Pytanie: Jednym ze środków połączenia w grupie jest poranna lekcja. Kabaliści studiowali razem na przestrzeni tysięcy lat. Czy to miało miejsce cały czas, czy też były okresy, kiedy nie było nauczania?

Odpowiedź: Kabaliści zawsze studiowali Kabałę i z reguły w nocy, zgodnie z korzeniem i gałęzią. Wszakże alegorycznie mówiąc, my staramy się rozpędzić ciemność naszego świata.

Ponadto, kiedy zapytałem swojego Nauczyciela: „Dlaczego studiujemy w nocy?” – ponieważ, bym mógł do niego przyjechać, musiałem przebyć dużą odległość zarówno w deszczu, jak i w ciemności – on odpowiedział: „W tym czasie reszta ludzi śpi i nie przeszkadza tobie swoimi myślami“.

Komentarz: Ale to było w tych czasach, kiedy studiowały jednostki. Dzisiaj ma Pan studentów na całym świecie. I kiedy w Izraelu jest noc, na przykład w Australi jest dzień.

Odpowiedź: To nie ma znaczenia. Najważniejsze, że w tym regionie, gdzie my studujemy, ludzie śpią. Mnie interesuje ogólny stan uczniów naszej lokalnej grupy. Dlatego pożądane jest, abyśmy studiowali w tym czasie, kiedy inni śpią. Ale to jest jeden z warunków.

Pytanie: To znaczy, kiedy na poranną lekcję zbiera się kilka tysięcy ludzi na całym świecie, ma miejsce jakieś połączenie?

Odpowiedź: Oczywiście. Czytamy powszechne materiały, słuchamy nauczyciela, przeprowadzamy warsztaty. Jest to jeden ze środków połączenia.

Z programu TV „Podstawy Kabały”, 11.03.2019

Kategorie: Praca duchowa w grupie, Pytania&Odpowiedzi

Na ekologię może wpłynąć tylko równowaga ludzkiej duszy.

Komentarz: To jest poważna sprawa!

Odpowiedź: Ale również sama ekologia to ważne pojęcie. Ponieważ chcemy Ziemię doprowadzić do porządku, atmosferę, ogólny stan Ziemi – wewnętrzny, zewnętrzny – przecież nie wiemy, co znajduje się pod naszymi stopami. Żyjemy na ogromnym wulkanie.

Jeśli chcemy to zrównoważyć, to wewnętrzna równowaga ludzi wpływa na Ziemię.

Pytanie: Co Pan rozumie przez pojęcie wewnętrznej równowagi ludzi?

Odpowiedź: Dobre myśli i uczucia. Poczucie wzajemności. Ale, jeśli tego nie osiągniemy, to Ziemia będzie burzyć się od wewnątrz, również w atmosferze i wszędzie. I nic nam nie pomoże.

Pytanie: Czyli ona czuje nasze wewnętrzne wibracje i wzajemną nienawiść?

Odpowiedź: Tak. Właśnie to!

Komentarz: Czy postrzega Pan Ziemię, jako żywy byt.

Odpowiedź: Oczywiście, że Ziemia – to żywy byt. Żyjemy na żywym bycie!

Pytanie: Czyli nasze istnienie wewnątrz natury – to istnienie wewnątrz jakiegoś żywego organizmu?

Odpowiedź: Naturalnie! Ona nas urodziła. Sami pochodzimy z głębin Ziemi.

Pytanie: To, że nazywamy Ziemię „naszą matką” – znaczy, że jest naszą matką?

Odpowiedź: Tak.

Pytanie: To znaczy, że nasze relacje, nasza nienawiść do siebie – to ogólnie mówiąc stosunek do matki? Okazuje się, że nienawidzimy swojej matki?

Odpowiedź: Tak. Tak jest właśnie powiedziane w Psalmach króla Dawida: „W głębinach Ziemi stworzony zostałem ja”.

Z programu TV „Nowości z Michaelem Laitmanem”, 30.12.2019

Kategorie: Kryzys, globalizacja, Nowości

Pytanie: Po Wielkim Wybuchu nadeszła tak zwana era wielkiego zjednoczenia. Atomy zaczęły się łączyć w molekuły, molekuły w bardziej złożone substancje, a następnie zaczęło się formowanie nieożywionej, roślinnej i zwierzęcej natury.

Cała natura rozwinęła się na styku dwóch sił: otrzymywania i obdarzania. A co dzieje się w społeczeństwie?

Odpowiedź: W społeczeństwie dzieje się to samo – zjednoczenie na poziomie świadomości.

Cała natura składa się z dwóch sił: pozytywnej i negatywnej. Początkowo połączenie miało miejsce na poziomie atomów, molekuł, dużych ciał kosmicznych, mgławic itd. Następnie na kuli ziemskiej zaczęła rozwijać się roślinna natura, tj. stworzenia zupełnie innego poziomu. Potem pojawił się zwierzęcy poziom a po nim – ludzki.

Homo sapiens to nie tylko zwierzę które zarządza swoimi instynktami lub którym zarządzają instynkty a stworzenie, które może się rozwijać w trakcie swojego życia.

Zasadniczo, taki rozwój postrzegamy również w nieożywionej, roślinnej i zwierzęcej naturze, ale najważniejsze – to człowiek. On przechodzi przez bardzo duże, rozwijające go stopniowo stany i w rezultacie widzimy dokąd to prowadzi.

Chociaż z jednej strony ma miejsce rozwój, ale z drugiej strony w tym rozwoju istnieje świadomość pewnego rodzaju niedoskonałości, która odnosi się tylko do poziomu „człowiek”.

Cała reszta natury rozwija się instynktownie, jak jest to w niej założone przez wyższą siłę. A w człowieku istnieją stany, które pobudzają go do pewnych indywidualnych działań. Tutaj dzielimy człowieka na „rozumnego człowieka” i „duchowego człowieka”.

„Homo sapiens” rozwija się pod wpływem sił natury do pewnego stanu, kiedy zaczyna uświadamiać sobie, że nie zgadza się z tym rozwojem. One prowadzą go do wszelkiego rodzaju problemów w społeczeństwie, w rodzinie, w samym sobie, aż do samozagłady, braku sensu istnienia i tak dalej.

On zaczyna odczuwać, że pomimo tego, że zawsze działała w nim pozytywna rozwijająca siła, jednocześnie pojawia się również negatywna. Przecież on nie może rozwijać się i iść naprzód z pomocą jednej siły. Musi zrozumieć dlaczego, po co itd. W ten sposób egoistyczna natura człowieka doprowadza go do stanu pustki, do powstawania pytań, i poszukiwań.

Z programu TV „Podstawy Kabały”, 11.03.2019

Kategorie: Rozwój egoizmu, Sens życia

Pytanie: Po utworzeniu grupy „Izraela“, Abraham zaczął nauczać ich, w tym swoich synów Izaaka i Jakuba, metody duchowej. Później Jakub przekazał ją nauczycielom-Lewitom. Czy otrzymali oni gotową metodę, czy ona ciągle się rozwijała?

Odpowiedź: Metoda kabalistyczna stopniowo rozwijała się wśród ludzi, w czasie, gdy rosnący egoizm zmusił ludzi do większego połączenia. Wzrasta egoizm – oznacza to, że musimy wznieść się nad nim w miłości, on wznosi się jeszcze bardziej – jeszcze bardziej wznieść się nad nim w miłości, i w połączeniu.

W ten sposób, dzięki egoizmowi człowiek podnosi się po stopniach wzajemnego połączenia w miłości do siebie, a z tego do wzajemnego połączenia i miłości do Stwórcy. Tworzy się jeden wspólny system.

Miłością nazywa się prawidłowe połączenie ludzi, kiedy wchodzą między sobą we wzajemne interakcje, nieustannie pomagając sobie. I to samo dotyczy Stwórcy.

Cała praca duchowa odbywa się właśnie nad egoizmem. Narastający egoizm zmusza człowieka do wzrostu ponad nim. Na tym właśnie polega metoda naprawy.

Z programu TV „Analiza systemowa rozwoju narodu Izraela”, 24.06.2019

Kategorie: Izrael i narody świata, Praca duchowa, Rozpowszechnianie metody

Pytanie: Ostatnio opublikowano wyniki, jednego z ciekawszych badań genetycznych. Ludzie byli zaskoczeni, kiedy dowiedzieli się, jakie posiadają geny, kim byli ich przodkowie, w jakich miejscach żyli.

Mapa genetyczna człowieka może opowiedzieć o tym wszystkim. Co może powiedzieć Kabała poza tym, o czym mówi genetyka, poza genami fizycznymi? 

Odpowiedź: Ludzkość wyszła ze starożytnego Babilonu, gdzie mieszkało wiele małych narodowości. Przedstawiciele tych narodowości rozproszyli się w różnych kierunkach na całej ziemi. Początkowo mieli wspólną kulturę i język, takie samo mniej więcej podejście do życia, do rodziny. Ale, ponieważ każdy naród osiedlił się na swoim miejscu, to zaczął wpływać na nich charakter tego obszaru, siła działająca tam, otaczające warunki.

Każdy naród znajdował się pod różnym wpływem i dlatego uzyskał swój kolor, charakter w zależności od tego, gdzie się osiedlił: w Anglii, Europie, Afryce czy na Wschodzie: w Indiach, Chinach, Japonii.

To miejsce spowodowało, że człowiek różni się od innych, którzy osiedlali się w innych miejscach. A narody żyjące w sąsiedztwie są przeważnie podobne.

Wszyscy wyszliśmy ze starożytnego Babilonu – wszyscy ludzie na świecie. Myślę, że jeszcze odkryje się to, że w tym czasie istniał związek między Ameryką Południową i Północną, Europą i Afryką. Tak jak w duchowym sensie wszyscy pochodzimy od Adama i Ewy, tak również w fizycznym sensie pochodzimy z jednego określonego rodzaju małp, które rozwinęły się i rozprzestrzeniły po całej ziemi.

W odróżnieniu od małpy, u człowieka pojawiła się specjalna zdolność do rozwoju. Małpa nie zmienia się z pokolenia na pokolenie, ale człowiek zmienia się i to jeszcze jak.

Widzimy, że każde następne pokolenie nie jest podobne do poprzedniego, jakby zostało wykonane z innego materiału. Współczesne pokolenie jest całkiem inne: podejście do życia, rodziny, dzieci, do wszystkich podstawowych niezbędnych do życia rzeczy. Wszystko to zmienia się z pokolenia na pokolenie.

Rodzina nie jest już tym, czym była wcześniej, relacje między mężczyzną i kobietą, między rodzicami i dziećmi, pojęcie domu, kuchnia – wszystko się zmienia, szczególnie w obecych czasach. Dlatego nie myślę, że należy dziwić się wynikom analizy genetycznej. Czyżby wszyscy przodkowie Anglika żyli w Anglii? Dwa-trzy tysiące lat temu całą Europę zamieszkiwali barbarzyńcy.

Kultura zaczęła się rozprzestrzeniać ze starożytnego Babilonu do obszaru Morza Śródziemnego, a następnie stamtąd, ze starożytnej Grecji i Rzymu do innych części Europy. Już wychodząc ze starożytnego Babilonu wszystkie narody były przemieszane. Patrzymy na człowieka i mówimy, że jest ćwierć Hindusem, ćwierć Finnem i w połowie Francuzem. Ale to tylko to, co widzimy, ale w rzeczywistości wszystkie te geny przemieszane już w nim były przy wyjściu z Babilonu.

Pytanie: Jak te cechy przechodzą z pokolenia na pokolenie? W jaki sposób są przekazywane?

Odpowiedź: Właściwości są przekazywane przez tak zwane „reszimot” – geny informacyjne. Jest to informacja zawarta wewnątrz nasienia, która daje człowiekowi rozwijającemu się z niego cały wewnętrzny i zewnętrzny obraz. Rodzice – to nie inkubator, w którym po prostu wysiaduje się jajko. Istnieje znacznie głębszy, wewnętrzny związek między rodzicami i dziećmi, przekazywany z ojca na syna.

Ciąg dalszy nastąpi… 

Z rozmowy o nowym życiu, 12.07.2016

Kategorie: Kryzys, globalizacja, Pytania&Odpowiedzi, Starożytny Babilon, Zdrowie

Pytanie: Wszyscy ludzie na Ziemi mają tę samą anatomię, fizjologię. Psychologia, a nawet energetyka ludzi również podlega pewnym prawom. A co wyróżnia każdego człowieka i stanowi jego osobowość? Przecież nie ma dwóch absolutnie podobnych ludzi.

Odpowiedź: Każdy z nas składa się z określonego zestawu dziesięciu sfirot i one wszystkie są różne, nie powtarzają się w żaden sposób. Tym odróżniamy się od siebie. Dlatego ty w żaden sposób nie możesz być absolutnie podobny do kogoś innego. Każdy z nas posiada różne kombinacje dziesięciu sfirot.

