Pytanie: Jest powiedziane: „I wzdychali synowie Izraela od pracy, krzyczeli, i wzniósł się ich krzyk do Stwórcy”. Skąd pochodzi ten krzyk?

Odpowiedź: Z poczucia bezsilności, że ludzie chcą się zjednoczyć, aby swoim wysiłkiem odnieść sukces i otrzymać napełnienie Stwórcy, ale widzą, że nie są w stanie tego zrobić. Stąd pochodzi ich krzyk, podobny do krzyku tonącego, który nie może nic zrobić na morzu, oprócz wołania o pomoc.

Z lekcji według artykułu Rabasza, 24.04.2024

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie, Święta i specjalne daty

Pytanie: Wyjście z Egiptu jest ostatnią materialną granicą egoistycznego świata. Za nim znajduje się warunkowa linia, po przekroczeniu której człowiek zaczyna odczuwać miłość, obdarzanie Stwórcy. Na czym polega ta transformacja, przez którą przechodzimy?

Odpowiedź: To jest ostatnia naprawa, która nazywa się Pełną Naprawą (Gmar Tikun). Naprawa ta wydarzyła się, kiedy grupa kabalistów pod przywództwem Mojżesza wyszła z Egiptu, zjednoczyła się ze Stwórcą, otrzymała Torę na górze Synaj i w taki sposób osiągnęła swoją ostateczną naprawę.

Oznacza to, że wszystko już się wydarzyło. Dzisiaj w żadnym wypadku nie trzeba jechać na górę Synaj i wspinać się na nią. Jedyne, co musimy zrobić, to być wewnętrznie, duchowo gotowymi by zjednoczyć się w dążeniu, od serca do serca.

Wtedy odczujemy stan, który nazywa się jeden naród, jedno serce. Do tego wiedzie nas historia. Wszystko, co dzieje się na świecie, jest potrzebne tylko po to, aby ją zakończyć. Myślę, że żyjemy w najszczęśliwszych czasach.

Z lekcji na podstawie notatek Rabasza, 21.04.2024

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie, Święta i specjalne daty

Po to, aby nabyć właściwość obdarzania Stwórcy, która w zasadzie jest przed nami ukryta, w naszym świecie istnieje laboratorium składające się z ludzi o podobnych poglądach. W nim człowiek musi wypełnić trzy działania.

Po pierwsze, musi początkowo zaakceptować swoich przyjaciół jako największych. W przeciwnym razie nie będą mogli na niego wpłynąć, zgodnie z prawem, że wpływ duchowy można otrzymać tylko od tego, kto jest większy od ciebie.

Po drugie, człowiek musi kupić ich swoją uwagą, pewnymi działaniami, dlatego, aby nabyć ich duchowe pragnienia i właściwość obdarzania Stwórcy.

Po trzecie, w każdym przypadku, nawet bez względu na to, co człowiek widzi i jak to odczuwa swoimi uczuciami, powinien sądzić przyjaciół na czaszę zasług. Oznacza to, że zawsze mają rację.

Wykonanie wszystkich trzech działań pomoże nam nabyć właściwość Stwórcy. Dlatego jeśli masz taką grupę i jesteś z nimi wzajemnie zjednoczony, to już nabyłeś wszystko co najważniejsze.

Z programu telewizyjnego „Praktyczna Kabała”, 11.04.2024

Kategorie: Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Nie zastanawiamy się nad sensem życia. To bardziej wynik pragnienia wykraczającego poza nasze cielesne pragnienia jedzenia, seksu, rodziny, pieniędzy, honoru, władzy i wiedzy, w naszych czasach coraz więcej ludzi budzi się z takimi pytaniami.

Kiedy zastanawiamy się nad sensem życia, zaczynamy łączyć się z ludźmi, którzy chcą poszerzyć zakres swojej wiedzy, aby odkryć odpowiedzi na najbardziej fundamentalne pytania w życiu: Jaki jest sens życia? Dlaczego tu jesteśmy? Skąd pochodzimy? Gdzie jesteśmy teraz? Dokąd zmierzamy?

Pytania te skłaniają nas do poszerzenia naszych uczuć, do zastanowienia się nad światem, w którym się znajdujemy, czy istnieje coś ponad naszym światem, pewien mechanizm wprawiający go w ruch, kontrolujący go, jego przyczynę i skutek oraz jego cele. Kiedy zadajemy te pytania i nie możemy znaleźć na nie odpowiedzi, wtedy rozpoczynamy nasze duchowe poszukiwania.

Pamiętam, kiedy po raz pierwszy pojawiło się we mnie pytanie o sens życia. Miałem zaledwie około pięciu czy sześciu lat, ale mimo to czułem się stary, wewnętrznie niezadowolony i oderwany od wszystkich. Inne dzieci biegały po podwórku i bawiły się, a ja myślałem: „Dlaczego to wszystko się dzieje? Jaki to wszystko ma sens?”

