„I stamtąd wyszli w ukryciu”. (Przedmowa do Księgi Zohar, artykuł „Kiełki”)

Przez „wyszli w ukryciu” rozumiemy pragnienia człowieka, które człowiek chce przekształcić w pragnienia duchowe. W wyniku jego pracy pragnienia stopniowo wchodzą w odkrycie i przy ich pomocy człowiek zaczyna odczuwać ten świat, w którym się urodził.

Pytanie: Co właściwie jest ukryte przed człowiekiem?

Odpowiedź: Wszystko. Wszystko co duchowe jest przed nami ukryte, wszystkie siły, które nami zarządzają, wszystkie siły, którymi my powinniśmy zarządzać.

Pytanie: Tylko dlatego, aby pozostawić nam wolność wyboru?

Odpowiedź: Tak, abyśmy zrozumieli, jak powinniśmy pracować z tymi wszystkimi właściwościami i siłami.

Z programu telewizyjnego „Przedmowa do Księgi Zohar”, 07.01.2024

Kategorie: Praca duchowa, ZOHAR

 Pytanie: W ostatnim czasie nie tylko modlimy się, ale także krzyczymy z żądaniem do Stwórcy, aby pomógł nam się naprawić, i abyśmy mogli wprowadzić pokój na świecie. Co to oznacza?

Odpowiedź: Oznacza to, że twoje serce zaczyna się naprawdę otwierać i domaga się naprawy. To właśnie doprowadzi nas do powszechnej naprawy.

W naszej pracy najważniejsze jest zjednoczenie i odczucie, że istniejemy razem, jakbyśmy byli jednym. Tak, aby grupa może kilka grup, albo wszyscy studiujący uczniowie, przestali czuć, że istnieje między nimi jakiekolwiek oddzielenie. A wtedy poczujemy większe zrozumienie tego, co chcemy pojąć.

Z lekcji według artykułu z księgi „Szamati”, 12.01.2024

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Modlitwa, Intencja, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Pytanie: Musimy jedynie zatroszczyć się o naprawę pragnień, a zgoda serca będzie sprawdzianem?

Odpowiedź: Serce i pragnienie są jednym i tym samym. Jeśli sprawdzasz swoje pragnienia, nazywane jest to, że sprawdzasz swoje serce.

Pytanie: Dlaczego jest tak, że gdy staram się trzymać tematu, to zauważam, że beznadziejnie upadam?

Odpowiedź: To pokazuje ci, gdzie znajdujesz się. Czyli to jest dobrze.

Pytanie: Nie chcemy modlić się sercem, ponieważ boimy się przegrać. Jak przestać bać się utraty poczucia iluzji, którą jest nasze egoistyczne życie? Gdzie w tym wszystkim jest moja dziesiątka?

Odpowiedź: Dziesiątkę musisz znaleźć. Powinieneś poczuć dziesiątkę. Musisz po prostu przylgnąć do serca przyjaciół.

Pytanie: Jest powiedziane: „Nie osądzaj przyjaciela, dopóki nie znajdziesz się na jego miejscu”. Czy to oznacza, że ​​powinniśmy całkowicie zrezygnować z oceniania działań przyjaciół? A może nie powinniśmy się nad tym skupiać? Jak powinniśmy się do tego odnosić?

Odpowiedź: Najważniejsze dla nas jest zadbanie o przybliżenie się do przyjaciela, abyśmy mogli go prawidłowo zrozumieć. A potem wykonywać już inne działania.

Pytanie: Prawdziwa modlitwa płynąca z serca powinna być taka, aby nie było obawy, że utracisz wszystkie swoje egoistyczne pragnienia. Dlaczego?

Odpowiedź: Człowiek powinien pragnąć pozbyć się wszystkich swoich egoistycznych pragnień, aby zjednoczyć się z dziesiątką. Taka powinna być jego modlitwa.

Z lekcji według artykułu z księgi „Szamati”, 07.01.2024

Kategorie: Dziesiątki, Fragmenty z porannych lekcji, Modlitwa, Intencja, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Pytanie: Stwórca nami obraca, wiruje, rozwija nas. Jaka powinna być decyzja w dziesiątce, aby stać się jak zarodek i zrozumieć, co z nami robią?

