Pytanie: Artykuły kabalistyczne podają, że musimy dążyć do równości między sobą. Dlaczego właśnie do równości? Co otrzymuje człowiek, kiedy dochodzi do tego stanu?

Odpowiedź: W grupie należy dążyć do tego, aby można maksymalnie pomagać przyjaciołom. Na tym polega twój rozwój i postęp wszystkich przyjaciół. Kiedy dasz dobry przykład przyjaciołom, to każdy z nich zacznie pracować dokładnie w taki sam sposób. W rezultacie okaże się, że wszyscy osiągniecie cel.

Pytanie: Ale co to jest za stan – równość? Jaka jest z niego korzyść?  Kiedy jestem wyżej od przyjaciela, rozumiem, że mogę go zainspirować. A kiedy przyjaciel jest powyżej mnie, mogę się od niego czegoś nauczyć. A co otrzymuję, jeśli jesteśmy równi?

Odpowiedź: Nie może być ogólnie równości jako takiej, ponieważ wszyscy jesteśmy różni. Każdy ma swoje naturalne duchowe korzenie, inną duszę. Dlatego każdy może wzbogacić drugiego.

Kiedy uczniowie studiujący Kabałę jednoczą się ze sobą, to wszystkie ich duchowe korzenie łączą się, tworząc tak zwane Drzewo Życia. Czyli poprzez połączenie mogą wywołać z góry wielkie światło, które odkryje przed nimi cały system duchowej rzeczywistości.

Z programu telewizyjnego „Praktyczna Kabała”, 16.01.2024

Kategorie: Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Pytanie: Rabasz napisał, że każdy powinien wyobrażać sobie swojego przyjaciela jako wielkiego, dlatego że tylko w taki sposób można otrzymać od niego pewne wartości. Tutaj wprowadza nowe pojęcie zwane „wiarą ponad wiedzę”.

Oznacza to, że nawet jeśli nie postrzegasz przyjaciela jako wielkiego, musisz postępować z tą wiarą. Jak to możliwe, przecież człowiek nie ma kontroli nad swoimi uczuciami?

Odpowiedź: Chodzi o to, że każdy z nas jest ukryty przed drugim. Nie możemy zobaczyć drugiego w stanie pełnego odkrycia. Dlatego rada jest tu tylko jedna – należy szanować, cenić przyjaciela za to, że jest z tobą na drodze duchowej i wywyższać go tak bardzo jak to tylko możliwe.

Tak powinniśmy odnosić się do przyjaciół w grupie. A grupa to pożądane dziesięć osób, którzy studiują razem i wymieniają się swoimi odczuciami.

W stopniu, w jakim człowiek może tak wywyższyć przyjaciela, podnieść go i utrzymać ponad sobą, sam wznosi się ponad siebie. Pojawiają się w nim siły, które bierze od innych, a jednocześnie sam oddaje swoją siłę do „wspólnej kasy”. Wtedy podnosi się razem ze wszystkimi.

Z programu telewizyjnego „Praktyczna Kabała”, 16.01.2024

Kategorie: Praca duchowa, Praca duchowa w grupie