Komentarz: Wielu z nas studiuje Kabałę nie pierwszy dzień, ale jak małe dzieci próbujemy zrozumieć, jak prawidłowo zwracać się do Stwórcy, i nie można żadnym sposobem do tego dojść.

Odpowiedź: Od tysięcy lat miliony ludzi na świecie zmierzają ku temu, podobnie jak małe dzieci. Jednak niektórzy z nich rosną, rozwijają się, są coraz mądrzejsi, odróżniają się od dzieci, które wprawdzie są jeszcze młode ciałem, ale martwe duchem.

To jest wewnętrzne poszukiwanie i to jest wspaniałe! Nie możemy zmierzyć, zobaczyć z zewnątrz, jak setki ludzi, gromadząc się razem, dążą do wyjścia z naszego świata, z naszego poziomu wartości, z naszego małostkowego pragnienia, intencji, które nakierowane są tylko na istnienie przez jedną minutę, o tak dobrze, i następną minutę, i następną. I to wszystko. Taka amebowa egzystencja.

W końcu co robi tak ogromny organizm ze swoim możliwym potencjałem? Przecież to marnowanie wszystkich zasobów! Kto to widział?!

A w naszej organizacji gromadzą się tysiące ludzi, którzy zastanawiają się, jak możemy podnieść się z tego amebowego stanu?”

Ludzkość zajmuje się najprostszą operacją na sobie: jak w każdej chwili wprowadzić się w bardziej komfortowy stan. Ludzie poruszają się jak ameby, jakby byli w jakimś roztworze: to jest trochę lepsze, to jest trochę lepsze i to wszystko.

A studiując Kabałę, próbują się podnieść, przeprogramować swój program, pozostawiając swoje ciało na ziemskim poziomie. Niech sobie kontynuuje istnienie w takim roztworze, ale samemu trzeba się podnieść, stworzyć w sobie jeszcze jeden poziom świadomości, postrzegania, istnienia, który nie byłby zależny od ciała. Zrodzić ze swojego punktu w sercu, jak z kropli nasienia, nowego siebie – Człowieka!

Czyli narodzić się przez małe przejście, aby ta kropla przeszła przez mały otwór i po drugiej stronie bariery zaczęła się rodzić, rozwijać. Czy to nie jest cudowne?! Czy nie jest to warte wszystkich wysiłków?! W dodatku wszystkie nie są bezużyteczne! Po co pozostawać w stanie amebowym, jeśli istnieje możliwość odrodzenia się? Nieważne, co się stanie! Nawet jeśli się nie uda! Po prostu nie możemy dłużej marnować się, by pozostawać w tym stanie.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Najważniejsza modlitwa”

Kategorie: Dusza i ciało, Praca duchowa

Pytanie: Co dzieje się z człowiekiem w chwili poprzedzającej machsom, w tym momencie, który odwraca w człowieku dwa systemy?

Odpowiedź: Całkowite oderwanie, frustracja, zupełna beznadzieja, absolutna bezsilność, zanik jakichkolwiek cech, zrozumienia, wiedzy, nagromadzonego doświadczenia. Po prostu pustka.

Komentarz: Z jednej strony jest to stan, w którym łatwo możesz odejść od zwykłych rzeczy, od swojego zrozumienia świata, ale z drugiej strony, jest to bardzo bolesne – takie oderwanie się od tego, co jest niby „ja”.

Odpowiedź: Nie. Chodzi o to, że już tego chcesz. Jak człowiek, który bardzo nacierpiał się przed śmiercią i pragnie jej. Rozumie, że życie w swoich przeszłych właściwościach już nie istnieje, że​​wszystko, co mu się przydarzyło, potrzebne jest tylko po to, aby mógł dojść do stanu, w którym sam chce zbawić się od tego wszystkiego i przejść do następnego postrzegania świata – poprzez właściwości obdarzania, a nie poprzez właściwości otrzymywania.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Idealne narodziny”

Kategorie: Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi

Komentarz: Zdarza się, że czasami Pan doprowadza uczniów do takiej granicy, jak gdyby zanurzać ich głowę w wodzie.

Odpowiedź: Nie! Czyżby to była”granica”?! Jeśli będziesz miał szczęście, to zobaczysz, czym są „granice”, jak to jest naprawdę przejść z minus nieskończoności, do plus nieskończoności. A to jest najniższy poziom przedszkola.

Załóżmy, że musimy sobie wyobrazić, jakie warunki są konieczne, aby przekroczyć machsom, barierę która oddziela nas od wyższego świata, jak zmysłowo się do tego przygotować, jak być gotowym do postrzegania, ponieważ musimy to poczuć w sobie.

To jest ogromne poczucie niemożności, oderwania i jednocześnie z tym stanem uczucie ogromnego pragnienia.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Tyran i despota”

Kategorie: Praca duchowa

Pytanie: Dlaczego w naszym świecie prawda uważana jest za logiczne wyjaśnienie w umyśle? Nie odczucie, ale dokładne wyjaśnienie, tak jakbyś udowodnił jakąś formułę.

Odpowiedź: Nie mamy nic innego, na czym można się oprzeć. Lubimy logikę, ponieważ wprowadza nas w stan, w którym nasze doznania nie są w stanie udowodnić nam swojej prawdy.

A w świecie duchowym nie jest to potrzebne, ponieważ w świecie obdarzania, połączenia, miłości zaczynasz łączyć się z innymi częściami duchowej materii. Wówczas nie potrzebujesz żadnych dowodów i potwierdzeń, dlatego że wszystko jest w tobie. Masz poczucie absolutnej wiedzy i odczuwania, ponieważ poza tym ogólnie nic nie istnieje i jest to absolutnie zrozumiałe.

A już napewno nie dlatego, że albo się to czuje, albo nie, jak w naszym świecie. Przecież można powiedzieć: „Są jeszcze inne światy, jeszcze jakieś inne stany tam, za rogiem lub gdzieś indziej”. Nie. W świecie duchowym odczuwasz prawdziwy stan wszechświata, poza którym nie ma nic innego, gdyż odczucie wyższego świata jest odczuciem jego korzenia, źródła, Stwórcy.

Dlatego nie powstają w tobie żadne wątpliwości, nic takiego, co mógłbyś dodać. Ale nie z powodu ograniczeń twojej percepcji czy jakichkolwiek ograniczeń umysłowych, jak w naszym świecie. Na przykład zacznij rozmawiać o wysokich materiach z traktorzystą, a on powie: „Co tam jest! Oprócz mojej chaty i gospodarstwa nic więcej nie istnieje”.

Tylko z poznania absolutności, całkowitego wzajemnego połączenia, braku jakichkolwiek ograniczeń w postaci przestrzeni, czasu i ruchu ujawniasz, że znajdujesz się w jedynym istniejącym stanie. Nie rozumiemy nawet, co oznacza „jedyny istniejący”, ale poza nim nie ma nic innego. To też jest dla nas bardzo trudne do określenia, że coś jednak istnieje, a coś nie istnieje. Zawsze wychodzimy, z przeciwieństwa. Dlatego nie da się tego przekazać słowami. Przyjdziemy i zobaczymy.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Światem rządzi logika”

Kategorie: Praca duchowa

Komentarz: Pan ma takich uczniów, którzy ciągle śpią na lekcjach.

Odpowiedź: Tak kiedy ja studiowałem u Rabasza, mieliśmy też takiego ucznia, który bardzo ciężko pracował na budowie i zawsze zasypiał podczas lekcji. Nigdy się nie spóźniał, przychodził punktualnie o godzinie trzeciej rano, siadał i spał. Trwało to tak siedem-osiem lat, aż do samej śmierci naszego nauczyciela. Rabasz nigdy nie powiedział mu ani słowa.

Pytanie: Skoro spał, to znaczy że nic się z nim nie działo?

Odpowiedź: Nie, działo się, dlatego że podejmował wysiłek – przychodził!

Nawiasem mówiąc, według swojej fizycznej struktury był bardzo pracowity. Natomiast trudno mu było pracować wewnętrznie, głową. Nic nie rozumiał ze studiów czy pracy duchownej, ale miał pragnienie, chciał i nikt nie miał do niego żadnych pretensji. Był we wszystkim razem z nami.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Światło usypia ciało”

Kategorie: Praca duchowa

W artykule „Pokój na świecie” Baal HaSulam napisał, że „każde indywidualna jednostka musi zrozumieć, że jego własne dobro i dobro społeczeństwa są jednym i tym samym, i tak świat dojdzie do swojej całkowitej naprawy”.

Niektórym może się wydawać, że mówimy tu o komunizmie lub socjalizmie, ale w rzeczywistości nauka Kabały wyjaśnia nam ogólne prawo natury, zgodnie z którym cała natura jest połączona i powiązana w integralną formę, gdzie wszyscy są zależni od wszystkich. Nauka Kabały wyjaśnia nam, jak możemy wpływać na ogólną naturę, aby przynosić korzyść każdemu jej elementowi, a także jej ogólnej sile, która nazywa się „Stwórca”.

Nazwijcie to socjalizmem lub komunizmem, to nie ma znaczenia, ale ogólne prawo integralnej natury, pierwotnie działa w całym wszechświecie. Jest tylko jedna siła, która działa, łączy wszystko i prowadzi do pełnej jedności. Wszystkie części natury są ze sobą połączone i nie mamy prawa wyrywać ich z tej integralnej zależności, która została pierwotnie ustanowiona w naturze.

Dlatego jesteśmy zobowiązani studiować to prawo i wiedzieć jak go przestrzegać, nie wprowadzając do niego żadnych własnych poprawek, które wydają się nam wygodniejsze i korzystniejsze. Naszym zadaniem jest: studiować prawa natury i postępować zgodnie z nimi. Takiej rady udziela nam nauka Kabały, i kto się zastosuje do tej rady, ten z pewnością odniesie sukces.

Po ostatecznej naprawie cała ludzkość zjednoczy się tak, że każdy zrozumie swoje przeznaczenie, a cała rzeczywistość zostanie nam wyraźnie odkryta od krańca do krańca, czyli Stwórca odkryje się wszystkim. Będziemy żyć w jasnym, przejrzystym świecie, wiedząc jak właściwie egzystować we wzajemnej współpracy, jedności, w połączeniu wzajemnym, w dodatku nie tylko ludzie, ale ogólnie cała nieożywiona natura, rośliny i zwierzęta.

Z lekcji na temat „Zjednoczenie świata w ostatnim pokoleniu”, 21.03.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Globalizacja, Kryzys, Praca duchowa, Społeczeństwo przyszłości

Kiedy przeprogramujemy się z otrzymywania na obdarzanie, to stworzy się zupełnie nowy system. Zaczniemy brać pod uwagę innych: ich pragnienia, intencje, myśli. Oni staną się dla ciebie ważniejsi niż ty sam, ponieważ są obiektem, który chcesz napełnić, ty jesteś tylko narzędziem do ich napełnienia.

Jednocześnie powinieneś osiągnąć taki stan, w którym masz przyjemność z tego faktu, że ich napełniasz i robisz to ponad odkrywającym się między wami ogromnym egoizmem i nienawiścią. Oznacza to, że budujesz miłość ponad nienawiścią. Wszystko to powinno dziać się świadomie, realnie, kiedy sam podejmujesz ogromne wysiłki, aby zmienić siebie wewnętrznie, stworzyć w sobie zupełnie inne wartości – wartości obdarzania i miłości, ponad nienawiścią.

Przecież z reguły nasz świat jest dla ciebie obojętny i obrzydliwy. Jest kilka osób, do których żywisz serdeczne uczucia, jest kilka osób, do których żywisz przyjemne uczucia, ponieważ wykorzystujesz je dla swojego egoizmu. A do wszystkich innych twój stosunek jest następujący: od obojętności do lekceważenia i małostkowej, codziennej nienawiści do naszego świata.

Zajmując się duchową transformacją, nie będziesz odczuwał bliźniego jako człowieka, którego kochasz. Nie! Nieustannie będziesz ujawniać, że jest to twój bliźni którego nienawidzisz i będziesz budować połączenie ponad stopniami nienawiści i odrzucenia. 125 stopni to grubość twojego egoizmu, która będzie cały czas rosnąć, a ponad nim trzeba stale stwarzać absolutnie pełne połączenie, miłość.

Miłość jest wtedy, kiedy wszystkie pragnienia i aspiracje bliźniego, wszystko, czego on chce, dajesz mu z głębi duszy, wbrew płonącego w tobie obrzydliwego stosunku do niego. W naszym świecie są to niesamowite możliwości, które człowiek powinien znaleźć i zacząć przejawiać do innych.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Człowiek bez duszy”

Kategorie: Praca duchowa

Pytanie: Nowicjusze zajmujący się Kabałą muszą przechodzić przez ogromną liczbę różnych stanów. Czy istnieje jakiś rodzaj zabezpieczenia, które może nieco złagodzić ten proces?

Odpowiedź: Gdy człowiek do nas przychodzi, zaczyna sam szperać w materiałach. Można mu mówić, nie mówić – i tak nie usłyszy. Usłyszeć może tylko wtedy, gdy sam włączy się w siebie od wewnątrz. Ale jeśli nie jest wewnętrznie dostrojony do twojej fali, nie usłyszy, niezależnie od tego, ile będziesz mówił. To jest powszechnie znana prawda. Tak więc, jesteśmy otwarci dla wszystkich.

Człowiek przychodzi, zaczyna rozumieć, napełnia się, wycofuje, przybliża, wewnętrznie nim wstrząsa, zaczyna przeprowadzać wewnątrz siebie jakieś badania, selekcje.