Oczywiście życie toczy się dalej i zaczynamy mieć hobby, może interesować się sportem, zaczynają buzować hormony i zaczynamy wchodzić w jakieś relacje. Jednak gdzieś w głębi duszy wciąż tkwi pytanie o sens życia i nie daje nam spokoju. Przechodzimy przez życie jakby mechanicznie i czujemy jak staje się bezsensowne.

Moglibyśmy chodzić na koncerty, wystawy i do muzeów, próbując jakoś przylgnąć do tego świata, poznać i posmakować tego, co ludzie uważają za wyjątkowe. Ale dlaczego? Możemy spojrzeć na obraz i pomyśleć: „Ktoś poświęcił kilka miesięcy, aby go namalować. Namalował go pięknie, ale co potem? Jaki to ma sens?”

Pamiętam, jak nauczyciel w szkole mówił: „Sensem życia jest pyszne jedzenie, relaks, pójście do kina, przeczytanie ciekawej książki” i tak dalej. Okazało się, jak mówią mędrcy, że nie żyjesz według własnej woli, dostajesz trochę przyjemności, uspokajasz się i zapominasz o wyższym sensie. W przeciwnym razie życie wydawałoby się piekłem.

Ale co, jeśli nie możemy uciszyć pytań? Obecnie na całym świecie są miliony ludzi, którzy nie mogą przestać zadawać sobie pytania o sens życia. Te pytania sprawiają, że zaczynamy poszerzać pole naszych uczuć.

Źródło: https://blogs.timesofisrael.com/why-should-we-question-the-meaning-of-life/p

Kategorie: Artykuły w mediach, Nowe publikacje, Prasa i my, Sens życia

Pytanie: W Torze napisane jest, że synowie Izraela zabrali Egipcjanom wszystkie kelim (naczynia). Po co to zrobili?

Odpowiedź: Odebrali od Egipcjan ze swoich przeszłych stanów wszystkie intencje i pragnienia – wszystko, co odnosiło się do egoistycznego używania, aby naprawić je na właściwość obdarzania i miłości. Można powiedzieć, że przejęli doświadczenie z przeszłej pracy w egoizmie. To jest wszystko, przez co przechodzimy w naszym świecie, wszystkie te stany, których używamy potem z właściwą intencją.

Z programu telewizyjnego „Stany duchowe”, 19.04.2022

Kategorie: Praca duchowa

Siódme przykazanie: dokonać obrzezania ósmego dnia i usunąć nieczystość napletka. (Przedmowa do Księgi Zohar, „Przykazania Tory”, p. 223)

Przykazanie to ma tylko wewnętrzne znaczenie. Sami określamy, co oznacza nasz egoizm i w miarę swojego rozwoju, jak jest powiedziane, „ósmego dnia” dokonujemy na sobie „obrzezania“.

Oznacza to, że usuwamy egoistyczny początek naszej natury, w której urodziliśmy się i w której rozwijamy się, pozostawiamy sobie tylko nieegoistyczną część pragnienia, która pomaga nam rozwijać się duchowo, prawidłowo postępować wobec siebie nawzajem, i prowadzi nas do wzajemnej miłości.

Innymi słowy, przykazanie obrzezania polega na tym, że gdy człowiek odkrywa w sobie jakieś pragnienia, których nie może naprawić, to odcina je i nie korzysta z nich.

Ósme przykazanie mówi o miłości do obcego, który ma zostać obrzezany.

Oznacza to, że tym ludziom, którzy nie pracowali nad sobą i nie próbowali pozbyć się złego początku (egoizmu), ale mają już do tego skłonność, należy pomagać wszelkimi możliwymi sposobami i przyciągać ich do siebie.

Z programu telewizyjnego „Przedmowa do Księgi Zohar”, 10.12.2023

Kategorie: Praca duchowa, Przykazania, ZOHAR

Pytanie: Jest powiedziane: „I wzdychali synowie Izraela od pracy”. Pojęcie „Izrael” oznacza tych którzy dążą do Stwórcy („jaszar kel”). O jaką pracę tutaj chodzi?

Odpowiedź: Człowiek wzdycha dlatego, że nie może wydostać się z Egiptu, ze swojego egoizmu. Ale cierpi nie tylko z powodu egoistycznych myśli i pragnień, które są mu przekazywane od Egipcjan, ale także z powodu pojawiających się w nim pytań: „Kim jest Stwórca?” i „Dlaczego potrzebuję tej pracy?” To właśnie dlatego praca staje się ciężka.

Człowiek chce wydostać się z egoistycznego świata do altruistycznego świata, aby wszystkie jego działania były skierowane na obdarzanie, aby o nic nie prosić, a tylko je wypełniać. A całą nagrodę, otrzymają inni, aby człowiek o tym nie wiedział i by inni o nim nie wiedzieli. Tego pragnie człowiek. Ale to, nie udaje mu się. Wówczas osiąga swój ostatni krzyk.

Z programu telewizyjnego „Stany duchowe”, 14.04.2022

Kategorie: Praca duchowa

Pytanie: W którym momencie poczujemy że Stwórca działa.

Odpowiedź: Powinieneś poczuć Go przynajmniej tak, jak swojego przyjaciela. Ty, przyjaciele, Stwórca, jesteście razem w jednym kręgu. Stwórca decyduje o wszystkim. A ty kierujesz swój wzrok na Niego i chcesz, żeby cię poczuł, połączył i popchnął do przodu.

Pytanie: Jak przełożyć strach o swoje życie, życie rodziny i bliskich, na strach przed wielkością Stwórcy?

Odpowiedź: Należy zwrócić większą uwagę na Stwórcę, a wtedy On zajmie swoje miejsce w twojej wyobraźni. Nie mogę zasugerować niczego innego.

Pytanie: Jak ważne jest, zwracanie się w modlitwie do Stwórcy, i oczekiwanie od Niego odpowiedzi?

Odpowiedź: Nie trzeba na nic czekać. Należy działać, żądać, prosić Stwórcę, zwracać się do Niego razem z przyjaciółmi, aby wam pomógł i naprawił was. To powinno być waszym wspólnym wysiłkiem. Odpowiedź otrzymacie w każdym przypadku.

Pytanie: Jak mogę być pewny że swoimi działaniami, sprawiam zadowolenie Stwórcy, a nie odwrotnie?

Odpowiedź: To zależy od dziesiątki i od tego, czy razem pracujecie dla Stwórcy.

Pytanie: Jak można dopasować się do linii „Stwórca, nauczyciel i my” we właściwym czasie?

Odpowiedź: Po prostu kierować się poprzez nauczyciela, poprzez przyjaciół na Stwórcę i trzymać się tej linii przez cały czas.

Z lekcji według artykułu z księgi „Szamati”, 27.03.2024

Kategorie: Dziesiątki, Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Pytanie: Pesach trwa siedem dni. Dlaczego?

Odpowiedź: Siedem dni to siedem sfirot, wszystkie poziomy naszej duszy. 

Pierwszego dnia Pesach człowiek wychodzi z intencji „dla siebie” i kontynuuje pozbywanie się swoich egoistycznych intencji, drugiego dnia, trzeciego i tak dalej, aż całkowicie się od nich oderwie.

Tak zbliża się do stanu zwanego „Jam Suf” – „Końcowego Morza”. Jest gotowy rzucić się w nie, aby całkowicie oderwać się od Egiptu (od egoizmu).

Pytanie: Wyjście z Egiptu to ostatnia granica materialnego, egoistycznego świata, za którą znajduje się warunkowa linia, zwana „machsom”. Przechodząc ją, człowiek zaczyna odczuwać miłość, obdarzanie i duchowy świat. Co się z nim dzieje? Jaka transformacja leży poza tą linią?

Odpowiedź: Poza tą linią człowiek myśli tylko o tym, jak poprzez innych, może coraz bardziej realizować w sobie właściwość obdarzania i miłości. W rezultacie zaczyna odczuwać w tej właściwości, że napełnia się wyższym światłem – Stwórcą.

Z programu telewizyjnego „Stany duchowe”

Kategorie: Praca duchowa, Święta i specjalne daty

Pytanie: Jest napisane, że można dotrzeć do Stwórcy tylko poprzez nienawiść do swojego ciała, ale przecież ciało jest duchową powłoką. Co to ma z ciałem wspólnego?

Odpowiedź: Ciało w Kabale oznacza egoizm, a nie nasze ciało.

Pytanie: Jak Stwórca może nienawidzić tego, co stworzył?

Odpowiedź: Stwórca nienawidzi egoizmu i chce, żebyśmy się od niego uwolnili.

Pytanie: Ale my nie mamy wyboru. W każdym razie Stwórca doprowadzi nas do celu stworzenia: albo drogą przyspieszoną (ahiszena), albo drogą cierpienia (beito). Okazuje się, że nie daje nam wyboru?

Odpowiedź: Nie daje. Stwórca trochę nas bije, a jeśli dążymy do celu nie po to, aby zbawić się od uderzeń, ale by być powyżej egoizmu, upodobnić się do Stwórcy, wtedy nam pomaga. Dlatego modlimy się, aby Stwórca nas zmienił, podniósł, popchnął i wspierał.

Z lekcji na podstawie notatek Rabasza, 17.04.2024

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Modlitwa, Intencja, Praca duchowa