Pytanie: Jak możemy pomóc bliźniemu swoimi intencjami?

Odpowiedź: Nic innego nie może pomóc człowiekowi, oprócz modlitwy za niego. Jest powiedziane, że „więzień nie jest w stanie sam uwolnić się z więzienia”. Nie mogę pomóc sobie ani trochę w duchowym poznaniu – tylko w materialnym. A w duchowym tylko inni mogą mi pomóc.

Wszystko, co chcę osiągnąć w świecie duchowym: od zera i do nieskończoności – jest możliwe tylko pod warunkiem, że inni zechcą mi to dać, pomogą otrzymać i napełnią mnie. Jak mogę ich zainspirować, aby mi pomogli? Przyjaciele pomogą mi, jeśli ja podejmę wysiłek, by pomóc im.

Dlatego musimy myśleć tylko o włączeniu w pragnienia bliźniego i jego naprawie. Tylko w takiej formie można zobowiązać system o zadbanie o mnie, i to pragnienie nie będzie już egoistyczne.

Muszę zebrać pragnienia wszystkich – dlatego ta praca nazywa się Jesod. Moje naczynie – to pragnienia bliźnich, które zamierzam napełnić, postrzegając je jako bliższe niż swoje własne. Pracuję nad pragnieniami, ale ponieważ początkowo wydawały mi się obce, nazywają się intencjami.

Czym intencja różni się od pragnienia? Pragnienie należy do mnie – czuję w sobie pragnienie sprawiania sobie przyjemności. Pragnienia bliźniego nie czuję, i dlatego praca nad nim nazywa się intencją. Okazuje się, że cały czas pracuję z intencjami! Jeśli skracam swoje własne pragnienie, przenikam pragnieniami bliźniego i pracuję z nimi, stawiając je ponad własne, oznacza to, że pracuję z intencjami.

W taki sposób buduję głowę (Rosz) duchowego parcufa. Zamiast swoich pragnień biorę pragnienie bliźniego i pracuję z nim tak, jakby było moim. Nazywa się to pracą z intencją.

Z przygotowania do lekcji

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Intencja, Modlitwa, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Obecnie nasze główne rozpowszechnianie polega na tym, że jednocząc się ze sobą w systemie prawidłowej interakcji i wzajemnego poręczenia, tworzymy w sobie prototyp przyszłej ludzkości.

A ponieważ znajdujemy się wewnątrz dzisiejszej ludzkości, jesteśmy jakby rodzajem zakwasu, który dodaje się do ciasta i ono powoli zaczyna fermentować, pęcznieć. Dokładnie taką częścią systemu jesteśmy.

Oczywiście nie wszyscy się z nami zgadzają, ale coraz więcej osób mówi naszymi słowami zarówno dzięki temu, że zaczynają budzić się na swój własny bardzo powolny sposób, jak i dzięki czytaniu naszych materiałów, ale przede wszystkim dzięki otrzymywaniu naszej energii i właściwości, ponieważ jesteśmy jednym systemem.

Wszyscy jesteśmy w jednej zjednoczonej ludzkości, w zamkniętym wspólnym systemie, dlatego to do nich przechodzi i nagle zaczyna wypływać. Jest to najważniejszy system rozpowszechniania – poprzez wewnętrzne kanały komunikacji.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Uzdrawiająca energetyka”

Kategorie: Rozpowszechnianie metody

Do chwili obecnej człowiek zmieniał się wewnętrznie instynktownie – zmieniała go natura, a on zmieniał świat pod swoje potrzeby. Dzisiaj musi zmienić siebie, aby dopasować się do świata, przed którym stoi.

Wyszliśmy na prostą. Obecnie natura nie zmienia nas od wewnątrz. Teraz ona zaczyna zmieniać się na naszych oczach, co nigdy wcześniej się nie zdarzyło. I musimy się do niej dostosować, studiować ją, to znaczy pragnąć odkrycia Stwórcy (Stwórca jest naturą), aby upodobnić się do Niego lub do Niej – to nie ma znaczenia.

Komentarz: Dla mnie ta metoda jest zrozumiała. Jest dla mnie jasne, że wewnętrzne zmiany zachodzą właśnie poprzez studiowanie Kabały. Ale słyszę, jak niektórzy z Pana uczniów, jak i ludzie z zewnątrz nieustannie pytają: „Co powinienem zrobić?”. Pan nie korzysta z metodologii Kabały, ale po prostu mówi, że trzeba zmienić siebie. Pytają Pana: „Jak się zmienić?”. Ale stara się Pan nie zwracać na to uwagi.

Odpowiedź: Nie! To wy nie słyszycie tego, co mówię, ponieważ wasz egoizm nie chce słyszeć, że musicie się zmienić.

Komentarz: Ale zmiany zachodzą podczas studiowania Kabały, a nie tak po prostu.

Odpowiedź: Niekoniecznie. Zdarzają się u ludzi z punktem w sercu. A ci, którzy go nie mają, nie powinni w ogóle studiować Kabały.

Aby się zmienić, 99% ludzkości musi podjąć pewne działania. To znaczy stworzyć odpowiednie środowisko, które będzie im cały czas mówić o tym, jak konieczne jest wzajemne połączenie, ustępowanie sobie nawzajem, zjednoczenie, ponieważ takie jest prawo natury – to globalne prawo, które zaczyna się dzisiaj coraz bardziej manifestować w ludzkim społeczeństwie.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Jest coś, czego Pan nie mówi”

Kategorie: Globalizacja, Kryzys