Komentarz: Mówi Pan, że w duchowości nie istnieją żadne regionalne granice, że ludzie z różnych krajów przechodzą przez te same stany.

Odpowiedź: Jakie to ma znaczenie, kim jest człowiek: mężczyzną czy kobietą, jakiej jest rasy, narodowości itd.? Wszystko to odnosi się do ciał fizycznych, a w odniesieniu do duchowego świata – kim my jesteśmy? Jakie odniesienie ma do tego zewnętrzna powłoka? Która ogólnie nie istnieje, poza naszymi zwierzęcymi odczuciami. Ci, którzy się tam zatrzymują, nie mogą w ogóle ruszyć do przodu..

Pytanie: Okazuje się, że ludzie w Ameryce i w Chinach przechodzą przez te same wewnętrzne stany?

Odpowiedź: Zdecydowanie! Z pewnością! Jaka to różnica, gdzie fizycznie się znajdują?

Pytanie: Powiedział Pan kiedyś, że ci, którzy przez swoją dumę izolują się od innych, tym jakby sami siebie grzebią. Oznacza to, że to jest ich problem?

Odpowiedź: Naturalnie, to jest ich problem. Muszą anulować siebie o wiele bardziej niż wszyscy inni.

Pytanie: Kiedy mówi Pan, że jesteśmy w takim a takim stanie, czy stwierdza Pan tym swój stan, czy jednak grupy? Zgodnie z postrzeganiem rzeczywistości, to, co Pan widzi, dzieje się także w Panu?

Odpowiedź: Oczywiście, mówię z własnego stanu. Wszystko odkrywa się tylko w odniesieniu do człowieka postrzegającego. W tym przypadku postrzegającym jestem ja i ja wyrażam swoją opinię. Tylko moje zdanie jest ważniejsze, od opinii innych, dlatego że są mniej postrzegającymi, czyli są bardziej zależni, bardziej popadają w swoje różnego rodzaju obliczenia.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Tyran i despota”

Kategorie: Nauczyciel i uczeń, Praca duchowa

Pytanie: Jeśli podczas lekcji przyszła do mnie myśl, która właśnie odciąga mnie od duchowych działań, co trzeba zrobić wewnętrznie, aby właściwie ją wykorzystać?

Odpowiedź: Podziękować za to, że otrzymałeś przeszkodę, dlatego że na świecie nie ma zła, jest tylko dobro, w zależności od tego, jak patrzeć na tę przeszkodę. Jeśli spojrzysz na to we właściwy sposób, zobaczysz, że jest to dobro. Każda przeszkoda jest stawiana przed tobą, jak przed małym dzieckiem, które specjalnie dostaje przeszkody, dajemy mu różne ćwiczenia.

Nie pomagamy dziecku cały czas – dajemy mu ćwiczenia, przy pomocy których, pokonując je fizycznie, staje się mądrzejsze, bardziej rozwinięte uczuciowo i umysłowo. Nie możemy rozwijać jego uczuć czy rozumu, a dajemy mu różnego rodzaju przeszkody, różne doznania, ciągle je popychamy. Właśnie tak potrząsają też nami. Dlatego należy dziękować, inaczej pozostaniesz małym zwierzęciem.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Praktyczna Kabała”

Kategorie: Praca duchowa

Komentarz: Na duchowej drodze nieustannie pokazuje się nam różne wady, ale powinniśmy je cały czas usprawiedliwiać.

Odpowiedź: Nie można ich tak po prostu usprawiedliwiać werbalnie. Trzeba się nad nimi podnieść, oderwać się od nich.

Wszystko zależy od naprawy. Naprawa jest oderwaniem się od przeszłych egoistycznych pragnień. Ale nie odrywasz się od nich fizycznie, tak jakbyś zrywał z nimi połączenie. Odrywasz się od nich w takim stopniu, w jakim czujesz ich zepsucie, a potem nie używasz ich. Nie możesz ich dotykać. Poza tym, dostajesz coraz więcej różnego rodzaju pokus, aby używać ich egoistycznie. W zależności od tego, jeśli jesteś w grupie, masz możliwość przyciągania do siebie coraz więcej wyższego światła.

Im silniejsze są twoje pragnienia, tym bardziej potrzebujesz grupy, aby przyciągnąć większe wyższe światło i oderwać się od tych pragnień. Wtedy oderwanie od nich nie będzie dla ciebie bolesne, jak amputacja bez znieczulenia. W takim przypadku możesz wtedy zwrócić się do Niego już z perspektywy silnej jednostki i naprawiać je z zewnątrz, naprawione przyciągnąć i wykorzystywać je w sobie. To już jest naprawa na wysokim poziomie – otrzymywanie ze względu na obdarzanie.

W zasadzie, dla nas charakterystyczne jest otrzymywanie ze względu na otrzymywanie. Potem robisz skrócenie na nie i nie używasz go. Następnie używasz go tylko ze względu na obdarzanie, ponad nim. A dalej używasz już ze względu na otrzymywanie, aby obdarzać w taki sposób wszystkich innych, przeprowadzając przez siebie. Tak przechodzisz te same cztery etapy, prowadzące do piątego etapu, kiedy całkowicie łączysz się z całym wszechświatem.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Jak usprawiedliwiać cierpienia?”

Kategorie: Praca duchowa

Komentarz: Wielu z nas studiuje Kabałę nie pierwszy dzień, ale jak małe dzieci próbujemy zrozumieć, jak prawidłowo zwracać się do Stwórcy, i nie można żadnym sposobem do tego dojść.

Odpowiedź: Od tysięcy lat miliony ludzi na świecie zmierzają ku temu, podobnie jak małe dzieci. Jednak niektórzy z nich rosną, rozwijają się, są coraz mądrzejsi, odróżniają się od dzieci, które wprawdzie są jeszcze młode ciałem, ale martwe duchem.

To jest wewnętrzne poszukiwanie i to jest wspaniałe! Nie możemy zmierzyć, zobaczyć z zewnątrz, jak setki ludzi, gromadząc się razem, dążą do wyjścia z naszego świata, z naszego poziomu wartości, z naszego małostkowego pragnienia, intencji, które nakierowane są tylko na istnienie przez jedną minutę, o tak dobrze, i następną minutę, i następną. I to wszystko. Taka amebowa egzystencja.

W końcu co robi tak ogromny organizm ze swoim możliwym potencjałem? Przecież to marnowanie wszystkich zasobów! Kto to widział?!

A w naszej organizacji gromadzą się tysiące ludzi, którzy zastanawiają się, jak możemy podnieść się z tego amebowego stanu?”

Ludzkość zajmuje się najprostszą operacją na sobie: jak w każdej chwili wprowadzić się w bardziej komfortowy stan. Ludzie poruszają się jak ameby, jakby byli w jakimś roztworze: to jest trochę lepsze, to jest trochę lepsze i to wszystko.

A studiując Kabałę, próbują się podnieść, przeprogramować swój program, pozostawiając swoje ciało na ziemskim poziomie. Niech sobie kontynuuje istnienie w takim roztworze, ale samemu trzeba się podnieść, stworzyć w sobie jeszcze jeden poziom świadomości, postrzegania, istnienia, który nie byłby zależny od ciała. Zrodzić ze swojego punktu w sercu, jak z kropli nasienia, nowego siebie – Człowieka!

Czyli narodzić się przez małe przejście, aby ta kropla przeszła przez mały otwór i po drugiej stronie bariery zaczęła się rodzić, rozwijać. Czy to nie jest cudowne?! Czy nie jest to warte wszystkich wysiłków?! W dodatku wszystkie nie są bezużyteczne! Po co pozostawać w stanie amebowym, jeśli istnieje możliwość odrodzenia się? Nieważne, co się stanie! Nawet jeśli się nie uda! Po prostu nie możemy dłużej marnować się, by pozostawać w tym stanie.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Najważniejsza modlitwa”

Kategorie: Dusza i ciało, Praca duchowa

Pytanie: Co dzieje się z człowiekiem w chwili poprzedzającej machsom, w tym momencie, który odwraca w człowieku dwa systemy?

Odpowiedź: Całkowite oderwanie, frustracja, zupełna beznadzieja, absolutna bezsilność, zanik jakichkolwiek cech, zrozumienia, wiedzy, nagromadzonego doświadczenia. Po prostu pustka.

Komentarz: Z jednej strony jest to stan, w którym łatwo możesz odejść od zwykłych rzeczy, od swojego zrozumienia świata, ale z drugiej strony, jest to bardzo bolesne – takie oderwanie się od tego, co jest niby „ja”.

Odpowiedź: Nie. Chodzi o to, że już tego chcesz. Jak człowiek, który bardzo nacierpiał się przed śmiercią i pragnie jej. Rozumie, że życie w swoich przeszłych właściwościach już nie istnieje, że​​wszystko, co mu się przydarzyło, potrzebne jest tylko po to, aby mógł dojść do stanu, w którym sam chce zbawić się od tego wszystkiego i przejść do następnego postrzegania świata – poprzez właściwości obdarzania, a nie poprzez właściwości otrzymywania.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Idealne narodziny”

Kategorie: Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi