Żyjemy dzisiaj w świecie globalnych wzajemnych połączeń. Wojna na Ukrainie rozbrzmiewa na całym świecie, bez względu na to, co robimy: czy kupujemy chleb, czy zapalamy gaz w kuchence, odpalamy samochód. Konflikt ten uderza osobiście w każdego, nawet jeśli fizycznie jest od niego bardzo daleko. W taki sposób otrzymujemy realne poczucie tego, co oznacza globalny świat i wzajemna zależność.

W czym jesteśmy od siebie zależni? Można powiedzieć, że we wszystkim! Nie ma prawie takiego kraju, który nie byłyby uzależniony od innych w dziedzinie żywności, przemysłu. W ciągu ostatniej dekady zależność ta przekształciła się już w totalną i jeśli jeszcze nie uświadomiliśmy sobie tego, to w najbliższych latach będziemy musieli odczuć to w najbardziej praktyczny sposób. Dlatego powinniśmy poważnie zastanowić się nad tym, co robimy. Ponieważ każdy, kto lekceważy swoje związki z innymi, nawet niezauważalne na pierwszy rzut oka, to tak, jakby sam strzelał sobie w nogę.

Nie zdajemy sobie jeszcze sprawy, że znajdujemy się w całkowicie zamkniętym systemie. Gdy tylko łańcuch zostanie przerwany, uderza to w kraje, które były od niego zależne, a od nich zależały inne kraje, a od tych jeszcze inne – i tak ten problem rozprzestrzenia się, aż dotknie całą ludzkość na całej kuli ziemskiej. Ale faktem jest, że nie chcemy uznać tej wzajemnej zależności. Jestem gotowy na to że będę zależny od swojej rodziny, no, może w pewnym stopniu od swojego kraju. Ale dlaczego mam brać pod uwagę interesy innych państw i obcych, czasem nawet wrogich narodów?

Nie chcę tego! Jednak, nie ma wyjścia. Widzimy, że wszystko na Ziemi jest urządzone w taki sposób, aby ukazać nam naszą wzajemną zależność i obowiązek bycia związanymi ze sobą nawzajem. Wszakże nikt nie jest w stanie zapewnić sobie nawet najbardziej niezbędnego środka do życia bez właściwej i dobrej więzi ze wszystkimi narodami świata, ze wszystkimi krajami. To cud, jak niespodziewanie znaleźliśmy się w okrągłym, integralnym świecie.

Na tej sytuacji uczymy się, jak bardzo zależymy od siebie nawzajem i nikt nie może uważać się za wolnego, ponieważ jest zależny od wszystkich. Jeden kraj odcina dostawy, co powoduje reakcję łańcuchową i zakłócenia w dostawach w jednym kraju po drugim, i w rezultacie wszyscy będą musieli umrzeć z głodu i zimna, bez węgla, stali, rzadkich metali, ropy, gazu, leków – bez najbardziej niezbędnych rzeczy. Ludzkość po prostu nie będzie w stanie istnieć, jeśli będzie podążać nadal w tym samym duchu.

Wzajemna zależność stała się totalna i musimy to uznać. To główna osobliwość współczesnego świata i naszego pokolenia. Jeśli chcemy mniej cierpieć, to trzeba o tym więcej mówić i wyjaśniać. W taki sposób dojdziemy do pokoju, do rozwoju, do wzajemnego wsparcia. Cała ludzkość na całej kuli ziemskiej stanie się jedną społecznością, jednym narodem, tak że niemożliwe będzie rozpoczęcie wojny gdziekolwiek i z kimkolwiek. Jesteśmy zobowiązani ostatecznie zakończyć wojny, konflikty, wrogie postawy i uświadomić sobie, że każdy ma obowiązek zapewnić sobie nawzajem pokój.

Z programu „Świat“, 07.12.2022

Kategorie: Kryzys, globalizacja, Świat

Kiedy troszczysz się o ludzkość, to nie tylko nie tracisz z tego powodu siły, ale wręcz przeciwnie, otrzymujesz z tego duchową energię. W sferze materialnej działa inne prawo: im więcej dajesz innym, tym więcej tracisz sił. A w duchowym – im więcej dajesz, tym więcej czujesz sił i robisz postępy. Ponieważ w duchowym wszystko zależy od intencji, a w materialnym wszystko zależy od działania.

Obdarzanie w intencji – jest wtedy, gdy chcę oddawać Gospodarzowi i napełniam się tym, co On chce mi dać. Ponieważ całe źródło energii jest skupione w Stwórcy, a ja otrzymuję energię od Niego w takim stopniu, w jakim chcę Mu ją oddawać. Okazuje się, że czyniąc to otwieram kanał do otrzymywania od Niego całego dobra i od tego się napełniam. Ten, kto oddaje w duchowości – ten otrzymuje, a nie traci! Chcę oddawać, ale nie mam nic do oddania poza intencją, i w praktyce okazuje się, że otrzymuję, ponieważ przez to otwieram dla siebie kanał.

Wszystko zaczyna się od mojego pragnienia, aby oddawać Gospodarzowi i dlatego jestem gotów zrobić wszystko: otrzymywać, oddawać, zrobić skrócenie na wszystko, co mam, i wziąć pod uwagę tylko interesy Gospodarza, włączyć się w Niego, aby zobaczyć, jak Go napełnić. Tak jak matka, karmiąca dziecko chce, aby ono otrzymało od niej jak najwięcej mleka i tym napełnia się. To dla matki wielka przyjemność widzieć, jak dziecko je, a ona czuje, że otrzymuje, a nie oddaje. Widzimy taki przykład nawet w materialnym świecie, a takie same relacje powinny istnieć między ludźmi oraz między człowiekiem i Stwórcą.

Z lekcji wedlug artykułu „Istota zaistnienia tkwi w narodzinach”, 12.07.2022

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa

Pytanie: Jest napisane, że Stwórca nie ma myśli o Sobie. Jak należy to rozumieć i kto może to stwierdzić?

Odpowiedź: Stwórca nie ma egoizmu. A podstawą egoizmu jest myślenie o sobie. Najbardziej egoistyczne pytanie: „Czy istnieję?”

Wszystko, co jest poza mną – jest tym, do czego dążę, co kocham, co wypełniam. Dlatego możemy poznawać Stwórcę jako wyższą siłę, która stworzyła egoizm poza Sobą, aby doprowadzić go do naprawy, do altruizmu, do podobieństwa do Siebie i aby w tej formie egoizm przejawiał się jako bliski, rodzimy, pokrewny Stwórcy. A wtedy, będąc zasadniczo przeciwieństwami, ale osiągającymi podobieństwa, zbieżność, całkowite scalenie, moglibyśmy dojść do stanu, który nie istnieje w naturze – gdy Stwórca i jego stworzenia są zjednoczone.

Chodzi o to, że człowiek, który postrzega społeczeństwo, siebie, nieożywioną, roślinną i zwierzęcą naturę, odnosi się do tego wszystkiego jak do dzieła Stwórcy. Wtedy okazuje się, że jego stosunek do otaczającej natury odzwierciedla to, jak on odnosi się do Stwórcy. Stwórca nie ukrywa się. W ogóle Go nie ma. A człowiek, który chce odkryć Stwórcę, szuka sposobu w jaki może, pomimo wszystko, przebić się przez obraz świata, w którym się znajduje, i za płótnem tego świata ujawnić jego Artystę.

Tego właśnie naucza nauka Kabały. Dlatego mówi o tym, jak otrzymać, odkryć Stwórcę człowiekowi, który jest na tym świecie, w materialnym stanie.

Z programu telewizyjnego „Stany duchowe”, 21.05.2022

Kategorie: Postrzeganie rzeczywistości, Praca duchowa