Odpowiedź: Musicie zdecydować, że trzymacie się siebie wzajemnie i wirujecie wspólnie. Co by nie robił Stwórca, niech robi co chce, a wy nie wypuszczajcie siebie nawzajem.

Najważniejsze jest to, że każdy powinien otrzymać od dziesiątki gotowość do zjednoczenia się ze sobą w jeden system zwany kli. System ten, pod waszym wspólnym naciskiem będzie podążał w kierunku Stwórcy, dopóki nie uchwyci Go w sobie. Na tym polega nasze zadanie.

Z lekcji według artykułu z księgi „Szamati”, 12.01.2024

Kategorie: Dziesiątki, Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Kongres „Zohar – 2014”. Lekcja 1

„Księga Zohar miała być ukryta aż do przyjścia ostatniego pokolenia przy końcu dni i wtedy będzie ujawniona”. (Rabin Jeszaja Halevi Hurwic)

O zniesieniu zakazu studiowania Kabały mówiło wielu kabalistów: tacy jak wielki kabalista średniowiecza Abracham Azulaj, Ari i wszyscy inni kabaliści z nim związani: Ramak, Ramchal, Raw Chaim Vital. Ari był kabalistą, na którym zakończył się cały proces wygnania.

Po nim rozpoczyna się czas Masziacha (Mesjasza). Ale jest to cała epoka, która rozwija się stopniowo, w etapach 0-1-2-3, a dziś jesteśmy już na wejściu do czwartego i ostatniego etapu – bezpośrednio w okresie Mesjasza. Dlatego cały świat przeżywa upadek a nauka Kabały zaczyna się coraz bardziej odkrywać.

Do czasów Ariego Księga Zohar była ukryta. Została nieco ujawniona dzięki wdowie po rabinie Mosze De-Lionie, ale dopiero dzięki Ariemu mieliśmy zaszczyt dowiedzieć się, co jest w niej napisane. Dlatego też erę Mesjasza mierzymy od czasów Ariego.

„Masziach” oznacza, że poprzez naszą pracę możemy przyciągnąć (limszoch) światło, przywracające do źródła – możemy wywołać „pobudzenie z dołu”, wyrazić nasze pragnienie, które wzniesie się przez wszystkie stopnie i przyciągnie do nas światło, które naprawi relacje między nami. Wtedy zaczniemy czuć, że nie jesteśmy już w naszym świecie, ale faktycznie wkraczamy w wyższy świat.

Wszystko wyjaśnia się w połączeniu między nami. Jeśli to połączenie ulegnie naprawie i stanie się prawidłowe, wtedy odpowiednio zaczniemy odczuwać, że jesteśmy w wyższym świecie i wznosimy się coraz wyżej po 125 stopniach.

„Ponieważ w przyszłości ludowi Izraela przeznaczone jest spożywanie z Drzewa Życia, którym jest Księga Zohar, to z jego pomocą lud wyjdzie z wygnania drogą miłosierdzia”. (Księga Zohar, rozdział Naso, str. 90).

Jeśli będziemy gorliwie studiować Księgę Zohar, wtedy oczywiście wyjdziemy z wygnania drogą miłosierdzia. A jeśli nie, stanie się tak, jak napisano: „Ustanowię nad wami takiego króla jak Haman, który sprawi, że uciekniecie z wygnania nie z własnej woli”. Oznacza to, że mamy szansę wyjść z wygnania dobrą drogą – drogą Tory, światła przywracającego do źródła, specjalnie przeznaczonego do naprawienia złego początku.

Jeśli będziemy wiedzieć, jak prawidłowo studiować Księgę Zohar, przyciągniemy do siebie otaczające światło i uwolnimy się od wygnania, czyli od nieuzasadnionej nienawiści i przejściowego poczucia nieszczęśliwej egzystencji na tym świecie. Wszystko zmieni się tylko dzięki naszemu połączeniu.

Możemy doprowadzić do tej zmiany poprzez bolesną drogę cierpienia, bardzo ciężką i długą. Jednak przyciągając do siebie światło, będziemy poruszać się bardzo krótką, łatwą i przyjemną drogą.

Z 1-ej lekcji kongresu „Zohar – 2014”, 02.05.2014

Kategorie: Kongresy, wydarzenia, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie, Rozpowszechnianie metody, ZOHAR

Pytanie: Jaki poziom musi osiągnąć człowiek, aby już nie powracać do tego świata?

Odpowiedź: Człowiek powinien osiągnąć jak najwyższy poziom naprawy. To zależy od niego i od jego otoczenia.

Pytanie: Czy to znaczy, że człowiek może osiągnąć najwyższy poziom, a mimo to system (wyższa siła) może zdecydować, że ma jeszcze jakąś inną funkcję na tym świecie i może zostać sprowadzony z powrotem tutaj?

Odpowiedź: Może też sam chcieć wrócić tutaj, jeśli poczuje, że jest w stanie dodać coś jeszcze do naprawy. Wszystko zależy od właściwości duszy.

Pytanie: Ja rozumiem, że człowiek powinien dążyć aby zrobić maksymalnie wszystko, by nie musiał rodzić się na nowo. Ale czy nie ma jakiegoś określonego poziomu, który człowiek mógłby osiągnąć i to by wystarczyło?

Odpowiedź: Wszyscy wznosimy się do wspólnego poziomu zwanego „Adam”. I mam nadzieję, że uda nam się osiągnąć taki stan, kiedy nikt nie będzie musiał znowu zaczynać swojego procesu z dołu-do góry.

Pytanie: A tak ogólnie, czy uważa się że nie jest dobrze, kiedy człowieka sprowadzają ponownie na ten świat?

Odpowiedź: Nie, nikogo nie powracają specjalnie. Ale to oczywiście poważna kara. Nie ma gorszego świata niż nasz.

Pytanie: W zasadzie każdy człowiek marzy o tym, żeby tutaj powrócić.

Odpowiedź: My uważamy inaczej, zupełnie odwrotnie. 🙂

Z programu telewizyjnego „Praktyczna Kabała”, 02.01.2024

Kategorie: Dusza i ciało, Praca duchowa

Pytanie: Jak można pomóc sobie, gdy jestem zakładnikiem swojego umysłu i myśli mnie paraliżują?

Odpowiedź: Wyjdź ponad uczucia i wiedzę, na złość samemu sobie.

Pytanie: Świat został stworzony jedną myślą i my także musimy stać się jedną myślą. Czym jest ta myśl, którą musimy się stawać?

Odpowiedź: Jest to absolutne zjednoczenie wszystkich stworzeń razem w jednym pragnieniu i jednym celu.

Pytanie: Jest powiedziane, że kiedy człowiek jest godny odczucia smaku Tory i przykazań, to wówczas goni za służeniem dla Stwórcy. Jak w takim przypadku nie znaleźć się w sytuacji, kiedy na szczycie wzniesienia znajduje się jego duma i on sam? Co można nazwać prawdziwym wzniesieniem?

Odpowiedź: Kiedy robi to tylko po to, żeby sprawić zadowolenie Stwórcy.

Pytanie: Co to znaczy, że nasza dusza uczy nas w dziesiątce? Jak możemy wejść w ten system?

Odpowiedź: Zjednoczyć się wszyscy między sobą i nieustannie zwiększać połączenie. Wtedy zaczniecie odczuwać, co to znaczy mieć wiarę ponad wiedzę.

Pytanie: W artykule Szamati „Odnośnie otrzymywania w imię obdarzania” jest napisane, że powinniśmy cenić stan wiedzy, ponieważ teraz zostaliśmy godni odkrycia Jego imion dla przyciągnięcia wyższego dobra. Czym jest prawidłowy odbiór odkrycia imion Stwórcy? Dla kogo i dlaczego przyciągamy wyższe dobro?

Odpowiedź: Pragniemy, aby wszystkim odkryło się wyższe dobro, czyli imiona Stwórcy – Jego przejawy, gdyż w takim przypadku cały świat doświadczy wielkości Stwórcy.

Pytanie: Wyjaśniamy, czym jest radość i jakiego rodzaju radość należy podarować przyjaciołom, aby naprawdę otrzymywali przyjemność z naszego połączenia?

Odpowiedź: Tak. Szanuj bardziej przyjaciół, wspieraj ich, a wtedy zobaczysz, jak z większą radością przyjaciele przybliżają się do ciebie.

Z lekcji według artykułu z księgi „Szamati”, 03.01.2024

Kategorie: Dziesiątki, Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Dusza „neszama” rodzi się w człowieku w procesie zwanym „poczęcie” „ibur”, które pomaga w dziele Stwórcy. (Rabasz, artykuł 10, 1984 „Do jakiego poziomu musi dojść człowiek, aby nie musiał rodzić się na nowo?”)

„Ibur” to poczęcie duszy sprawiedliwego, którą musimy przyjąć i stworzyć wszelkiego rodzaju warunki, aby ludzie rozpoczynający naukę Kabały, mogli studiować i wznieść się na ten poziom.

Człowiek częściowo uczestniczy w tym poczęciu, poprzez naukę nawiązywania dobrych relacji z innymi. Początkowo w człowieku nie ma duszy, jest jedynie potencjał do jej rozwoju, a rodzi się ona dopiero wtedy, gdy człowiek pracuje w grupie.

Pytanie: Okazuje się, że dusza nie jest czymś osobistym, ale rodzajem wspólnoty?

Odpowiedź: Dusza jest ogólną strukturą, która włącza w siebie wszystko. Ale każdy człowiek może samodzielnie wywołać szczególny rozwój swojej duszy, ponieważ w każdym jest cząstka wspólnej duszy. A kiedy ją odkrywa, osiąga swoją część w odniesieniu do wspólnej duszy.

Pytanie: Tylko swoją część, ale nie całą duszę?

Odpowiedź: Nie, całej duszy człowiek nie może odkryć. Wystarczy, że odkryje tylko swoją część, a wtedy już nastąpi zjednoczenie, włączenie dusz w siebie nawzajem i dalszy proces naprawy.

Z programu telewizyjnego „Praktyczna Kabała”, 02.01.2024

Kategorie: Dusza i ciało, Praca duchowa, Wspólna dusza "Adam"

Pytanie: Co to znaczy być na lekcji?

Odpowiedź: Oznacza to uczestniczyć w lekcjach i dążyć do zjednoczenia wszystkich tak, aby wszyscy przyjaciele byli połączeni ze sobą, a przez ciebie ze Stwórcą. Prawidłowe ogólne połączenie jest wtedy, gdy wszyscy w dziesiątce spełniają ten warunek.

Pytanie: Jak się do tego przygotować?

Odpowiedź: Nie ma potrzeby przygotowywać się, działajcie w taki sposób, aby każdy z dziesiątki chciał, by wszyscy przyjaciele zjednoczyli się przez niego ze Stwórcą.

Pytanie: Czy możemy pomóc sobie nawzajem wznieść się ponad egoizm, który się między nami odkrywa?

Odpowiedź: Oczywiście, że możecie. Macie obowiązek pomóc przyjacielowi swoim przykładem, obejmować go, pocieszać, nie pozwolić mu upaść, być z nim w stałym kontakcie.

Z lekcji według artykułu z księgi „Szamati”, 10.01.2024

Kategorie: Dziesiątki, Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Pytanie: Kiedy widzimy sędziego wymierzającego sąd nad światem, wobec czego powinniśmy naprawić swoje nastawienie: wobec sądu czy wobec sędziego?

Odpowiedź: Musimy naprawić nasz stosunek wobec sądu, a w rezultacie naprawimy swój stosunek wobec sędziego, wobec Stwórcy. Stwórca nieustannie stawia przed nami najróżniejsze warunki, a my musimy zmienić te warunki ze złych na przyjazne warunki.

Z lekcji według artykułu z księgi „Szamati”, 10.01.2024

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa