Pytanie: Czy stan prochu jest upadkiem na nieożywiony poziom, czy też jest to przejście na ludzki poziom?

Odpowiedź: Stan prochu może być na dowolnym stopniu, gdzie człowiek traci po prostu poczucie tego, gdzie jest, z kim jest połączony i tak dalej.

Pytanie: Od czego zależy, która właściwość w danym momencie zarządza nami?

Odpowiedź: To zależy od tego, na jakim poziomie znajduje się człowiek.

Pytanie: Czy dziesiątka jako całość również przechodzi przez wszystkie cztery poziomy: nieożywiony, roślinny, zwierzęcy, mówiący?

Odpowiedź: Częściowo. Musimy przejść przez wszystkie te poziomy, każdy oddzielnie i wszyscy razem.

Pytanie: Czy podczas rozpowszechniania należy brać pod uwagę różne poziomy, czy skupiać się na niektórych z nich?

Odpowiedź: Nie, nie należy. Trzeba rozpowszechniać tak, żeby było to zrozumiałe dla wszystkich.

Z lekcji według artykułu z księgi „Szamati”, 11.01.2024

Kategorie: Dziesiątki, Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Pytanie: Jak człowiek może funkcjonować w społeczeństwie, pracować, służyć w wojsku, przebywać z rodziną, a z drugiej strony znajdować się w grupie ludzi, która rozwija wartości altruistyczne?

Jak można być w kontakcie ze wszystkimi, ale izolować się w myślach? Czy istnieje jakaś metoda lub porada?

Odpowiedź: Prawdopodobnie nie jest to nic szczególnego. Należy się uczyć, pracować, mieć rodzinę, starać się utrzymać siebie i swoje dzieci, jak wszyscy inni na tym świecie. Kabaliści również pracują i robią to samo co inni: służą w armii, troszczą się o rodzinę i tak dalej.

Ale jednocześnie studiują Kabałę i zaczynają rozumieć, dlaczego wszystko wokół nas jest tak zorganizowane, czego chcą od nas siły natury, dokąd zmierzamy, dlaczego się rozwijamy. Nauka Kabały została dana po to, żeby człowiek lepiej zrozumiał nasz świat.

Dlatego główną pracą człowieka, studiującego Kabałę jest praca w myślach. W końcu jak długo człowiek może przebywać w grupie ludzi o podobnych poglądach? Godzinę lub dwie dziennie. W najlepszym wypadku, uczestniczy w lekcji. Przez resztę czasu jest sam ze sobą.

Z programu telewizyjnego „Praktyczna Kabała”, 16.01.2024

Kategorie: Praca duchowa

Pytanie: W jaki sposób dziesiątki światowej grupy, prawidłowo włączają się w kongres?

Odpowiedź: Otwieramy swoje serce dla wszystkich. Niech do niego wejdą. Wszystko, co otrzymuję od Stwórcy, gotowy jestem oddać wszystkim i stale dbać o tę więź między nami. Wtedy odniesiemy sukces.

Pytanie: Ale na kongresie będziemy przechodzić przez wiele różnych stanów. Coś może mnie rozpraszać, może nawet wytrącać ze stanu jedności. Jak mogę trzymać się właśnie tego punktu?

Odpowiedź: Lepiej nie rozpraszaj się. Przylgnij do wszystkich serc, zbierz je w swoje dłonie i trzymaj je razem jako jedno wspólne serce. Tylko tak poczujesz siebie w nieustannym połączeniu z całym kli i ze Stwórcą. Najważniejsze to myśleć o jedności, o wspólnym sercu kongresu.

Pytanie: Dokładnie wtedy, kiedy pracuję w dziesiątce?

Odpowiedź: Nie pracujesz w dziesiątce, pracujesz we wszystkich.

Z lekcji według artykułu z księgi „Szamati”, 20.01.2024

Kategorie: Dziesiątki, Fragmenty z porannych lekcji, Kongresy, wydarzenia, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Pytanie: O ile dobrze zrozumiałem, pierwszym krokiem, który należy wykonać, aby zobaczyć drabinę duchowego wzniesienia i rozpocząć pracę, jest skrócenie. Jaka jest różnica między skróceniem a anulowaniem?

Odpowiedź: Anulowanie egoizmu, jest po prostu anulowaniem, gdy człowiek przestawia się z jednego stanu, z jednego odnoszenia się do drugiego, jakby eliminując swój egoizm.

A bywa tak, że musi stopniowo zmniejszać swój egoizm, aby zobaczyć w jakim stanie jest jego połączenie z grupą i ze Stwórcą. I tak stopniowo człowiek bada możliwości swoich działań i reakcję Stwórcy.

A skrócenie oznacza, że ​​przestaje używać swojego pragnienia, z którego korzystał wcześniej.

