Komentarz: Jeśli odniesiemy się do czasu na poziomie psychologicznym, to rzeczywiście, może on nie istnieć. Jednak w odniesieniu do naszych ciał białkowych czas wciąż istnieje. Widzimy to.

Odpowiedź: Nasze ciała białkowe mierzą czas według uderzeń pulsu, na podstawie tego, jak mierzymy związek między stanami przemijającymi. Ale to wszystko są pojęcia czysto subiektywne.

W rzeczywistości, jeśli umieścimy cię w rakiecie i wystrzelimy ją w przestrzeń kosmiczną z dużą prędkością, to czas będzie dla ciebie mierzony inaczej, a ty sam będziesz wyglądał inaczej w porównaniu z innymi.

Oznacza to, że czas nie jest systemem biologicznym, który cię zmienia, czas jest tym, co ty zmieniasz. Dlatego nie traktowałbym czasu w ten sposób. Ale jesteśmy do tego przyzwyczajeni, żyjemy w świecie, w którym czas płynie według zegara „tik-tak, tik-tak“.

Z programu telewizyjnego „Stany duchowe”, 25.12.2022

Kategorie: Postrzeganie rzeczywistości, Praca duchowa

Czym jest wąska dziurka od klucza, w którą należy włożyć klucz w pracy duchowej?

Definicja „wąska” oznacza brak Chasadim (miłosierdzia). A jeśli udało mi się wypełnić ten brak, oznacza to że jestem gotowy otworzyć ten zamek. Cała będąca przed nami droga przedstawia sobą zamek. Na każdym kroku musimy znaleźć do niego odpowiedni klucz, czyli właściwość obdarzania, aby odkrywać coraz więcej, więcej, i w taki sposób przybliżać się do celu.

Na każdym etapie coraz bardziej odkrywamy siebie, przejawiając w sobie coraz większą właściwość obdarzania, i w taki sposób przybliżamy się do Stwórcy. W tym celu musimy dobrać klucz, który dokładnie pasuje do zamka.

Zamkiem, który ukrywa przed nami właściwość obdarzania, jest grupa, a kluczem są relacje w tej grupie, połączenie i miłość między przyjaciółmi. Człowiek musi odłączyć się od samego siebie i przylgnąć do dziesiątki przyjaciół. Dziesiątka jest dla mnie – duchowym kli. Jeśli poprawnie sformatuję siebie, aby włączyć się wewnątrz tego kli, to otworzę zamek kluczem i przejdę do Stwórcy.

Muszę znaleźć klucz, studiować go, spróbować dopasować do zamku, nauczyć się jak włożyć klucz do dziurki od klucza i jak go przekręcić. A kiedy będę miał siłę żeby przekręcić klucz w zamku, to mogę go otworzyć. Tylko należy pamiętać, że wkładając klucz do zamka, konieczne jest trzymać bardzo silną więź z przyjaciółmi. Jeśli łączę się z przyjaciółmi i coraz bardziej anuluje się, to w końcu będę mógł włożyć klucz do dziurki od klucza, aby być gotowym, żeby odblokować go.

Ale żeby przekręcić klucz w zamku, muszę zwrócić się do Stwórcy i poprosić Go o siłę dla otwarcia tego zamka. Są trzy etapy pracy: dopasowanie się do zamka jako właściwy klucz, następnie wejście do środka zamka i na koniec odblokowanie zamka.

Z lekcji według Księgi Zohar, 01.01.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Po przejściu przez okres „opanowania Ziemi Izraela” grupa Abrahama osiągnęła taki stan, w którym z ich pragnienia, przejawianego się między nimi, potrafiła stworzyć jedno wspólne pragnienie wzajemnego obdarzania i miłości, w którym odkryli wyższą siłę – Stwórcę.

Innymi słowy, wznieśli się na Jego poziom i doszli do idealnego stanu. Ale gdy tylko osiągnęli go, zaczął się przejawiać jeszcze większy egoizm, dlatego że wyciągnęli ze sobą z Babilonu cały ogromny egoizm, będący ponad nimi i odnoszący się nawet nie do nich, a do właściwości obdarzania i miłości.

W taki sposób zaczął się przejawiać powszechny egoizm następnego, jeszcze wyższego poziomu, który jest nieodłączny dla całej ludzkości, całej masy, a nie tylko tej małej grupy, chociaż cały czas grupa rosła i umacniała się pod względem mocy.

Jak napisał Rambam, Babilon opuściło 5000 ludzi, a kiedy osiągnęli poziom Ziemi Izraela było ich 3 000 000. To było 2700 lat temu.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Historia żydowskiego narodu”

Kategorie: Izrael i narody świata, Praca duchowa, Starożytny Babilon

Studiując Księgę Zohar, każdy człowiek sam wyjaśnia dla siebie to, co dokładnie potrzebne jest dla jego duszy. Dlatego każdy z nas, czytając Zohar, otrzymuje swoje własne wrażenia, różne od innych.

Cała narracja Zoharu musi przejść przez nas. Ale człowiek nie rozwija się pod wpływem samej opowieści, ale poprzez światło, które powraca do źródła. Światło świeci na pragnienie człowieka, na jego materiał, który zawiera informacyjne geny (reszimot). Przypomina to pracę komórek macierzystych – fundamentów wszystkich komórek człowieka.

Światło oddziałuje na nasz materiał, wewnątrz materiału budzą się reszimot, charakterystyczne, specyficzne dla tej duszy, i przy pomocy światła, te reszimot budują z materiału dowolną strukturę, część duszy. Każdy człowiek ma swoją własną strukturę duszy.

Z lekcji według Księgi Zohar

Kategorie: ZOHAR