Pytanie: Jeśli parcufim są pragnieniami, to czym są sfirot?

Odpowiedź: Sfirot – od słowa „świecenie” (sapir, meir). Kiedy światło wchodzi w pragnienia i świeci w nich, wtedy te pragnienia nazywane są „sfirot”. A światy od słowa „olama”, „ukrycie”, wręcz odwrotnie, ukrywają w sobie światło.

Człowiek wznosząc się po stopniach światów duchowych odkrywa to świecenie, i ukrycie znika.

Z programu telewizyjnego „Wprowadzenie do nauki Kabały”, 27.08.2023

Kategorie: Praca duchowa, Struktura Wszechświata

Pytanie: Świat przechodzi obecnie przez dość złożony etap swojego rozwoju. Każdego dnia jesteśmy atakowani ogromem informacji. Rzeczywistość człowieka obejmuje dosłownie wszystkich ludzi i cały świat z jego szybkimi, gwałtownymi zmianami. W jednej chwili całe twoje życie może zawalić się lub odwrotnie, odrodzić z popiołów.

Czasami zastanawiasz się, jak można przetrwać w takim świecie, jak zachować właściwą podstawę dla swojego rozwoju, jak prawidłowo postrzegać wszystko, co się dzieje? Czym jest percepcja człowieka? Czy jest to właściwość, cecha, umiejętność?

Odpowiedź: Świat – jest tym, co dano nam w odczuciach. Świat sam w sobie jest dla nas nieznany, nieciekawy, nie czujemy go i nawet nie chcemy wiedzieć, czym jest. Interesuje nas to, jak zmienić nasze odczucia, aby były bardziej pewne, napełnione i przewidywalne do następnego stanu. Istnieje takie pojęcie – „rzecz sama w sobie”, „świat sam w sobie”, ale nie powiedziałbym, że to nas przyciąga.

Pytanie: Oznacza to, że istnieje człowiek, a percepcja zostaje dodawana do człowieka. Czy istnieje jakiś duchowy korzeń tego pojęcia?

Odpowiedź: Powiedziałbym, że człowiek jest tym, co postrzega otaczający go świat. A jego miarą jest sposób, w jaki człowiek to postrzega. Całe postrzeganie świata zależy tylko od percepcji człowieka. A całe jego dążenie w życiu polega na tym aby jego percepcja w jak największym stopniu zależała tylko od niego.

Z programu telewizyjnego „Kabala Expres”, 29.04.2022

Kategorie: Postrzeganie rzeczywistości, Pytania&Odpowiedzi

Pytanie: Kiedy myślimy o zbudowaniu wspólnego stanu, pojawia się uczucie jedności, jak gdyby Stwórca podniósł nas na rękach. Ale kiedy próbujemy zbliżyć się do przyjaciół w działaniu, serce staje się kamienne, to tak jakby dano nam odczucie prawdziwego stanu. Jaka tutaj powinna być nasza prośba?

Odpowiedź: Aby Stwórca rozpuścił twoje serce tak, aby pływało w twoich przyjaciołach.

Z lekcji na temat „Sprawdzać siebie (Przeprowadzać krytyczną samoanalizę)”, 24.08.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Aby wejść i przyłączyć się do systemu stworzonego dla nas przez RASZBIEGO, musimy przede wszystkim przejść przez stan duchowego zarodka (ibur). W nim staram się anulować siebie, swój egoizm dzięki kabalistycznej grupie, w której się znajduję, i razem z nią chcę przylgnąć do wyższego systemu, o którym opowiadają kabaliści, aby w nim wzrastać.

W stopniu, w jakim udaje mi się anulować siebie przed grupą, zaczynam ujawniać, że nie jestem w mojej własnej grupie, ale w znacznie wyższej…

Potem zaczynam dostrzegać, że między mną a przyjaciółmi działają siły coraz wyższych systemów – w takim stopniu, na ile wzmacnia się moje połączenie z innymi.

A system RASZBI pomaga mi w tym i działa wobec mnie najpierw dosłownie jak łono matki, a następnie karmi mnie (CHAGAT) i przewodzi do mnie światło mochin (CHABAD).

Jest to ta sama grupa, która w czasie rozbicia naprawiła się do wysokości 125 stopni i dlatego całe światło, które przechodzi przez trzy linie do rozbitych dusz jest przekazywane przez tego przewodnika, który łączy nas ze światem Nieskończoności.

Z przygotowania do lekcji według Księgi Zohar

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie, ZOHAR

Pytanie: W Rosz ha-Szana powinniśmy sądzić siebie. Wiąże się to z samokrytyką: jaki jestem zły, jak bardzo różnię się od Stwórcy. Czym ten samosąd różni się od stanu, w którym „biedak siedzi i posypuje głowę popiołem”?