Z lekcji według artykułu Rabasza, 20.01.2024

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Pytanie: Pana nauczyciel Baruch Aszlag (Rabasz) napisał artykuły, które mówią o tym, że człowiek studiujący Kabałę żyje wśród ludzi, którzy nie mają nic wspólnego z rozwojem duchowym, a nawet są temu przeciwni. Dlatego jeśli chce rozwijać się duchowo i zmienić swoją egoistyczną naturę, musi zorganizować wokół siebie nowe środowisko, które będzie go wspierać.

Ale z drugiej strony, powstaje obawa, żeby nie izolować się od społeczeństwa, od znajomych, od rodziców i nie zamykać się w małej grupie, nie popadać w ascezę. Jak dokonać właściwego wyboru pomiędzy egoistycznym społeczeństwem, które nie wspiera rozwoju duchowego, i grupą przywiązaną do altruistycznych idei i wartości?

Odpowiedź: Chodzi o to, że wszelka nauka, każda pasja człowieka, jednak go wciąga i zaczyna prowadzić w swoim kierunku. Podobnie jest z Kabałą. Co więcej, Kabała przyciąga do siebie znacznie bardziej niż jakiekolwiek inne hobby, ponieważ odkrywa sens naszego świata, jego historię, stworzenie człowieka, jego zarządzanie, jego zachowanie z punktu widzenia natury.

Oczywiście, że odkrywają się przed człowiekiem bardzo poważne możliwości i naprawdę człowiek czuje, że może go gdzieś ponieść, zbytnio zaabsorbować, oderwać od wszystkiego, co ziemskie. Z reguły takie odczucia pojawiają się u początkujących. Ale ogólnie, należy ich uspokoić, ponieważ wszystko nie jest tak, jak mogłoby się im wydawać.

Faktem jest, że czasami wszyscy jesteśmy zafascynowani różnymi rzeczami. Ale nauka Kabały jest interesująca dlatego, że nie odrywa nas od tego świata, a wręcz przeciwnie, jeszcze bardziej go odkrywa. Człowiek, który prawidłowo studiuje Kabałę, wchodzi w jeszcze większy kontakt z tym światem, rozumie go, klasyfikuje i ostatecznie uzyskuje w tym świecie stabilny korzeń.

Z programu telewizyjnego „Praktyczna Kabała”, 16.01.2024

Kategorie: KABAŁA, Praca duchowa

Pytanie: Co to znaczy być zaproszonym do pracy duchowej i jak to sprawdzamy?

Odpowiedź: Kiedy człowiek otrzymuje jakieś pragnienie, nawet najmniejszą możliwość do pracy duchowej, nazywa się to, że Stwórca go zaprasza.

Pytanie: Czy powinniśmy odczuwać cierpienia na drodze duchowej i czy odgrywają określoną rolę?

Odpowiedź: Cierpienia mają bardzo ważną rolę, ponieważ przybliżają nas do Celu Stworzenia. Kiedy doświadczamy cierpienia, chcemy od niego uciec. Ale w taki sposób Stwórca stopniowo kieruje nas do Siebie. I tak krok po kroku zbliżamy się do Niego.

Z lekcji według artykułu z księgi „Szamati”, 18.01.2024

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa

Pytanie: Jeśli coś oddaję, ale nie wiem, co i komu, i o tym nie wie ani społeczeństwo, ani inni ludzie, ani nawet Stwórca, czy nie jest to bezinteresowne obdarzanie bożków?

Odpowiedź: Jestem zmieszany słowami, że Stwórca też nie wie. Przecież chodzi o to, że po prostu wyobrażam sobie, że mogę wykonać działanie, o którym nie wie nikt, nawet Stwórca. A jak to robię? Po co, dlaczego? Bez żadnych impulsów?

Komentarz: Nie, ja chcę być podobny do Stwórcy. A On jest absolutnym obdarzaniem, może wykonywać działania bez żadnego związku ze Sobą. Ja też chcę wykonywać takie działania.

Odpowiedź: Załóżmy, że teoretycznie to zrobiłeś. Ale co dalej? Czy świat zmienił się na lepsze? Jaki jest wynik twojego działania?

Komentarz: Efektem jest to, że przybliżyłem się do Stwórcy. Przynajmniej teoretycznie. Jest powiedziane, że Stwórca jest właściwością obdarzania, absolutnym altruistą, a ja chcę być podobny do Niego. Dlatego staram się zrobić takie samo działanie. Jeśli je wykonuję, to znaczy, że przybliżam się do Niego.

Odpowiedź: Zgadza się. Stwórca jest dla ciebie wzorem. Pragniesz być podobny do Niego we właściwości obdarzania, miłości, bezinteresownej pomocy. Więc zrób to.

Pytanie: Czy nie będzie uważane to za bałwochwalstwo?