Pytanie: Jaką rolę odgrywa tutaj punkt w sercu?

Odpowiedź: Punkt w sercu uruchamia tylko te właściwości, ale nie determinuje samej istoty człowieka, która składa się z tego „szkieletu” – dziesięć sfirot. On jest związany z korzeniem duszy i posiada swoje własne cechy.

Pytanie: Czyli, każdy z nas ma swoje miejsce w jednej duszy?

Odpowiedź: Tak, każdy ma swoje miejsce, swój „szkielet”, swój początkowy i końcowy punkt. Dlatego człowiek nigdy nie może zamienić się z kimkolwiek. Tutaj nie może być żadnych zamian organów wspólnej duszy.

Pytanie: Czy człowiek może określić, gdzie jest jego miejsce?

Odpowiedź: Tak. On osiąga pojęcie korzenia swojej duszy. Wszystko to przed tobą.

Z lekcji w języku rosyjskim, 22.12.2019

Kategorie: Dusza i ciało, Wspólna dusza "Adam"

Przez cały okres ostatniego wygnania, naród Izraela nie miał świadomości swojej duchowej misji. Nie widzimy takich znaków w wypowiedziach żydowskich filozofów i myślicieli.

Nauka Kabały była w wielkim ukryciu. To był okres przygotowawczy: to więcej, to mniej wewnętrznego czy otaczającego światła, i zgodnie z tym ludzkość ciągnęło to w jedną, to w drugą stronę.

Był to czas, kiedy musieliśmy wyjaśnić swój stosunek do religii, to było sprawdzenie tego, za ile jesteśmy gotowi sprzedać zwykły, ziemski judaizm i wyjść z naszej wiary. Dusza człowieka składa się z czterech poziomów: nieożywionego, roślinnego, zwierzęcego, ludzkiego i wszystkie te stopnie również muszą zostać wyjaśnione.

I dlatego fakt nie dotarł do nauki Kabały i naszej odpowiedzialności wobec ludzkości ujawnienia faktu, że mamy misję wyższą niż zwykłe, tradycyjne wypełnianie przykazań.

Był to okres wyjaśnienia, który trwa do dziś. Do niedawna w Ameryce uważano, że współczesna emancypacja Żydów i asymilacja pomogą im stopić się w społeczeństwo amerykańskie. I naprawdę wydawało się, że udało się to zrobić: prawie nie było presji i jawnego antysemityzmu. Jeśli istniało jakieś odrzucenie, to było bardzo inteligentne i skryte.

Wielu Żydów w Ameryce, tak jak niegdyś w Niemczech myślało, że antysemityzm można wyeliminować poprzez jeszcze większą asymilację ze społeczeństwem amerykańskim, ponieważ problem był spowodowany tym, że Żydzi niewystarczająco stopili się z amerykanami.

Okazuje się, że trzy i pół tysiąca lat temu, w czasach Abrahama, naród Izraela wyszedł ze wszystkich narodów starożytnego Babilonu, a dziś będąc we współczesnym Babilonie, chcemy wrócić i zgubić się wśród wszystkich narodów. Ale to będzie nasz koniec.

Ale nie rozumiemy, że teraz wybór staje się bardziej duchowy. Rzeczywiście z materialnymi różnicami: tradycjami, filozofiami, judaizmem, edukacją nie ma dużych problemów. W dzisiejszym świecie wszyscy są ze sobą wymieszani.

Powstaje jednak pytanie: dlaczego współczesny antysemityzm tak rośnie i rozprzestrzenia się wszędzie, na całym świecie? Nie dotyczy to ani kultury, ani edukacji, ani państwowości – jest to całkowicie nielogiczne, irracjonalne, uniwersalne zjawisko, które jest powyżej natury.

Z porannej lekcji 09.01.2020

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Izrael i narody świata

Podstawowe zasady Kabały 

Komentarz: Sama metoda kabalistyczna nie ulega zmianie. Zawsze musi być nauczyciel, tj. instruktor, który już osiągnął duchowość; pierwotne źródła i ludzie o podobnych poglądach – grupa ludzi, z którymi znajdujesz się w bezpośredniej komunikacji, studiując swoją i ich naturę. 

Odpowiedź: Zdecydowanie tak! To jest właśnie nauka Kabały.

Pytanie: Jednak, jaka jest różnica między tym, co było przedtem i teraz?

Odpowiedź: W zasadzie żadnej zewnętrznej różnicy nie ma. Ludzie zawsze zbierali się w dziesięć osób i zajmowali się tym. Mówi się o tym jeszcze w pierwszych kabalistycznych książkach, napisanych trzy tysiące lat temu.

Musimy być jak system Wyższego świata, a to znaczy jak dziesiątka.

Musimy stworzyć między sobą prawidłowe, duchowe relacje, co oznacza wzajemną pomoc, wsparcie, miłość.

Musimy badać naturę Wyższego świata i przez to spowodować jego emanacje – pewne duchowe świecenie – siłę, która nas zmienia.

Musimy prowadzić specjalny styl życia, poświęcając wszystkie swoje aspiracje temu zrozumieniu.

Komentarz: Interesujące jest to, że na zewnątrz to wcale tak nie wygląda. Po prostu studiujemy. Nie ma żadnych medytacji, nie widać żadnej szczególnej wzajemnej pomocy.

Odpowiedź: Jak to „nie ma medytacji”? Jeśli podczas studiów i w ogóle w ciągu dnia myślę o tym, jak mogę przybliżyć się do właściwości Wyższego świata, do tego, aby zjednoczyć się z innymi ludźmi i razem z nimi w dobrych wzajemnych relacjach zacząć poznawać Wyższy świat – czy to nie jest medytacja? Chodzi o moje wewnętrzne pragnienie.

Jeśli czegoś się uczę, czytam pierwotne źródła i przy tym chcę to wszystko odczuć, wejść we wspólne relacje, to jest to także medytacja. Pragnienie serca człowieka tego, co chce osiągnąć, to jest właśnie medytacja.

Komentarz: Kabała zasadniczo nie opowiada o historii naszego świata, ponieważ mówi o stanie, który jest ponad przestrzenią, czasem, prędkością. I dlatego mówiąc „historia”, mieliśmy na myśli właśnie historię rozwoju egoizmu.

Odpowiedź: Historia naszego świata nie może być oddzielona od istoty Kabały. Dlatego, że Kabała sama pisze historię, ona opisuje rozwój świata.

Przecież w zasadzie, co to jest historia? Jest to nauka o rozwoju natury, a w tym i człowieka. 

Z programu TV „Podstawy Kabały”, 22.11.2018 

Kategorie: Pytania&Odpowiedzi, Studia Kabały

Pytanie: Czy mamy obawiać się utraty stanu miłości czy objektu miłości?

Odpowiedź: W rzeczywistości nie ma obiektu miłości. Wszystko to ma czysto spekulacyjny charakter.

Miłość nie polega na tym, że kochasz czyjś wygląd: włosy, figurę czy jakieś szczególne właściwości. To coś, co znajduje się absolutnie poza materią. Ona wywodzi się z ogólnej właściwości przyciągania, która istnieje w naturze od Stwórcy. To jest część Stwórcy.

Kochać innego – to prezent od Stwórcy.

Z lekcji w języku rosyjskim, 15.12.2019

Kategorie: Praca duchowa

Pytanie: Jaki jest związek między nienawiścią a brakiem siły do ​​zjednoczenia? Czasami, gdy następuje silne odrzucenie i nie ma siły do przezwyciężenia, oddalasz się od grupy.

Odpowiedź: Gdy zaczynasz zajmować się połączeniem, to wraz z tym pojawiają się różnego rodzaju problemy. Ale one powstają specjalnie po to, abyście je przezwyciężyli i w ten sposób wznieśli się ponad nimi w waszej jedności. Przecież, jeśli nie będzie żadnych problemów, to połączenie również pozostanie na poziomie zerowym.

A jak można się zjednoczyć na poziomie pierwszym, drugim trzecim, czwartym? Tylko, jeśli siła rozdzielająca będzie was dezorientować, odpychać wzajemnie, rozdrażniać, skłócać. Dlatego, kiedy przychodzicie do dziesiątki zaczynacie uczyć się, jaka jest ta metoda zjednoczenia. Uczyć się jej na sobie!

Natychmiast staje się dla was jasne, że coś się z wami dzieje. Wasza natura odpycha was i zaczynacie się nienawidzić. I wtedy właśnie tworzy się miłość i nienawiść: z jednej strony – odkrywa się nienawiść, a z drugiej strony – pracujecie nad tym, aby nad tą nienawiścią stworzyć miłość.

Z lekcji w języku rosyjskim, 29.12.2019

Kategorie: Praca duchowa w grupie