Pytanie: Powiedział Pan, że zrozumienie prawdziwej rzeczywistości jest poznaniem duchowości. A czy istnieje pojęcie wyobrażonej duchowej rzeczywistości?

Odpowiedź: Jeśli jest wyobrażona, to jest nierealna.

Pytanie: Kiedy czytam na lekcjach o sprawiedliwych, czuję stan, w jakim znajdowali się, i dziękuję im za to, że przez nich przechodzi taka informacja, czy można powiedzieć, że jestem na jakimś stopniu zrozumienia?

Odpowiedź: Nie. To jeszcze nie stopień, ale już stan przygotowujący.

Pytanie: W przyjaciołach widzę swoje wady. Okazuje się, że gdy modlę się za nich, proszę Stwórcę, aby mnie naprawił?

Odpowiedź: Tak, ponieważ nie możesz prosić za siebie, jesteś egoistą, ale możesz prosić za przyjaciół.

Pytanie: Na każdym stopniu najważniejsza jest wiara ponad wiedzę, która nas podnosi. My także powinniśmy pragnąć odkrycia Stwórcy. Czy te dwa pragnienia – odkrycia Stwórcy i podążania wiarą ponad wiedzę – nie anulują się nawzajem?

Odpowiedź: Nie, nie anulują. Zobaczysz jak bardzo wiara ponad wiedzę otwiera ci oczy.

Pytanie: Zdobywając doświadczenie w popełnianiu błędów, które nie prowadzą do zjednoczenia i obdarzania, zdobywamy pewny nawyk, do nie popełniania niektórych błędów. Czy można to nazwać wstępnym zrozumieniem, czy jest to raczej psychologiczny poziom naprawy?

Odpowiedź: Nie, powinieneś po prostu polegać na tym, że jesteś włączony w grupę, a wtedy twoje błędy, wraz z grupą będą zminimalizowane.

Z lekcji według artykułu z księgi „Szamati”, 08.01.2024

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie