Stwórca – to otaczająca nas Natura i nic więcej. Napisz słowo „Natura” zamiast Stwórca, tylko z dużej litery, żeby nie odnosić tego do czegoś czysto mechanicznego.

Stwórca – to wyższy stopień, wyższe światło, właściwość obdarzania w stosunku do nas, przedstawiających sobą właściwość otrzymywania. Czyli wszystko zbudowane jest na bardzo prostych pojęciach, które są bliskie każdemu z nas. Tylko że wszyscy jesteśmy bardzo zdezorientowani, ponieważ stosunek do Kabały na przestrzeni wieków był celowo mylący, zagmatwany.

A nas też mylą różnego rodzaju zewnętrzne zwyczaje, przedmioty, obiekty, wygląd wierzących Żydów. Jakby miało to coś wspólnego z Kabałą. Ogólnie, wszystko to jest na tyle zagmatwane, że oczywiście bardzo trudno jest człowiekowi rozeznać się w tym. Widzę po moich uczniach z różnych krajów świata, którzy należą do różnych religii i ras, jak jest im ciężko. Widzę, jak ogromną pracę wykonują w sobie i będą musieli wykonywać jeszcze przez długi czas.

Człowiek wychowany w innej religii, należący do innej rasy, zupełnie inaczej myślący, o przeciwnej mentalności i innym języku musi to wszystko przezwyciężać. Taka właściwość duszy jest konieczna do jej naprawy, a nie to, że jest w bardziej korzystnym lub mniej korzystnym stanie w stosunku do innych.

Tak jesteśmy oddzieleni, oddaleni od siebie. Widzę, że wielu moich studentów z całego świata naprawdę chciałoby być tutaj, razem z nami. Wystarczy powiedzieć im, że to jest możliwe, to tutaj od razu przyjedzie tysiąc osób. Ale muszą w sobie przezwyciężyć ogromne problemy, wielkie wewnętrzne podziały.

Gdy człowiek gubi się w sobie, ponieważ w nim jeszcze w pełni nie ujawniła się prawda, to znajduje się w stanie jakby półświadomości: „No cóż ja mogę zrobić? Stłumię to w sobie, nie zobaczę tego, nie rozumiem, nie obserwuję, bo tego jakby nie było we mnie. Zostawię to na boku”. To jest bardzo trudne. Ale właśnie w taki sposób trzeba dalej żyć.

Jest to bardzo podobne do tego, jak żyją Żydzi wśród innych narodów. Dokładnie takie samo uczucie: „Jesteśmy przeciwieństwem, ale chcemy być tacy. A możemy, czy nie możemy? Jak nas traktują, i jak my powinniśmy?” Całe to niedopowiedzenie, jakaś szczególna postawa – to jest właśnie to, przez co przechodzi człowiek, który przychodzi studiować Kabałę. Rozumiem to. Jest wiele problemów. Świat na razie jeszcze jest w takim przejściowym stanie.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Krytyka Kabały”

Kategorie: Izrael i narody świata, Kabała i religia, Praca duchowa

Cała nasza praca polega na tym, aby zrozumieć i poczuć, czyli odkryć ogólny system całej ludzkości, jak bardzo jesteśmy połączeni i zależni wzajemnie. Wydaje nam się, że nas nie dotyczy to, co dzieje się po drugiej stronie ziemi, w Australii czy Ameryce. Ale w odniesieniu do ogólnego systemu świata, jesteśmy zorganizowani w taki sposób, że między wszystkimi ludźmi istnieje związek, nawet jeśli go nie widzimy.

Świat zbudowany jest w sposób doskonały. Tylko my, ludzie, cały czas zabijamy się, kłócimy, nie dbamy o ustalenie dobrych i prawidłowych relacji, o doprowadzenie społeczeństwa do idealnej, zamkniętej formy, jak kula ziemska. Przez to oddalamy się od naprawy, od dobrego życia w poznaniu absolutnej dobroci wyższej siły natury.

Musimy brać pod uwagę prawo natury, zgodnie z którym wszyscy jesteśmy połączeni i zależymy od siebie, i każdy ma obowiązek zadbać o wszystkich, absolutnie wszystkich mieszkańców tego świata. A dopóki nie osiągniemy takiego połączenia w praktyce, będziemy cierpieć. A im dłużej będziemy odrzucać takie połączenie, tym bardziej będą nasilały się nasze cierpienia.

Ludzkość rozwija się i myśli, że życie będzie coraz lepsze dzięki postępowi technologicznemu, naukowemu oraz kulturze. Ale jeśli nie ustanowimy między nami dobrych relacji, to nie ustanowimy dobrego życia i będziemy popadać w coraz bardziej nieprzyjemne stany, aż do trzeciej i czwartej światowej wojny nuklearnej, o której pisał Baal HaSulam. Dlatego, aby nie doprowadzić do takich katastrof, powinniśmy pośpieszyć się wyjaśnić całemu światu, że naprawa polega tylko na zbudowaniu dobrego połączenia między wszystkimi.

Musimy dojść do takiego stanu, w którym zrozumiemy, że właściwe wzajemne połączenie jest absolutnie niezbędnym warunkiem dla kontynuacji naszego dalszego istnienia. Stopniowo to powinno być wyjaśniane, świat zbliża się do bardzo trudnych, krytycznych czasów. Czekają nas zmagania z katastrofami klimatycznymi, wojnami między narodami, głodem.

