Pytanie: Pana nauczyciel Baruch Aszlag (Rabasz) napisał artykuły, które mówią o tym, że człowiek studiujący Kabałę żyje wśród ludzi, którzy nie mają nic wspólnego z rozwojem duchowym, a nawet są temu przeciwni. Dlatego jeśli chce rozwijać się duchowo i zmienić swoją egoistyczną naturę, musi zorganizować wokół siebie nowe środowisko, które będzie go wspierać.

Ale z drugiej strony, powstaje obawa, żeby nie izolować się od społeczeństwa, od znajomych, od rodziców i nie zamykać się w małej grupie, nie popadać w ascezę. Jak dokonać właściwego wyboru pomiędzy egoistycznym społeczeństwem, które nie wspiera rozwoju duchowego, i grupą przywiązaną do altruistycznych idei i wartości?

Odpowiedź: Chodzi o to, że wszelka nauka, każda pasja człowieka, jednak go wciąga i zaczyna prowadzić w swoim kierunku. Podobnie jest z Kabałą. Co więcej, Kabała przyciąga do siebie znacznie bardziej niż jakiekolwiek inne hobby, ponieważ odkrywa sens naszego świata, jego historię, stworzenie człowieka, jego zarządzanie, jego zachowanie z punktu widzenia natury.

Oczywiście, że odkrywają się przed człowiekiem bardzo poważne możliwości i naprawdę człowiek czuje, że może go gdzieś ponieść, zbytnio zaabsorbować, oderwać od wszystkiego, co ziemskie. Z reguły takie odczucia pojawiają się u początkujących. Ale ogólnie, należy ich uspokoić, ponieważ wszystko nie jest tak, jak mogłoby się im wydawać.

Faktem jest, że czasami wszyscy jesteśmy zafascynowani różnymi rzeczami. Ale nauka Kabały jest interesująca dlatego, że nie odrywa nas od tego świata, a wręcz przeciwnie, jeszcze bardziej go odkrywa. Człowiek, który prawidłowo studiuje Kabałę, wchodzi w jeszcze większy kontakt z tym światem, rozumie go, klasyfikuje i ostatecznie uzyskuje w tym świecie stabilny korzeń.

Z programu telewizyjnego „Praktyczna Kabała”, 16.01.2024

Kategorie: KABAŁA, Praca duchowa