Musi przejść wewnętrzne próby: czy jest to dla mnie, czy nie, dlaczego, po co, przeprowadza porównania, analizy, syntezy wszelkiego rodzaju wiedzy, zrozumienia. Jednocześnie musi zrozumieć swój wewnętrzny system postrzegania rzeczywistości, postrzegania materiału, na ile jest obiektywny lub nie, jak być maksymalnie obiektywnym, aby przybliżyć się do prawdy, która jest całkowicie poza nami, i tak dalej. Innymi słowy, człowiek ma swoją drogę i nie możemy ingerować w jego wewnętrzną pracę – nie mamy prawa.

Widzimy, jak ludzie są zaangażowani: jedni odchodzą, inni przychodzą – dziesiątkami, setkami. Nie mamy prawa nikomu nic powiedzieć, chcemy tylko, żeby maksymalnie prawidłowo zrozumieli, gdzie się znajdują. Nawet gdy później odejdą – być może to jeszcze nie jest dla nich czas. W zasadzie, Kabała przeznaczona jest dla bardzo ograniczonej liczby ludzi na świecie. A pozostali będą masowo przychodzić do wspólnego celu, nawet ci, którzy przyszli i odeszli.

To nie jest metoda, która propaguje egoizm. Dlatego mogą tu pozostać tylko ludzie, którzy są zdolni do odrodzenia w zupełnie inną istotę. W rzeczywistości kabalista jest istotą z innego świata.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Przegrzanie mózgu”

Kategorie: Praca duchowa, Studia Kabały

W materialnym świecie znajdujemy się wewnątrz stworzonego przez nas kokonu. Całe nasze dzisiejsze życie przebiega jak w filmie science fiction, w którym astronautów usypia się, aby wysłać ich do odległych gwiazd. W taki sam sposób czujemy się uśpieni w tym życiu i działamy automatycznie. Jedyne, co jest w nas włączone, to projektor, który kieruje nas do celu. Po to żyjemy.

Jeśli człowiek jest nastrojony na odkrywanie wyższego świata, i ma specjalny nieziemski cel, to powinno go to fascynować. Powinien poczuć się tak, jakby leciał gwiezdnym statkiem, czuć się tak, jakby codziennie pokonywał tysiące parseków odległości, i żyć zgodnie z tym.

A cała reszta życia jest tylko niezbędnym towarzyszeniem. Ziemia, kosmos, nasz świat jest jak statek kosmiczny, rodzaj kapsuły.

W rzeczywistości Ziemia jest dość mała. To tylko sposób w jaki my na nią patrzymy. Jeśli wyjść w inny wymiar i spojrzeć na nasz świat, to jest on jednym czarnym małym punktem w stosunku do następnego, wyższego świata. Stopniowo zaczynamy to rozumieć i razem z tym punktem, nie opuszczając go, wznosimy się do następnego wymiaru, do następnego świata.

Kategorie: Postrzeganie rzeczywistości, Praca duchowa

Pytanie: Jaka jest różnica między metodą kabalistyczną a innymi metodami? Pan mówi, że inne metodologie nie mają możliwości przyciągania światła.

Odpowiedź: To nie jest tak, że nie mają możliwości przyciągania światła. Jeśli człowiek nie ma punktu w swoim sercu, czyli podstawy dla rozwoju swojej duszy, to nie można mu niczego udowodnić ani pokazać. Sam nie potrafi odkryć się, aby dowiedzieć się, jaka metoda jest dla niego odpowiednia, a jaka nie. Dlatego ludzie rozwijają się metodą prób i błędów.

Jesteśmy w tym życiu ciągle zdezorientowani, wymyślamy coś, myślimy że istniejemy w jakiejś rzeczywistości, w imię jej. A potem, jeśli w kimś pojawia się punkt w sercu, przychodzi do Kabały i zaczyna z tego punktu budować w sobie prawidłowe postrzeganie rzeczywistości.

Takich ludzi jest niewielu. Dzisiaj są ich setki tysięcy, może nawet kilka milionów, razem z zainteresowanymi, popierającymi. Ale jest to bardzo ograniczona liczba osób. A wszyscy inni, którzy nie mają zarodka realnego stanu, nie mogą go rozwinąć. Żyją jak miliardy ludzi w odczuciu tego świata i nie mogą realnie stworzyć sobie obrazu następnego poziomu. Istnieją zwyczajnie na tym świecie.

Ale co mogą zrobić? Stopniowo, pod wpływem cierpienia, zaczną odczuwać swoją niewystarczalność i przyłączą się do tych, którzy mają obraz wyższego świata. Takim sposobem wszyscy wejdą w ten obraz, ponieważ będą połączeni swoimi pragnieniami.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Odróżnienie Kabały od innych metod”

Kategorie: Kabała i religia, Praca duchowa, Studia Kabały