Pytanie: Na czym powinniśmy opierać nasz postęp, skoro już wiadomo, że nie jest to kwestia wiedzy?

Odpowiedź: Tylko na środowisku. Wiedza jest bezwartościowa, jestem gotów zapomnieć wszystko. Jak mówi Talmud ludzie modlili się, aby zapomnieć o tym, czego się już nauczyli. Chcę zacząć z czystym kontem, jak dziecko, nie mając nic przy duszy.

Niech wszystko, czego się nauczyłem do tej pory, wyleci z mojej głowy. Nawet jeśli moje serce pozostaje puste, niczego nie potrzebuje, chcę zacząć od nowa, ogołocony ze wszystkiego, co posiadam. Tylko w taki sposób możemy kontynuować naszą drogę, zaczynając każdy dzień od nowa.

Wydawałoby się, że tyle rzeczy jest zapisanych w książkach: „Pamiętaj, poznaj, nie zapomnij”…To prawda, ale w rzeczywistości człowiek postępuje, gdy jest gotowy „wyzerować się”, kiedy nie słucha głosu bieżącej chwili. Tylko środowisko pozostaje naszym stałym wsparciem.

Z lekcji według artykułu „Odkrycie miary – ukrycie dwóch”

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie