Komentarz: Tak naprawdę zemsta, to taka rzecz, dla której człowiek jest gotowy poświęcić całe swoje życie.

Odpowiedź: Zemsta jest największym „przysmakiem” dla egoizmu. Dla egoizmu nie ma większej przyjemności niż triumf nad innym egoizmem, który go upokorzył, i teraz oddaje mu stokrotnie, udowadniając swoje zwycięstwo, swoje wywyższenie, swój triumf. To najprzyjemniejsza rzecz dla naszego egoizmu i, powiedziałbym, najbardziej przeciwne temu co duchowe. Bardzo trudno jest zrobić coś przeciwko temu. Uczucie zemsty siedzi w nas podświadomie.

Z góry specjalnie wybiera tobie kogoś, kto cię zranił, ukłuł twój egoizm. Nieuchronnie będziesz cały czas do tego powracać, wyobrażać sobie wszelkiego rodzaju obrazy upokorzenia tego człowieka, i triumfu nad nim: że przyjdzie i przyzna się do swojej znikomości, swojego błędu przed tobą. Tylko poważna praca nad sobą może to jakoś częściowo naprawić, złagodzić.

Komentarz: Ale każdy bohater w każdej historii musi obowiązkowo zwyciężyć, wziąć górę, udowodnić swoją rację, zemścić się…

Odpowiedź: To jest amerykański „happy end”…

Pytanie: Jak to powinno wyglądać w naszym rozwoju duchowym?

Odpowiedź: Musimy zaakceptować wszystko jako pochodzące od Stwórcy, a nie od jakiegoś człowieka. To Stwórca nam to podstawia, to On przez kogoś uczy nas, a my powinniśmy tego człowieka, sam ten obiekt kochać, dogadać się z nim. A gdy pojawia się zło, mieć do czynienia ze Stwórcą. Ale to nie jest łatwe! Jest to naprawdę bardzo poważny problem.

Pytanie: Oznacza to, że przejawia się to wtedy, gdy człowiek widzi w przyjacielu jakąś truciznę, defekt?

Odpowiedź: Tak, Stwórca robi to celowo w tym ogromnym teatrze życia i musimy zrozumieć, że cała ludzkość – to części mojej duszy, a to, że widzę ich przeciwstawnych do siebie, to tylko dlatego, że nie chcę się z nimi połączyć, nie rozumiem jeszcze, że są to moje integralne części. To znaczy, że problem jest we mnie.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Jak zemścić się na wrogu?”

Kategorie: Praca duchowa

Pytanie: Jaka jest najważniejsza rada, której udzieliłby Pan dla kraju, który obecnie decyduje się podnieść z całkowitego upadku? Ze stanu, w jakim był, a chce stać się inny, szczęśliwy.

Odpowiedź: Przede wszystkim konieczna jest edukacja wzajemnie połączonego, dobrego społeczeństwa a wszystko pójdzie dobrze! Będą mieli błogosławieństwo na wszystko, co będą robić.

Z programu telewizyjnego „Wiadomości z Michaelem Laitmanem”, 14.04.2022

Kategorie: Kryzys, globalizacja, Szczęście, Wiadomości

Zadaniem kabalistów jest mówienie ludziom, oświecenie ich, że mogą osiągnąć taki stan, w którym zaczną odczuwać wyższy świat, wyższą siłę, Stwórcę i siebie w tym stanie. W tym celu się uczymy.

Problem polega na tym, że nauka odbywa się wewnątrz człowieka, kiedy zaczyna odczuwać, że jego związek z innymi ludźmi powinien być ważniejszy od własnego uczestnictwa. Najważniejszą rzeczą jest połączenie między ludźmi, ich zjednoczenie w jedno całe stworzenie, tak jak było przed rozbiciem Adama. Tym zajmuje się Kabała.

Z rozmowy na spotkaniu M. Laitmana z grupą gruzińską, 15.09.2022

Kategorie: Praca duchowa, Rozpowszechnianie metody

Kabała odkryła się w ludziach od czasów pierwszego człowieka – Adama. Adam zrozumiał system duchowy, i nawet przedstawił go w małej książeczce. Ale najważniejsze jest to, że wyjaśnił swoim uczniom bardzo prostą zasadę: ludzkość jest rozbita na oddzielne jednostki, i jeśli zjednoczą się przeciwko swojemu egoizmowi, a to nie jest łatwe, to zaczynają odczuwać wewnętrzną siłę natury, która nazywa się „Stwórcą”.

Czując tę siłę, ludzie zmysłowo wznoszą się ponad nasz świat i czują siebie poza egoizmem, czyli ich odczucia stają się wieczne i doskonałe. To się nazywa, że przylegają do Stwórcy i zaczynają Go odczuwać.

Każdy człowiek może osiągnąć taki stan, ponieważ wszyscy pochodzimy z jednego wspólnego korzenia, zwanego „Adamem”. „Adam” – od słowa „dome”, „podobny” do Stwórcy. Oznacza to, że musimy osiągnąć ten stan, jeśli ponownie zjednoczymy się w jednym jedynym pragnieniu.

Z rozmowy na spotkaniu M. Laitmana z grupą gruzińską, 15.09.2022

Kategorie: Praca duchowa, Wspólna dusza "Adam"

Światło Chochma określa się jako esencję i energię życiową stworzenia, a światło Chasadim jest definiowane jedynie jako światło naprawy dla zakończenia stworzenia. (Nauka Dziesięciu Sfirot. Cz. 1. „Skrócenie i linia”, rozdz.1)

Pytanie: Jak te dwa światła są odczuwane przez człowieka?

Odpowiedź: Początkowo człowiek w żaden sposób nie odczuwa światła Chochma. W naszym świecie, chcąc się czymś rozkoszować, czuje tylko mikrodawkę tego światła. A światło Chasadim odczuwa tylko w takim stopniu, w jakim ma pragnienie obdarzania, sprawiać przyjemność innym. Praktycznie oba światła są początkowo przed nami ukryte i musimy rozwijać się w taki sposób, aby zacząć je odczuwać.

Zazwyczaj opanowuje się je za pomocą metody naprawy człowieka – metody Kabały. W takim stopniu, w jakim zajmujemy się w grupie, pragniemy zbliżyć się do przyjaciół, chcemy obdarzać ich jak Stwórca, praktykujemy właściwość obdarzania, na ile to możliwe, w takim stopniu zaczynamy odczuwać, jak światło obdarzania Stwórcy zaczyna w nas wchodzić.

Z programu telewizyjnego „Nauka Dziesięciu Sfirot (TES)”, 04.09.2022

Kategorie: Praca duchowa, Struktura Wszechświata

Ludzkość przeszła już w procesie swojego rozwoju różne formacje społeczne: kapitalizm, socjalizm… Aż doszła do stanu współczesnego świata, kiedy wszyscy rozumieją, że potrzebna jest jakaś doskonalsza forma organizacji społecznej, ale nie wiadomo, dokąd pójść i jak dalej postępować.

Zatrzymaliśmy się w takim punkcie, w którym przy całym postępie technologicznym nie możemy żyć lepiej, dlatego że nasze egoistyczne relacje zatruwają nam całe nasze życie. Doszliśmy do czerwonej linii, w której oczywiste jest, że obecna forma relacji ludzi w społeczeństwie zupełnie nie odpowiada wysokiemu poziomowi rozwoju technologii, kultury i edukacji.

Dlatego wewnątrz samego społeczeństwa narasta wewnętrzna presja, która wymaga zmian. Widzimy, że we wszystkich krajach świata, choć w różnym stopniu, wymagana jest pilna potrzeba zmiany relacji między ludźmi, ponieważ są sprzeczne z formą naszego życia, komunikacji i technologicznego etapu rozwoju.

Musimy zrozumieć, że następna zmiana nie przyjdzie kosztem wojen – to nie pomoże. Zobaczyliśmy to na przykładzie ostatniej wojny. Konieczna jest zmiana ludzi, a nie jakiś zewnętrznych ram wokół nich. Jeśli nie zmienimy samego człowieka, to nie ma żadnej nadziei na spokojne i szczęśliwe życie.

Jeśli człowiek pozostanie egoistą, może pracować tylko pod przymusem. Dlatego jedynym wyjściem jest dać każdemu człowiekowi poczucia związku z celem społeczeństwa i przynależności, tak aby poczuł się nieodłączną częścią swojego kraju i narodu.

Człowiek powinien otrzymywać wewnętrzne, duchowe napełnienie ze swojej pracy, czyli satysfakcję że jest połączony ze wszystkimi i otrzymuje nagrodę z góry, a nie nagrodę materialną w swoim egoizmie. Będzie czuł, że podnosi go to bliżej Stwórcy i daje duchowe napełnienie.

A to jest możliwe tylko dzięki odpowiedniej edukacji. To jest główny problem świata. Wszyscy będą musieli usiąść w ławkach i ponownie uczyć się. I nie tylko słuchać nauczyciela, ale praktycznie realizować tę naukę połączenia między sobą.

Z lekcji na temat „Zjednoczenie świata w ostatnim pokoleniu”, 18.09.2022

Kategorie: Edukacja, Fragmenty z porannych lekcji, Kryzys, globalizacja, Wychowanie, dzieci

Pytanie: Jeśli wszystko co dzieje się w moim codziennym życiu, zaczynam czuć wewnątrz, – czy jest to oznaką postępu w wyniku czytania Księgi Zohar?

Odpowiedź: Nie. Kiedy czytam Księgę Zohar, nie istnieje dla mnie żadna codzienność. Mam zaczątek duszy – punkt w sercu, i teraz jestem z nim w wyższym systemie, o którym opowiada Zohar. Jak mogę połączyć się z tym maleńkim punktem, w którym nie ma nic, zmysłowo i racjonalnie wszystkie te właściwości – trzy linie, wzniesienia i upadki, duchowe działania?

Tego właśnie szukam. Jak mogę w nich przebywać, poczuć, doświadczyć na sobie – tam, w ZON świata Acilut?

Nie chcę niczego od tego świata – ani samego siebie, ani przyjaciół, których postrzegam w pięciu organach zmysłów, a tym bardziej całego świata. Po co mi to potrzebne?…

Nie istnieje nic, przedstawia mi się tylko wewnątrz mojego egoizmu, pragnienia rozkoszowania się. Jeśli wzniosę się na znacznie wyższy poziom – obdarzania, wiary ponad wiedzę, to zobaczę wszystko inaczej. Nie chcę zajmować się tym światem! Chcę tylko wznieść się i połączyć z wyższym światem! Podchodzę do tego realistycznie, a nie opuszczając naszego świata.

Ale studiuję Księgę Zohar, jak również całą naukę Kabały, aby odkryć dla siebie wyższy świat, a nie przyciągać go do naszego świata. To się nigdy nie stanie! Świat duchowy nigdy nie przyoblecze się w świat materialny.

Wręcz przeciwnie, materialny świat wzniesie się do swoich korzeni – w duchowy świat. Poprzez materialny świat w konsekwencji zobaczę duchowy. Ale najpierw muszę dostrzec duchowe. Dlatego przed rozpoczęciem lekcji staram się odłączyć od wszystkiego, co mam na tym świecie. Ponieważ teraz studiuję doskonałość, duchowość, Stwórcę.

Z lekcji według Księgi Zohar

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, ZOHAR

Pytanie: Kiedyś wszyscy byliśmy zjednoczeni. Ale ta właściwość jedności zaczęła stopniowo zanikać, i dlatego przestaliśmy odczuwać te połączenia?

Odpowiedź: Ogólnie rzecz biorąc, utrata poczucia połączenia występuje tylko w stosunku do nas, stworzeń i tych stanów, w których istniejemy. Widzimy to nawet na podstawie naszego świata: w zależności od tego, w jakich okolicznościach i właściwościach się znajdujemy, taki odczuwamy świat. Czasami wydaje nam się zaskakująco dobry, jasny, napełniony, piękny, a czasem wręcz odwrotnie.

Taka zmiana właściwości w nas praktycznie, pokazuje nam świat zgodnie z naszymi właściwościami. Dlatego, jeśli chcemy odczuwać świat prawdziwie, to musimy składać się ze wszystkich przeciwstawnych właściwości. Na tym polega nasz duchowy rozwój. Do tego musimy dojść. Połączenie przeciwieństw jest prawem dialektyki i obie właściwości muszą być w nas zjednoczone. Jedno – w postaci ogromnego egoistycznego pragnienia, drugie – w postaci skrócenia na to pragnienie, właściwości obdarzania i miłości, przeciwstawnego do egoistycznego pragnienia.

Z programu telewizyjnego „Nauka Dziesięciu Sfirot (TES)”, 04.09.2022

Kategorie: Postrzeganie rzeczywistości, Praca duchowa