje się w ukryciu! A jak inaczej może zareagować?! Ale kiedy nazywa się pracę duchową rutyną i narzeka, na zmęczenie codziennością, to tych i innych negatywnych wypowiedzi na temat duchowości nie należy słuchać. Sam do siebie może mówić – tak się zdarza. Ale nie ma prawa mówić tego innym!

W odniesieniu do innych ludzi człowiek powinien grać, jak w teatrze, pokazywać się z entuzjazmem, natchnieniem. Tylko tak!

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Czego nie wolno słuchać”

Kategorie: Praca duchowa, Praca duchowa w grupie