Praca duchowa związana jest tylko ze Stwórcą, tylko do Niego powinniśmy się zwracać i od Niego otrzymywać odpowiedzi. Dlatego nie mamy nikogo innego, na kim moglibyśmy się oprzeć, niczego więcej nie możemy oczekiwać, jak tylko pomocy od Stwórcy.

A jeśli w człowieku pojawia się poczucie winy i poczucie kary za niewłaściwe myśli, to takie postrzeganie również pochodzi od Stwórcy. Stwórca chce, żebyśmy tak czuli. W takim przypadku nie musimy prosić Stwórcy o pomoc w walce z tymi myślami. Musimy prosić tylko o jedno: aby Stwórca wszystkich zjednoczył i przywiódł nas do Siebie.

Z lekcji na temat „Potrzeba zbawienia przez Stwórcę”, 23.08.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Intencja, Modlitwa, Praca duchowa

Pytanie: Jak przezwyciężyć stan zamglenia i odizolowania w pracy duchowej? Dlaczego jest to dane człowiekowi i jak prawidłowo odnosić się do tego?

Odpowiedź: To wszystko przeminie wraz ze wszystkimi innymi działaniami Stwórcy nad nami. Najważniejsze jest to żeby prosić. Trzeba poczuć, że jestesmy całkowicie i bezwarunkowo pod władzą Stwórcy.

Z lekcji na temat „Potrzeba zbawienia przez Stwórcę”, 23.08.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Intencja, Modlitwa, Praca duchowa

Pytanie: Dlaczego Stwórca stworzył człowieka dokładnie w zwierzęcym ciele?

Odpowiedź: W miarę naszego rozwoju dowiadujemy się, jak bardzo ciało, w którym się znajdujemy, pomaga nam osiągnąć cel stworzenia.

Pytanie: Jak przejść w sobie od zwierzęcych pragnień do ludzkich?

Odpowiedź: Różnica między nimi polega tylko na twoim połączeniu w grupie. Jesteście zobowiązani aby w tym pomagać sobie wzajemnie, w przeciwnym razie nie osiągniecie żadnego stanu połączenia między sobą i nie osiągniecie celu stworzenia.

Z lekcji na temat „Potrzeba zbawienia przez Stwórcę”, 23.08.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa

Pytanie: Taki przykład, od mniej więcej drugiego roku życia dziecko chce wszystko robić samodzielnie. Cieszymy się, gdy sami osiągamy jakieś sukcesy. Ale w duchowości widzimy, że musimy się rozczarować tym swoim „ja sam”. Jaka metamorfoza musi w nas zajść, abyśmy nie dążyli do samodzielnych osiągnięć, a tylko prosili Stwórcę?

Odpowiedź: Nie mamy żadnej możliwości zbliżenia się do Stwórcy. Specjalnie Stwórca aranżuje to tak, że jesteśmy rozczarowani, nie rozumiemy, czujemy słabość. Właśnie tak idziemy w półmroku. Dlatego nigdzie nie możesz uciec od powstającego w tobie kompleksu niższości, od uczucia, że nic nie możesz.

Zrobiono to jest celowo, abyśmy zrozumieli, że w nas nie ma nic, a cała duchowa siła jest tylko w Stwórcy i tę siłę musimy otrzymać od Niego.

Z lekcji na temat „Potrzeba zbawienia przez Stwórcę”, 20.08.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa

Pytanie: Jak możemy zrozumieć, czy osiągnęliśmy nowy stopień zjednoczenia, czy może po prostu zapomnieliśmy o powstałym konflikcie? Na przykład w zwykłym życiu kłócimy się, a po pewnym czasie uspokajamy się, jakby nic się nie stało. Jak to działa w dziesiątce?

Odpowiedź: W dziesiątce to tak nie działa. Nie powinniśmy uspokajać się, ale szukać rozwiązania problemu: wbrew wszelkim naszym obliczeniom dążmy do pojednania, do wzajemnego połączenia, i tam znajdziemy właściwe rozwiązanie.

W naszej społeczności musimy wznieść się ponad podobne sytuacje. Nie powinniśmy robić nic innego, jak tylko prosić Stwórcę, aby nas zjednoczył. Nawet jeśli jest problem, Stwórca wszystko rozwiąże: przyjdzie wyższe światło i nas podniesie.