Odpowiedź: Nie powinieneś posypywać głowy popiołem, przeklinać i osądzać siebie. Musisz tylko kierować się miłością do innych. To jest właśnie „osądzanie siebie”.

Pytanie: Jak nie osądzać swoich przyjaciół?

Odpowiedź: Kochać ich.

Z lekcji na temat „Rosz ha-Szana”, 16.09.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie, Święta i specjalne daty

Pytanie: W artykule Rabasza „Odnośnie szacunku do ojca” napisano: „Jeśli z każdym dniem, człowiek otrzymuje coraz większe wynagrodzenie, to jego miarą jest służenie egoizmowi”. Czym jest wynagrodzenie w danym kontekście i co mierzymy egoizmem?

Odpowiedź: Jak bardzo jestem zobowiązany wobec Stwórcy, na ile mogę Mu dziękować, nazywa się to, że mogę Go obdarzać.

Pytanie: Jak wyjaśnić, że moja przyjemność pochodzi ze służenia Stwórcy?

Odpowiedź: Jeśli przeprowadzasz to poprzez przyjaciół, poprzez grupę.

Pytanie: Jeśli w pracy wzywa mnie mój szef, zrobię wszystko, co mi powie, będę się bardzo starał. A jeśli Stwórca, od którego zależy każda chwila w moim życiu, prosi mnie, abym pokochał przyjaciół, nie mogę tego zrobić. Chcę, ale nie mogę. Jest to straszny i okropny stan, nazwałbym go piekłem. Co muszę zrobić?

Odpowiedź: Tylko prosić Stwórcę za swoich przyjaciół, i nic więcej.

Pytanie: Jak mogę uświadomić sobie, kim jest Stwórca?

Odpowiedź: Stwórca jest siłą, która znajduje się w twojej podświadomości i zarządza tobą.

Pytanie: Czy człowiek może świadomie przejść do lewej linii i sprawdzać, jak odczuwa ważność Stwórcy wewnątrz wiedzy, czy też Stwórca go tam prowadzi?

Odpowiedź: Człowiek nie ma prawa być w lewej linii. Jest tam prowadzony przez Stwórcę.

Pytanie: Czy ważność duchowości jest wyższa, gdy postrzegam innych jako wielkich, czy też kiedy jestem w stanie „biedny i nagi”?

Odpowiedź: Kiedy postrzegasz innych jako wielkich.

Pytanie: Co jest najważniejsze dla młodej pary mężczyzny i kobiety praktykujących Kabałę, aby zbudować między nimi Stwórcę i jak mogą pomóc sobie na drodze duchowej?

Odpowiedź: Muszą pokochać siebie i chcieć być razem w jednym sercu.

Z lekcji na temat „Sprawdzać siebie (Przeprowadzać krytyczną samoanalizę)”, 24.08.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Pytanie: Jaka jest główna myśl artykułu „Poganiacz osłów”? Jak można praktycznie wykorzystać to, co tam jest napisane, dla swojego rozwoju duchowego?

Odpowiedź: Warto spróbować znaleźć w swoim życiu przewodników, którzy poprowadzą cię stopień po stopniu, tak abyś w końcu poczuł, uświadomił je sobie i zaczął sam prosić o odkrycie tych stopni. W zasadzie ten artykuł jest instrukcją dla tych, którzy już znajdują się w duchowym postrzeganiu.

Ale czytanie tego artykułu wpływa również na człowieka, który na razie nie znajduje w sobie tych wszystkich wewnętrznych właściwości, sił i nie może nimi posługiwać się. Ponieważ czytając go, wywołuje na siebie świecenie wyższego światła, które stopniowo odkrywa mu jego wewnętrzne właściwości i przybliża go do duchowego zrozumienia.

Dlatego nawet bez zrozumienia czegokolwiek w tym tekście, człowiek wywołuje pewne pozytywne siły, które go zmieniają. A jeśli już jest w duchowym poznaniu, to wtedy świadomie wykorzystuje te siły.

Z programu telewizyjnego „Wprowadzenie do Księgi Zohar”, 03.09.2023

Kategorie: Praca duchowa, ZOHAR

Wydaje nam się, że my, dzisiejsza ludzkość, jesteśmy w pewnym sensie spadkobiercami dwóch cywilizacji: Rzymu i starożytnej Grecji. Struktura państwa, struktura systemu sądowniczego i bankowego wywodzą się z Rzymu. Filozofia pochodzi z Grecji, a w późniejszym okresie częściowo z Bizancjum. Zasadniczo wszystko to dotyczy materialnego rozwoju ludzkości.

A wewnętrzny, altruistyczny, duchowy rozwój świata pochodzi od Izraelitów – grupy ludzi, która upadła z poziomu duchowego na materialny. Od nich wywodzą się wszystkie religie świata, które dały wszystkim narodom pewne przygotowanie do postrzegania idei duchowych.

W taki sposób ludzkość została przygotowana do tego, aby historia wzajemnego przenikania i połączenia przeszła na nowy poziom. Według Kabały, to musi się wydarzyć: albo poprzez świadomość, albo poprzez kij do szczęścia.

Pytanie: Ale czy rzeczywiście rozwój materialny i duchowy zachodzą jednocześnie?

Odpowiedź: Na poziomie duchowym początek, koniec i wszystkie etapy rozwoju istnieją od samego początku. Na poziomie materialnym tego nie ma, wszystko rozwija się tylko w nas. Możemy przejść te etapy albo w dobrym, albo w złym odczuciu. Wybieramy między dobrem a złem.

Za każdym razem musisz być w określonym stanie. Jeśli chcesz zrozumieć i poczuć, że jest to dla ciebie dobre, musisz zmienić się w taki sposób, aby kolejny przygotowany dla ciebie stan był pożądany. Jeśli jesteś na to gotowy, to oczywiście cała twoja droga duchowa będzie dobrze postrzegana, jeśli nie jesteś gotowy, to będzie źle. Ale to nie zmieni tej drogi.

Masz w sobie mechanizm, który pokazuje ci film, przez który musisz przejść. Tylko ty zamawiasz swój stosunek do tego filmu swoim ciągłym rozwojem, klatka po klatce. Innymi słowy, w duchowości to wszystko już istnieje w jednym obrazie. I stopniowo odsłaniasz ten obraz w miarę swojego rozwoju albo pod wpływem cierpienia, albo pod wpływem świadomości.

To tak, jakbyś zaczął widzieć wyraźnie, masz nową wizję, nową możliwość odczuwania, postrzegania świadomości, rozumienia, przyswajania. Tak otwiera się przed tobą nowy świat.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Historia według Kabały”

Kategorie: Izrael i narody świata, Kryzys, globalizacja, Postrzeganie rzeczywistości, Praca duchowa, Wolna wola

Pytanie: Podczas lekcji można rozpłynąć się w polu miłości i światła i ogólnie o nic nie pytać. Z drugiej strony pytanie daje kontakt z nauczycielem, podnosi dziesiątkę, i to też jest ważne. Jak dokonać właściwej analizy i osiągnąć równowagę, aby zarówno tu, jak i tam czuć się w kontakcie ze Stwórcą?

Odpowiedź: Należy podjąć właściwą decyzję: ile, kiedy i o co możesz pytać, aby przyniosło to maksymalne korzyści Tobie i pozostałym uczestnikom lekcji.

Z lekcji na temat „Sprawdzać siebie (Przeprowadzać krytyczną samoanalizę)”, 24.08.2023

Kategorie: Dziesiątki, Fragmenty z porannych lekcji, Nauczyciel i uczeń, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Komentarz: Pan nazywa nasz świat niski i okropny. Ale w zasadzie ten świat jest w rzeczywistości duchowy.

Odpowiedź: Jeśli go prawidłowo użyjesz.

Pytanie: W rzeczywistości naszym zadaniem jest odwrócenie percepcji, i cały ten świat stanie się harmonijny, piękny, przyjemny?

Odpowiedź: Oczywiście. Tylko nie nasz świat, nie ten, który widzisz, ale twój świat wewnętrzny.

Pytanie: W tym samym czasie nasz świat nadal pozostanie taki obskurny, pogrążony w korupcji, zniekształcony i nigdy się nie naprawi?

Odpowiedź: Wszystko zależy od relacji między ludźmi. Jeśli naprawimy nasze wzajemne relacje, to wszystko się zmieni. Poprzez nasze wzajemne relacje na tym świecie zacznie świecić takie światło, że naprawi cały ten świat, wszystko co stworzyliśmy tutaj zanieczyszczone. Światło wszystko naprawi tak bardzo, że świat będzie czysty i przejrzysty.

Pytanie: Ale w istocie ten poziom również został stworzony przez Stwórcę. Dlaczego uważa się, że jest brudny?

Odpowiedź: Jest to odbicie naszych relacji, coś w rodzaju zbiorowego lustra, które pokazuje zniekształcony duchowy świat. A jeśli zmienię swoje relacje do innych, wtedy wszystko w tym lustrze się zmieni.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Jak zmienić nasz świat?”

Kategorie: Postrzeganie rzeczywistości, Praca duchowa