Najważniejszym przykazaniem Kabały jest – „Kochaj bliźniego jak siebie samego”. Jeśli się do tego zbliżymy, to po drodze zaczniemy odczuwać coraz większe podobieństwo do wyższej siły, Stwórcy, i zacznie się On w nas przejawiać jako jedna wielka siła.

Zaczniemy odczuwać, że ten świat, praktycznie ma mniejsze znaczenie dla nas, a coraz bardziej wzrasta świat całkowitego zjednoczenia, gdy poczucie wszechświata przechodzi przez przyjaciół. W taki sposób zaczniemy odczuwać wyższy świat.

Tego naucza Kabała. Prowadzi do tego. Jestem przekonany, że każdy z nas może to osiągnąć: zarówno mężczyźni, jak i kobiety. Dla nikogo nie ma żadnych barier. Wszyscy jesteśmy dziećmi Adama i musimy powrócić do jego pełnej struktury, do jedności.

Z rozmowy na spotkaniu M. Laitmana z grupą gruzińską, 15.09.2022

Kategorie: Praca duchowa, Wspólna dusza "Adam"

Jest powiedziane, że „Jeśli Stwórca nie zbuduje domu, na próżno trudzili się jego budowniczy”.

Oznacza to, że nie należy czekać, że człowiek może sam zbudować swoją duszę, Świątynię, dom świętości, w którym ujawni związek ze wszystkimi stworzeniami, ze wszystkimi duszami i Stwórcą, który ich napełnia, aby powrócić do stanu jednej duszy Adama Riszon, do jednego kli i jednego światła, gdzie wszyscy są połączeni razem i wspierają się wzajemnie.

Jeśli Stwórca nie zbuduje tej struktury, nie urządzi jej, nie napełni i nie będzie wspierał, to człowiek nie ma żadnej nadziei na zrobienie w tym choćby małego postępu. Nie jestem w stanie sam zbudować duchowego kli ze swoich nienaprawionych pragnień, ale jednocześnie mówię: „Jeśli sam sobie nie pomogę, to nikt nie pomoże”. Tylko jeśli dołożę wszelkich możliwych starań i w końcu popadnę w rozpacz, tylko wtedy mogę prosić Stwórcę, aby On zbudował mi dom świętości i powiem, że „jeśli Stwórca nie zbuduje domu, ci, którzy go budują, na próżno trudzili się”.

Zbudować Świątynię – oznacza naprawić wszystkie właściwości człowieka na podobieństwo Stwórcy. Wówczas, zgodnie z podobieństwem ich właściwości, Stwórca napełni ten dom, serce człowieka. Kiedy naprawdę podejmujemy wysiłki, to widzimy, że nie jesteśmy w stanie zjednoczyć się ze sobą w celu obdarzania, żeby odnosić się jeden do drugiego i wszystkich razem – do Stwórcy. Nie jesteśmy w stanie zbudować Świątyni, czyli połączenia odpowiedniego do objawienia się w nas Stwórcy. I dlatego wołamy: „Jeśli Stwórca nie zbuduje domu, ci, którzy go budują, na próżno trudzili się!” i otrzymujemy pomoc z góry.

Stwórca to robi. Nie pomaga nikomu indywidualnie, a tylko wszystkim razem, budując z nas wszystkich połączenie, które nazywa się domem świętości, strukturą duszy, w której, zgodnie z siłą naszego połączenia, odkrywa się Stwórca, wewnętrzne światło.

Z lekcji na temat „Jeśli Stwórca nie zbuduje domu, ci, którzy go budują, na próżno trudzili się”, 30.08.2022

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa

Pytanie: Opowiadał Pan, że Rabasz nauczył Pana zasady, otwierać książkę w dowolnym miejscu i czytać źródło. Dlaczego jest to często używane?

Odpowiedź: Gdy mam kilka minut wolnego czasu lub chcę odnowić swoją myśl, biorę jakieś źródło, otwieram je na dowolnej stronie i zaczynam czytać od dowolnego akapitu. I wtedy zaczynam myśleć zgodnie z tym, co czytam.

Pytanie: To ciekawe, że w tych momentach, kiedy są jakieś problemy i ludzie próbują skoncentrować się na pewnym fragmencie, nagle wszystko się układa i wchodzi na swoje miejsce. Czy tak działa tekst? Na jakim stopniu odbywa się ta praca?

Odpowiedź: Na duchowym, na najgłębszym, który jest w nas i który nie odnosi się do ciała. Oznacza to, że stopniowo nawiązujesz kontakt ze swoim prawdziwym ciałem, które nie jest związane z naszym ciałem materialnym. Musisz wiedzieć że tekst łączy nas z tym co duchowe, nie same litery, ale to, co w tobie wytwarzają. To musi w tobie zagrać. Stwórca działa wewnątrz ciebie.

Pytanie: Ale czy są jakieś ograniczenia? Żeby to nie przekształciło się w rutynę, jak wiadomo, otrzymał, pomodlił się i żyje dalej.

Odpowiedź: Nie, nie chodzi tutaj o zwykłą modlitwę. Chodzi o włączenie w wewnętrzny stan, który przedstawia tekst. Wszystkie teksty kabalistyczne mówią o jakimś związku między stworzeniem a Stwórcą. Czyli łączę się ze wszystkimi, albo nie łączę się, ale to już dzieje się podświadomie i jest związane ze Stwórcą.

Pytanie: W jaki sposób poprawnie czytać i wchodzić we fragment tekstu?

Odpowiedź: Miej zawsze ze sobą cokolwiek, nawet Księgę Psalmów (Teilim). Otwieraj ją na dowolnej stronie, czytaj kilka zdań i to wszystko. Włącz się. Albo otwórz „Szamati” („Usłyszane”) lub wypowiedzi kabalistów o czymkolwiek. Ale „Szamati“ – jest najlepsze.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Tajemnice kabalistycznego tekstu”

Kategorie: Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi, Studia Kabały

Księga Zohar odkryła się dopiero w naszych czasach, ponieważ w naszym rozwoju przeszliśmy nieożywiony, roślinny, zwierzęcy poziom i osiągnęliśmy ludzki poziom (człowiek, „adam” – od słowa „edome”, podobny do Stwórcy). Dlatego w naszych dniach odczuwamy kryzys, bezradność, rozpacz i rozczarowanie w naszym życiu.

Księga Zohar odkrywa się po to, abyśmy mogli zrealizować naszą naprawę – osiągnąć taki sam system połączeń między nami, jak w Malchut Nieskończoności, gdzie wszyscy jesteśmy związani w jedną całość. Pierwszy etap naprawy nazywa się „nie czyń drugiemu tego, czego nienawidzisz”. Jest to poziom „chafec chesed” (niczego nie pragnący dla siebie), „powrotu ze strachu (trwogi)”.

Drugi etap naprawy jest jeszcze wyższy – poziom „kochaj bliźniego jak siebie samego”, „powrót z miłości”, otrzymywanie ze względu na obdarzanie. Musimy dokonać tych dwóch napraw i obydwie realizują się w relacjach między ludźmi. Ponieważ wtedy w naszych naprawionych relacjach odkrywa się Stwórca – na miarę naszej miłości i obdarzania bliźniego, jak powiedziano: „Od miłości do bliźniego – do miłości do Stwórcy”.

Ani jednej naprawy nie można dokonać inaczej, jak tylko poprzez jej realizację w grupie kabalistów, czyli tych, którzy pragną osiągnąć poziom człowieka. W relacjach między sobą budują system Malchut Nieskończoności, pragnąc poczuć w nim światło Nieskończoności, Stwórcę. Księga Zohar powinna dać nam do tego siłę, pragnienia i wewnętrzne osiągnięcia.

Dlatego podczas czytania księgi Zohar, należy starać się być w intencji, że wszyscy jesteśmy jedną całością, że nasze punkty w sercu, pragnienia do duchowości, jednoczą się razem, i z tych wspólnych pragnień budujemy nasze duchowe naczynie, Szchinę (Boskość), Malchut Nieskończoności, w której poczujemy Stwórcę. Musimy poczuć się razem, podobnie jak autorzy Księgi Zohar – grupa rabina Szimona i starać się wyobrazić wewnątrz tego systemu połączenia między nami, o czym opowiada Księga.

Księga Zohar mówi tylko o więzi między nami, chociaż opisuje to w najróżniejszych formach i obrazach jakby tego świata. Ale chodzi tylko o siły naszej duszy.

Z lekcji według Księgi Zohar

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, ZOHAR