Chociaż wszystko to nadal jest dla nas w jakichś abstrakcyjnych kategoriach, to w uczuciach dzieje się dokładnie tak.

Z lekcji na temat „Potrzeba zbawienia przez Stwórcę”, 18.08.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Pytanie: Człowiek który zajmuje się Kabałą przechodzi przez pewne stany: najpierw budzi się w nim punkt w sercu, poszukuje, znajduje Kabałę, studiuje ją, a potem przekracza machsom. Czy istnieje podobny rozwój u ludzi bez punktu w sercu, którzy nie zajmują się Kabałą? Czy mają przejście przez jakiś własny machsom?

Odpowiedź: Człowiek może mieć podobne olśnienia, ale to zupełnie nie jest to. Czasami ludziom studiującym Kabałę jeszcze przed machsomem pojawia się uczucie, jakby coś się w nich odkrywało. Ale potem wszystko znika, ponieważ nie posiadają jeszcze prawdziwego ekranu. A ludzie, którzy nie studiują Kabały, nie mają nic takiego. Dla nich charakterystyczne są różne zwierzęce, psychologiczne fluktuacje.

Komentarz: Ale mówi Pan, że wszyscy będą musieli przekroczyć punkt machsomu, poczuć duchowość: zarówno kabaliści, jak i nie kabaliści.

Odpowiedź: Tak, niektórzy przekroczą machsom, dlatego że pracują samodzielnie, a inni dlatego, że dołączą do tych, którzy pracują samodzielnie.

Pytanie: A w jaki sposób dołączą: celowo czy nieświadomie, przypadkowo?

Odpowiedź: Pierwsza grupa, najwyższa, to grupa, która dąży do odkrycia źródła życia, Stwórcy. W każdym z nich jest dążenie, potrzeba poznania tego co duchowe – jest ta potrzeba i już: pragną to osiągnąć. Załóżmy, że masz takie dążenie, a twój krewny nie ma. To nie zależy od niczego.

Wszyscy pochodzimy z Babilonu, nie ma między nami żadnej różnicy. Jedyna różnica polega na tym, czy miałeś taką potrzebę w poprzednich wcieleniach, czy nie. Ale to również nie jest znane.

Nawet to nie jest ważne, dlatego że w wyniku upadku starożytnej grupy kabalistycznej zmieszała się ona z całą ludzkością. W dodatku dziesięć plemion gdzieś zniknęło i nikt nie wie, gdzie się znajdują. Być może są to Etiopczycy, Falaszowie lub Pakistańczycy. A może są Hindusami. To nie ma znaczenia, dlatego że wszystko ocenia się tylko według pragnienia człowieka. Jeśli ma pragnienie, to znaczy, że samodzielnie idzie do przodu.

A pozostała większość ludzi jest gotowa biec do przodu, jeśli poczuje się źle w tym życiu. A wtedy trzeba im wskazać punkt orientacyjny poprzez nacisk z tyłu, gdy cierpienie popycha ich do przodu, popycha „bodziec” – ostry kij, który kłuje zwierzę. To wszystko.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Kabaliści i inni ludzie”

Kategorie: Praca duchowa, Rozpowszechnianie metody

Pytanie: Czy wśród Pana uczniów są ludzie którzy nie mają punktów w sercach?

Odpowiedź: Nie. Ale są tacy, którzy mają je bardzo głęboko ukryte, inaczej by tutaj nie trafili. U takiego człowieku następuje stopniowy rozwój tego punktu. Ale zdarza się, że ludzie przychodzą z czystej ciekawości i od razu odchodzą.

Są jeszcze tacy, którzy przychodzą do mnie a potem odchodzą do innych. Wzbudzają w sobie wstępny punkt w sercu – punkt chasydyzmu i idą do tych, którzy być może także są nazywani kabalistami, ale zamiast Kabały zajmują się innymi technikami duchowymi.

Pytanie: Opowiadano mi, jak pewien człowiek szukał kabalistów. Podszedł do jednego z nich a ten, dosłownie go dotknął i powiedział, że podobno posiada taką czy taką energię itd. Czy to realnie jest widoczne?