Odpowiedź: Nie, dlatego że jest to obdarzanie. Stwórca jest Absolutem, działającym tylko dla obdarzania. Jeśli chcesz być podobny do Niego – pracuj dla obdarzania. Nie będzie to bałwochwalstwo, ponieważ nie chcesz za to nic otrzymać. A bałwochwalstwo jest pragnieniem otrzymywania dla siebie.

Z programu telewizyjnego „Stany duchowe”, 05.04.2022

Kategorie: Praca duchowa

Pytanie: Jaki wysiłek pozwala nam dostrzec, że wszystkie sądy są sprawiedliwe, miłosierne i są dla nas najlepszą drogą?

Odpowiedź: Odnosząc się do wszystkiego, co nam się przydarza, pod warunkiem obdarzania i miłości, zaczynamy widzieć, że wszystko przychodzi do nas od Stwórcy z miłością i troską.

Pytanie: Wzniesienie z jednego stopnia na drugi następuje w wierze ponad wiedzą. Dokładnie w taki sam sposób realizuje się wzniesienie ponad egoizmem?

Odpowiedź: Wzniesienie się ponad egoizmem następuje tylko w wierze ponad wiedzą. Nie ma innego sposobu. Praca w egoizmie to praca w wierze, w wiedzy, a praca nad egoizmem to praca w wierze ponad wiedzą.

Pytanie: Dlaczego pragnienie zdobycia wiary ponad wiedzę nie jest uważane za egoistyczne? Przecież stopniowo odczuwamy, że praca w wierze jest o wiele korzystniejsza, pojawia się poczucie Stwórcy, Światła, radości, miłości. Dlaczego nie jest to egoizm?

Odpowiedź: Dlatego że warunki do osiągnięcia tego stanu są anty-egoistyczne.

Pytanie: Czy po dokonaniu działania dla obdarzania, powinniśmy czuć, że daliśmy z siebie 100% zgodnie z miarą pragnienia Stwórcy? Czy nadal powinniśmy odczuwać brak, odczucie niedosytu, że zrobiliśmy wszystko, co możliwe, ale można było zrobić więcej?

Odpowiedź: Rzeczywiście takie odczucia przychodzą do nas wszystkich. Czyli zawsze wydaje mi się, że mogę zrobić trochę więcej i muszę jeszcze coś dodać. To jest prawidłowe.

Z lekcji według artykułu z księgi „Szamati”, 10.01.2024

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa

Pytanie: Co to znaczy „wejść do środka pałacu” i jakie zmiany zachodzą w człowieku w związku z jego pracą?

Odpowiedź: Wejście do pałacu Stwórcy oznacza bycie z Nim w połączeniu swojej i Jego zewnętrznej formy, jako jednej całości. To nie jest jeszcze połączenie ze Stwórcą, ale już zbliżenie się do Niego.

Pytanie: Jak przezwyciężyć wszystkie przeszkody, które daje nam Stwórca? Czy nie sądzić, że drzwi mogą być zamknięte, i próbować otworzyć je?

Odpowiedź: Jest to możliwe tylko wtedy, gdy kilka osób działa w tym samym kierunku i wspólnie pcha te drzwi. Siły odpychania nie są silniejsze od was. Wszystko zależy tylko od tego, jak bardzo się razem zjednoczycie.

Waszym zadaniem jest połączenie się ze Stwórcą, to znaczy przylgnięcie do właściwości obdarzania, do właściwości napełnienia, do właściwości, dzięki którym możecie być w relacji ze wszystkimi stworzeniami.

Z lekcji według artykułu z księgi „Szamati”, 15.01.2024

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Pytanie: W artykule Szamati 101 „Zwycięzcy nad różami” Baal HaSulam napisał, że tylko ten, kto osiągnął światło wiary, może powiedzieć: „Czyny moje są dla Króla”. Jak to osiągnąć w okresie przygotowania?

Odpowiedź: W okresie przygotowania należy dążyć do jedności, a kiedy to osiągnięcie, zrozumiecie co uzyskaliście.

Pytanie: Człowiek przechodzi przez wiele stanów i widzi, że nie może nic zrobić i tylko Stwórca może nas przeprowadzić przez wszystkie stany. Powstaje odczucie, że w okresie przygotowania przygotowujemy jakieś szczególne kli dla spotkania ze Stwórcą. Czy to kli nazywa się „szoszanim”?

Odpowiedź: Nie ma znaczenia, jak się to nazywa. Liczy się to, czego doświadczamy. Gorąco pragniesz, aby Stwórca wziął cię za rękę i wprowadził w te stany, jak małe dziecko, które bierzemy za rękę i prowadzimy. Tego właśnie powinniśmy oczekiwać od działań Stwórcy, na nas. A wtedy zobaczymy cały świat od krańca do krańca i poczujemy, że wszystko jest zalane światłem Stwórcy.

Z lekcji według artykułu z księgi „Szamati”, 14.01.2024

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa