Pytanie: Rabasz napisał, że każdy powinien wyobrażać sobie swojego przyjaciela jako wielkiego, dlatego że tylko w taki sposób można otrzymać od niego pewne wartości. Tutaj wprowadza nowe pojęcie zwane „wiarą ponad wiedzę”.

Oznacza to, że nawet jeśli nie postrzegasz przyjaciela jako wielkiego, musisz postępować z tą wiarą. Jak to możliwe, przecież człowiek nie ma kontroli nad swoimi uczuciami?

Odpowiedź: Chodzi o to, że każdy z nas jest ukryty przed drugim. Nie możemy zobaczyć drugiego w stanie pełnego odkrycia. Dlatego rada jest tu tylko jedna – należy szanować, cenić przyjaciela za to, że jest z tobą na drodze duchowej i wywyższać go tak bardzo jak to tylko możliwe.

Tak powinniśmy odnosić się do przyjaciół w grupie. A grupa to pożądane dziesięć osób, którzy studiują razem i wymieniają się swoimi odczuciami.

W stopniu, w jakim człowiek może tak wywyższyć przyjaciela, podnieść go i utrzymać ponad sobą, sam wznosi się ponad siebie. Pojawiają się w nim siły, które bierze od innych, a jednocześnie sam oddaje swoją siłę do „wspólnej kasy”. Wtedy podnosi się razem ze wszystkimi.

Z programu telewizyjnego „Praktyczna Kabała”, 16.01.2024

Kategorie: Praca duchowa, Praca duchowa w grupie