Życie i śmierć, cz.6
Co pozostaje po człowieku po jego śmierci?
Pytanie: Dlaczego ludzie nie mogą żyć dłużej niż obecnie, albo nieskończenie długo? Po co mamy zmieniać ciała?
Odpowiedź: Gdybyśmy żyli nawet tysiąc lat, to mimo wszystko śpieszylibyśmy się, aby zdążyć coś jeszcze zrobić, ponieważ życie byłoby skończone. A gdybyśmy żyli w nieskończoność, to nie czulibyśmy się podporządkowani innym siłom, ramom czasowym.
Załóżmy, że istnielibyśmy jako pewien rodzaj organizmu, który po prostu żyje, bez początku i bez końca. Nie wyobrażamy sobie nawet takiego stanu, dlatego że u nas wszystko jest odmierzane: jest-nie ma, jest-nie ma, tzn. że w każdej sekundzie życia coś się rodzi i coś umiera. To szczęście, że istnieje śmierć, ponieważ to właśnie ona popycha nas do poznania życia.
Pytanie: Co pozostaje po człowieku, który przeżył pewną liczbę lat?
Odpowiedź: Zmysłowa informacja – w sercu i umyśle. Jaki postęp zrobił człowiek w stosunku do innych, na ile on wywołal zbliżenie między sobą i innymi, dlatego aby przybliżyć wszystkich do Stwórcy – taki pozostaje po nim zapis.
Jakościowo pozostaje tylko to, dlatego że zjednoczenie jest celem stworzenia.
Celem stworzenia jest zjednoczenie całej ludzkości w jedną całość. Nie w jeden kawałek ciała, a w jedno jedyne pragnienie, które składa się z wielu różnych pragnień, ale wszystkie są nakierowane na to, aby pomagać zjednoczyć się ze sobą nawzajem.
Pytanie: To jest w jednym zamiarze odkrycia Stwórcy?
Odpowiedź: Tak.
Pytanie: I jeśli człowiek zajmuje się tym w ciagu życia, to jego wysiłki, przeżycia, uczucia pozostają i przechodzą dalej?
Odpowiedź: Wszystko to pozostaje.
Pytanie: Nawet jeśli już zajmuje się tym długo, ale nie osiągnął celu, dlaczego mimo wszystko musi umrzeć i narodzić się na nowo w nowym ciele?
Odpowiedź: To nie zależy od człowieka, a od ogólnego stanu ludzkości.
Ciąg dalszy nastąpi …
Z programu TV „Podstawy Kabały”, 14.01.2019