Cztery języki Kabały
W Kabale są cztery języki, za pomocą których można opisać wpływ światła na nas i naszą reakcję na nie.
Język Talmudu – który jest językiem sądowym, prawnym.
Język TANACH (Tora, Prorocy, Pisma Święte) jest językiem narracyjnym, literackim, językiem powieści.
Język Agadot (legendy) – jest językiem bardzo pojemnym, ciekawym, ale jednocześnie bardzo niezrozumiałym.
Język Kabały – jest precyzyjnym, czysto matematycznym językiem sfirot, parcufim, w którym siły są ze sobą powiązane i wzajemnie na siebie wpływają. Dołączone są do niej wykresy, rysunki itd.
Zgodnie z tym istnieją cztery typy dusz, dla których jest bliski ten lub inny język. Oczywiście wszystkie dusze rozumieją je ze swojego duchowego korzenia. Ale w końcu, w miarę rozwoju, widzą, że wszystkie języki włączają się w siebie nawzajem. A kiedy dusze osiągną swój wspólny rozwój, to tam wszystkie języki łączą się w jeden.
Każdy człowiek rozwija się na swój własny sposób. Dla mnie na przykład, szczególnie na początku mojej drogi, najbliższy był język Kabały – precyzyjny fizyczno-matematyczny, z rysunkami, ze stopniami, definicjami. Najbardziej wiarygodny był dla mnie ten naukowy język.
A potem już przychodzi język uczuć – język narracji, jak w TANACH: Torze, Prorokach i Pismach Świętych. To literacki język, na który nakładasz swoje wrażenia. Potem do niego dołącza język sądowo-prawny, kiedy już mówi o tym, że istnieje miara miłosierdzia i sądu, która kieruje człowiekiem, jak dwie lejce.
A dalej przychodzi język legend – najtrudniejszy, zagmatwany, alegoryczny, z podpowiedziami. Ale w tych legendach każde słowo wyraża jakieś ogromne wrażenie. A kiedy się w niego zagłębiasz, to właśnie osiągasz duchowy poziom autora, po prostu włączasz się w opowieść. To rzeczywistość, ale tak pojemna, bogata, imponująca – po prostu bajka!
Z programu telewizyjnego „Siła Księgi Zohar” nr 14