Obecnym etapem naszego rozwoju jest rozpowszechnianie, ponieważ świat potrzebuje właściwych wzajemnym relacji, inaczej mówiąc, wzajemnego poręczenia (arwut). Powiedzmy, że wszyscy się zgadzają: „Tak, musimy być wzajemnie połączeni, w przeciwnym razie będziemy się nawzajem zjadać”. Ale jak dojść do wzajemnego porozumienia?

I tu na scenę wchodzi Kabała. Nie jest to etap wstępny, kiedy mówimy: „Bądź dobrym chłopcem”, ale Kabała, ponieważ bez wyższego światła i jego przyciągania do siebie nie zmienisz się. Zawsze będziesz przeciwstawiał się innym. Dlatego Kabała jest potrzebna ludziom.

Muszą zadbać o to, by traktować siebie nawzajem życzliwie, ponieważ natura zobowiązuje do wzajemnego poręczenia. Znajdujemy się na małej kuli gdzie jesteśmy ze sobą całkowicie powiązani. Nie zależy to od nas, jest to warunek wiążący nas z góry, od natury, która zamknęła nas razem: „A teraz radźcie sobie”.

Albo będziemy urządzać spory, w których jeden drugiemu będzie wbijał nóż, albo spróbujemy dojść do porozumienia między sobą. W jaki sposób mamy dojść do porozumienia, jeśli wszyscy jesteśmy egoistami i myślimy tylko o tym, jak osiągnąć coś poprzez drugiego? Jednocześnie zdając sobie sprawę, że nie da się już kosztem drugiego, że skoro system jest okrągły, to musimy działać razem.

Centrum tego systemu powinno być wspólnym celem dla wszystkich: nie ja, nie ty, nie każdy dla siebie, ale właśnie centrum systemu. Jak zmienić siebie, swoją naturę? Po raz pierwszy w historii dochodzimy do konieczności zmiany nie technologii, nie społeczeństwa, ale samego człowieka.  I wtedy Kabała wkroczy na scenę, jako jedyny sposób przyciągnięcia siły naprawy.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Wszystkiemu jest winny Laitman?!”

Kategorie: Kryzys, globalizacja, Rozpowszechnianie metody

Pytanie: Ciągle Pan powtarza: „Nie patrzcie na twarze przyjaciół, to bardzo przeszkadza. To wszystko są wasze pragnienia”. Jak w ogóle na nich patrzeć, jak przyłączyć ich do siebie?

Odpowiedź: Wszyscy są twoją częścią, tak samo jak cały świat. Ale ponieważ kiedyś rozbił się na kawałki, teraz czujesz, że wszyscy są od ciebie oddzieleni, odlegli, przeciwni. Jeśli złożysz te kawałki, to zobaczysz, jak wewnątrz nich powstaje obraz.

Co oznacza „obraz”? – Właściwości! Nie twarz i ciało, a właściwości wzajemności, miłości, obdarzania, scalenia. To istotnie jest Stwórca. Ty sam Go tworzysz, formujesz z tego, że łączysz w sobie swoje rozbite właściwości. To wszystko, nie ma nic innego. Poza tobą nic nie istnieje. Wszystko jest twoje, wszystko jest tylko tobą.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Zwierciadło duszy”

Kategorie: Postrzeganie rzeczywistości, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Pytanie: Jeśli człowiekowi, który zajmuje się rozwojem duchowym, zostaje zabrane pragnienie, tak że nie może nawet ruszyć palcem, jak może rozwijać się dalej bez pragnienia?

Odpowiedź: To są po prostu metamorfozy, przez które musimy przejść. Przede wszystkim musisz podłączyć się do grupy, do nauki i odkryjesz, że musisz uformować nowe pragnienie. Nie zmieniasz samego pragnienia, a intencję. To znaczy zniknęła motywacja: według czego się poruszyć.

Wcześniej poruszałeś się dla siebie, zdając sobie sprawę, że musisz robić miliony rzeczy na świecie żeby napełniać się, dopóki nie uświadomisz sobie, że składasz się z pragnienia i napełnienia, a twój umysł istnieje tylko po to, aby pomóc ci napełnić siebie.

Człowiek jest bardzo prostą maszyną, pewnego rodzaju pudełkiem, które pragnie się napełnić. Ma ręce, nogi, głowę, język, oczy, uszy. I ten robot szuka, czym w danym momencie może się maksymalnie napełnić przy najmniejszym wysiłku. Optymalne napełnienie zgodnie z pojawiającymi się wewnętrznymi potrzebami – jest tym czym jesteśmy, bardzo prymitywnymi, bardzo prostymi.

A teraz następuje przeprogramowanie tego pudełka z rękami-nogami. Człowiek powinien przeprowadzić je sam, zrozumie co robi, uświadomić sobie, zgodzić się z tym: jak mam się teraz przeprogramować, żeby moje napełnienie było napełnieniem innych.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Człowiek bez duszy”

Kategorie: Praca duchowa