Cierpienie i rozwój duszy
Pytanie: Czy cierpienia przyczyniają się do rozwoju duszy?
Odpowiedź: Oczywiście. Cierpienia odciągają nas od egoizmu, oczyszczają, podnoszą. Ale nie można ich podnosić do rangi czegoś świętego, pożądanego, dlatego że cel stworzenia ze strony Stwórcy – to rozkoszować stworzenia.
On stworzył nas, by się cieszyć, a nie karać. Dlatego musimy unikać cierpienia. Nie jest to pożądane ani dla naszych, ani dla Stwórcy celów. Cierpienia przychodzą tylko dlatego, że niewłaściwie wykorzystujemy to, co zostało nam wysłane przez Stwórcę.
Pytanie: Czy jeśli prawidłowo odnoszę się do cierpienia, to przestaję je odczuwać?
Odpowiedź: Nie, one przestają być odczuwalne tylko wtedy, gdy poprawnie je realizujesz. Ale to nie znaczy, że siedzisz i cierpisz, zadręczasz się.
Zasadniczo, idealna praca duchowa sugeruje, że cierpienia powinny być „cierpieniami miłości” – nie z powodu tego, czego nie otrzymuję, ale z tego, że nie obdarzam, że nie kocham wystarczająco.
Z lekcji w języku rosyjskim, 21.05.2017