Widzimy, że już teraz zaczynają nas dotykać „egipskie plagi” jedna po drugiej: „krew, żaby, wszy” – wszystkie te ciosy, które miały miejsce w starożytnym Egipcie, muszą teraz ujawnić się na całym świecie. Ale nie są nam dane dla cierpienia, ale po to, abyśmy za ich pośrednictwem ujawnili, że jedynym środkiem wyjścia z cierpienia jest zjednoczenie, wzajemne wsparcie. Miejmy nadzieję, że uda nam się wyjaśnić to wszystkim i w taki sposób uchronić się przed zagrożeniem trzeciej i czwartej wojny światowej.

Z lekcji na temat „Zjednoczenie świata w ostatnim pokoleniu”, 09.09.2022

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Kryzys, globalizacja

Oto wtedy skróciła się Nieskończoność w swoim centralnym punkcie, w samym środku, i skróciła to światło i oddaliło się ono na boki wokół tego centralnego punktu. (Nauka Dziesięciu Sfirot. Cz. 1. „Skrócenie i linia”, rozdz.1)

Po to, aby stworzenie miało możliwość istnienia w jego pierwotnym stanie, Stwórca musiał stworzyć miejsce. I stworzył.

Co oznacza miejsce? Jest to właściwość, w której istnieje stworzenie, stworzone przez Niego w pragnieniu otrzymania przeciwstawnym Stwórcy, w pragnieniu myślenia tylko o sobie, rozkoszowania się tylko tym, co czuje. Czyli miejsce – to pragnienie otrzymywania, pragnienie odczuwania siebie w najlepszej formie.

Pytanie: Jest powiedziane, że Stwórca wypełniał sobą całą przestrzeń. A kiedy skrócił Siebie, to pozostało miejsce zwane pragnieniem otrzymywania, które nie odczuwa Stwórcy?

Odpowiedź: Tak, Stwórca skrócił Siebie w określonym obszarze, w którym nie przejawia Swoich właściwości. Tam powstała pusta od Jego wpływu przestrzeń, w której pojawiła się właściwość przeciwna Stwórcy – pragnienie otrzymywania, rozkoszowania się, myślenia tylko o sobie. To jest stworzenie.

Pytanie: W tym miejscu nie ma zgodności właściwości Stwórcy i stworzenia, w konsekwencji czego światło znika, czyli nie odczuwa się przyjemności od obdarzania? Dlatego otrzymujemy przyjemność tylko od otrzymywania?

Odpowiedź: Tak. To jest właśnie to szczególne miejsce, które nazywa się „naszym światem”.

Z programu telewizyjnego „Nauka Dziesięciu Sfirot (TES)”, 04.09.2022

Kategorie: Praca duchowa, Struktura Wszechświata

Z uwagi na fakt że cały świat jest we wzajemnym połączeniu, a ja – jestem tylko małym trybikiem w całym systemie, jestem zobowiązany dbać o wszystkich i to nie tylko słowami, ale i czynami. Ostatecznie musimy wznieść się ponad wszelkie różnice i połączyć się. Wszyscy jesteśmy bardzo różni, ale to jest jak w maszynie, gdzie każdy trybik obraca się z własną prędkością i w swoim kierunku, ale każdy ma określoną rolę po to, aby maszyna działała. Najważniejsze jest to, że nie szkodzimy sobie, ale staramy się razem utrzymać pracę wspólnego mechanizmu.

To powinno być podstawowe prawo istnienia społeczeństwa i w taki sposób osiągniemy ostateczną naprawę. A w końcu naprawy każdy będzie kręcił się w różnych kierunkach, każdy będzie w pełni wyrażał siebie w stosunku do wszystkich, i wtedy ten wspólny mechanizm osiągnie idealne zjednoczenie. Naprawa nie polega na tym, że jedni pokonują innych w wojnie, ale na tym, że każdy pokonuje siebie po to, aby zjednoczyć się z innymi w dobroci, uzupełniając się nawzajem. W odniesieniu do tego warunku możemy ocenić, jak daleko posunęliśmy się w kierunku końca naprawy.

W takim stopniu, w jakim każde państwo, każdy naród, każdy człowiek zechce zjednoczyć się z innymi, aby dzień po dniu pracować razem nad połączeniem, współpracować w handlu i przemyśle, w wymianie zasobów naturalnych, czyli pomagać sobie wzajemnie – odniesiemy sukces. Po co mamy walczyć, skoro możemy łącząc siły, środki i zasoby, zapewnić sobie wszystko, wszystko co jest niezbędne do życia. Wojna nie przynosi nikomu niczego dobrego. Walczyć trzeba przeciwko wojnie.

Świat – jest zamkniętym i połączonym systemem, który może pomyślnie rozwijać się bez wojen, nieszczęść i problemów, bez głodu i śmierci, których jest coraz więcej. Wszystko zależy od dobrego połączenia między ludźmi. Myślimy, że powiązania są konieczne tylko dla rozwoju handlu i przemysłu. Ale to tylko widoczne dla oka sukcesy. W rzeczywistości poprzez połączenie budzimy wyższe światło, które zaczyna działać. W efekcie z niewielkiego obszaru ziemi możemy nagle uzyskać plony, które wystarczą do wyżywienia całego świata. Wszystko zależy od błogosławieństwa, od wyższego światła, które błogosławi naszą pracę.

Dlatego należy włożyć nasze wysiłki w zjednoczenie, ponieważ tylko to przyniesie nam błogosławieństwo. Dobrobyt wszystkich państw zależy od relacji między ludźmi.

Z lekcji na temat „Zjednoczenie świata w ostatnim pokoleniu”, 09.09.2022

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Kryzys, globalizacja