W trakcie naszego życia odzywają się w nas coraz częściej smutne refleksje, dotyczące sensu naszego istnienia w kontekście nieubłagalnego faktu, że wcześniej czy później nasze życie dobiegnie końca. Na znaczeniu traci wówczas zgromadzony przez nas majątek, pozwalający nam zapewnić pożądany komfort i beztroskę funkcjonowania w tym świecie, oraz wszelkie inne, wydawało by się atrakcyjne, materialne korzyści.

Ten stan wewnętrznego opustoszenia i bezsensowności zabiegania o materialne cele jest dla nas zaproszeniem do wejścia na duchową ścieżkę, głosem który podpowiada nam, że duchowość do której zaczynamy się skłaniać oferuje nam dużo bogatsze i trwalsze wartości, które pragną być przez nas odkryte.

Osiągnięcie takiego stanu jest uwarunkowane rozwijaniem pozytywnych relacji międzyludzkich, zbudowanych na równości, bezpieczeństwie, szczęściu i przyjaźni i na poziomie duchowym jest procesem łączenia rozbitych części wielkiego globalnego organizmu, w jedną wielką całość poprzez działającą między nami siłę miłości i obdarzania będącą naszym spoiwem.

W miarę naszych duchowych postępów odkrywamy, że zyskujemy coraz więcej siły, do przezwyciężenia takich problemów jak lęk, depresja, samotność, i stajemy się bardziej zaradni w rozwiązywaniu konfliktów w rodzinie i społeczeństwie.

Dzieje się tak ponieważ w procesie rozwoju duchowego nie odczuwamy samotności, a wręcz przeciwnie coraz mocniej doznajemy przeświadczenia, że jesteśmy połączeni z coraz większą liczbą ludzi, a to daje nam poczucie wzmocnienia.

Przestajemy wówczas odczuwać nasze maleńkie, indywidualne światy i stajemy się świadomą częścią ogromnego organizmu, który istnieje wiecznie, podtrzymywany przez siłę wszechogarniającej miłości, i nazywa się to „duszą”, jedną dla wszystkich.

Źródło:https://michaellaitman.medium.com/how-does-spirituality-benefit-a-person-a810eae0dbdc

Kategorie: Artykuły w mediach, Duchowość, Kryzys, globalizacja, Nowe publikacje, Postrzeganie rzeczywistości, Prasa i my, Rozwój, Wiadomości

Pytanie: Po tym, jak Stwórca stworzył wszystkie ukryte światy, w ostatnim, materialnym świecie w ogóle nie jest przez nas odczuwany. Co to znaczy, że Stwórca nie jest odczuwany? Czego dokładnie nie odczuwamy?

Odpowiedź: W świecie materialnym odczuwamy siebie jako małe pragnienia, które chcą rozkoszować się mikrodawką światła, które je napełnia. Ta odrobina światła jest postrzegana jako życie w naszym ciele i nic więcej.

A potem, kiedy zapoznajemy się z naszymi możliwościami poprzez naukę Kabały, dostajemy szansę, aby stopniowo rozwijać swoje pragnienia, wznosic się ponad nie. Nazywa się to osiągnięciem właściwości obdarzania przez miłość do bliźniego.

W taki sposób wszystkie nasze pragnienia stają się coraz bardziej podobne do Stwórcy i w tym stanie możemy Go zacząć rozumieć, odczuwać, przybliżać się do Niego. Stając się podobnymi do Niego, możemy zobaczyć cały wszechświat i wszystkie światy.

Z programu telewizyjnego „Wprowadzenie do nauki Kabały”, 16.07.2023

Kategorie: Praca duchowa, Struktura Wszechświata

Obecnie ludzkość znajduje się w punkcie, w którym natura nami wstrząsa. I nadal będzie nami potrząsać za pomocą wojen, huraganów, trzęsień ziemi, terroru, czegokolwiek. Ludzkość będzie zjadać samą siebie, dopóki pozostały ułamek ludzi nie przejdzie na następny stopień. A jeśli wszyscy zechcą wznieść się dobrowolnie, to jest dla wszystkich metoda. Nie ma innego sposobu.

Ale to jest prawo natury na wszystkich poziomach! Działa nawet na poziomie materialnym. Tak jest zorganizowane w naturze! W jaki sposób materia nieożywiona przechodzi w materię roślinną, materia roślinna w materię zwierzęcą, a materia zwierzęca, czyli dzisiejsi ludzie, przejdą na następny poziom? Zwyczajnie nie chcemy włączyć naszych mózgów i zobaczyć, ile w tym jest niezbędnej logiki.

Nie ma nic innego! Nie możemy tego zrobić inaczej! Jakie jest najważniejsze prawo ewolucji? Kiedy każdy stopień wypracowuje sam siebie, uważając się za niepotrzebny, i uznaje swój następny stan jako pożądany, nawet jeśli jest jego przeciwieństwem. Wszystko dzieje się zgodnie z prawem „zaprzeczenia zaprzeczeniu“.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Jak można Panu wierzyć?”

Kategorie: Kryzys, globalizacja