Odpowiedź: To samo może powiedzieć każda Cyganka lub przepowiadacze typu Messinga, którzy nie są kabalistami. Nie ma to nic wspólnego z Kabałą. Kabaliści nie posiadają takich właściwości.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Określić punkt w sercu”

Kategorie: Kabała i religia, Praca duchowa

W Rosz ha-Szana następuje nowe odkrycie dystansu, oddzielającego nas od Stwórcy. Każde wydarzenie zaczyna się od pojawienia się nowej właściwości, która oddziela nas od Stwórcy. Podczas święta Rosz ha-Szana osiągamy w tej właściwości połączenie ze Stwórcą.

Dlatego Rosz ha-Szana jest głową całego naszego rozwoju i w tym święcie manifestują się wszystkie właściwości, które następnie ujawniają się jeszcze bardziej i pełniej we wszystkich innych świętach i datach.

Z lekcji na temat „Rosz ha-Szana”, 15.09.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Święta i specjalne daty

Pytanie: Dlaczego Stwórca zsyła nieszczęścia na sprawiedliwych, i dlatego odchodzą jako pierwsi?

Odpowiedź: Dlatego że ich obowiązkiem jest rozwijać się, zmierzać do przodu.

Pytanie: Jeśli już przeszedłem przez to co niskie i mogę być nikim, to o co jeszcze prosić Stwórcę? Nie czuję już potrzeby niczego więcej. „Uratuj mnie!” – ale od czego?

Odpowiedź: Od tego, że jesteś oddalony od swoich przyjaciół i nie możesz w połączeniu z nimi odkryć Stwórcy.

Pytanie: Zawsze podaje Pan przykład rabina Szymona, którego uczniowie nienawidzili się nawzajem. Ale przecież wykonywali wielkie dzieło. Z czego mogła wyniknąć nienawiść między nimi?

Odpowiedź: Dokonali wielkiego dzieła – zjednoczenia ze sobą, ponieważ starali się być tylko w tym dążeniu, nieustannie, nieprzerwanie, w każdych okolicznościach.

Pytanie: Co przeszkadza mi być szczerym wobec siebie, dlaczego jest to takie trudne? Przecież szkodzę sobie i dziesiątce. Jak to naprawić?

Odpowiedź: Boisz się odkryć, że jesteś takim egoistą. Że wszyscy dowiedzą się, kim jesteś, jaki jesteś, jakie myśli krążą ci po głowie, jakie pragnienia masz w sercu. Chcesz to wszystko upiększyć i ukryć. Przestań się tym martwić.

Pytanie: Rabasz napisał, że Stwórca czeka do tej pory, aż człowiek wyjawi, co musi zrobić. Wiem, co muszę zrobić, a przed nami wielka droga. Więc o co musimy się martwić?

Odpowiedź: Musisz martwić się tylko o to, że łącząc się ze sobą, nie możecie doświadczyć miłości do Stwórcy.

Z lekcji na temat „Potrzeba zbawienia przez Stwórcę”, 22.08.2023

Kategorie: Dziesiątki, Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Pytanie: Jak właściwie wykorzystać wszystkie dane nam sytuacje i doświadczyć świata duchowego, zamiast tylko krzyczeć w niewłaściwym miejscu?

Odpowiedź: Niewłaściwe krzyki stopniowo rodzą właściwy krzyk. Nikt niczego przed tobą nie ukrywa. Po prostu musisz wszystko odkryć w sobie. Myślisz, że dam ci teraz jakiś patent, i zaczniesz manipulować sobą, światem, poruszać się w tę i tamtą stronę? To nie zadziała. Musisz krok po kroku odkrywać w sobie ten system, nauczyć się nim zarządzać, czyli dorastać tak, jak dorasta małe dziecko.

Poza tym otrzymujesz siłę wzrostu, wiedzy. Przynajmniej są przed tobą. W naszym świecie dziecko jest popychane do przodu w miarę dorastania. W świecie duchowym człowiek sam określa tempo swojego rozwoju.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Ostatni krzyk przed śmiercią”

Kategorie: Intencja, Modlitwa, Praca duchowa