Istnieją dwie drogi rozwoju ludzkości.

Jedna droga – straszna, pełna cierpienia. Jest to ciągły wzrost egoizmu bez czegoś przeciwnego do niego, kiedy cierpienia stopniowo dopadają nas raz za razem, pokolenie za pokoleniem, wpędzając w wojny, głód, choroby, wszelkiego rodzaju katastrofy klimatyczne – we wszystko co możliwe!

Może pojawić się wiele problemów! Nagle całą kulę ziemską ogarnie taki atak, że połowa populacji umrze od nieznanej zarazy. Przed nami różnego rodzaju zakaźne i genetyczne problemy, ogólnie wszystko. Dlatego została nam dana nauka Kabały, abyśmy nie przechodzili przez to wszystko, stopniowo sprawdzając nasz egoizm, który napędzałby nas dalej.

Musimy bowiem ujawnić egoizm od najmniejszego egoistycznego poziomu naszego świata do ogromnego egoizmu najwyższego duchowego stopnia. Jeśli przejdziemy od naszego obecnego stanu, najniższego na tej skali, aż do osiągnięcia 125 stopnia, będziemy musieli doświadczyć ogromnego, niewiarygodnego cierpienia. Co gorsza ludzie nie będą mogli umrzeć, dlatego że śmierć dla nich – będzie zbawieniem, nie będą mogli nawet pomóc sobie samobójstwem.

Widzimy, jak łatwo nasz świat zamienia się w pożerających się nawzajem ludzi. Nie wyobrażamy sobie, jak igrają z nami siły wyższe, jak niestabilna jest nasza cywilizacja. Musimy pokazać światu, jak można iść do przodu w dobry sposób, stopniowo poprawiając nasze wzajemne interakcje z pomocą wyższej siły.

Ludzie nie wierzą, że jest to możliwe, dlatego że w arsenale ich środków nie ma możliwości, aby przyciągnąć wyższą siłę. Tylko my ją mamy. Nawiązujemy ten kontakt, w trakcie studiowania Kabały, która przechodzi przez nas, przeze mnie. Grupa otrzymuje i będzie otrzymywać za moim pośrednictwem, nawet jeśli fizycznie nie będzie już mnie. To połączenie nigdzie nie znika, mimo wszystko pozostaje. Dokładnie w taki sam sposób wszyscy inni kabaliści są łączącymi ogniwami, łańcuchem do wyższego światła.

Dlatego musimy dać tę możliwość ludziom. To tak, jakbyśmy mówili do człowieka: „Weź! Zobacz, mam małą rurkę, przez którą spływa wyższa siła, światło. Możesz ją przyjąć i naprawiać się, zachować się w najlepszy sposób w tym życiu, w tym świecie. Da ci to energię duchową, poczucie, gdzie żyjesz, dlaczego, jak, po co. Będziesz w stanie prawidłowo ustawić swoje życie.

Teraz, od tej chwili będziesz rozwijał się w naszym świecie bez cierpienia, w zrozumieniu wiecznych dobrych przyjemności wyższego świata. Poznasz cały wszechświat, Stwórcę, takie poziomy i takie wymiary, których nawet sobie nie wyobrażasz. To nie jest jakiś Hollywood ze swoimi fantastycznymi obrazami. Będziesz człowiekiem stojącym pośrodku wszechświata, pośród wszystkich światów”.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Dwa warianty rozwoju ludzkości”

Kategorie: Kryzys, globalizacja, Rozpowszechnianie metody

Pytanie: Dlaczego uczniowie kabalisty mają jakieś wewnętrzne dążenie do Kabały?

Odpowiedź: Nie tylko do Kabały. Czasami pojawia się w nich na przykład dążenie by pojechać i zamieszkać w jakiejś wiosce, w jakiejś społeczności, w jakimś miejscu, żeby tam zgromadzić grupę podobnie myślących ludzi. Jednak jest to pewien punkt na drodze ich rozwoju. A dzięki takiej grupie zrozumieją, że ciągnie ich do szerszej społeczności, aby tam zrealizować swoje idee, inaczej nie będą rozwijać się.

Pytanie: Ale dlaczego, przeżywając trudne stany, człowiek nie porzuca Kabały, lecz wciąż trzyma się tego źródła?

Odpowiedź: Jakże może oderwać się?! Czyniąc to traci nadzieję na odkrycie wyższego świata. Jak więc to możliwe?

Człowiek nie może zadowolić się niższym poziomem niż ten, do którego się rozwinął. Nie może. Zaoferuj mi teraz złotą klatkę, czyli nie zajmowanie się Kabałą, a wszystkim, co tylko jest na tym świecie. Jak mogę to zrobić?! Następnego dnia będę biadolić. Co mi da to bogactwo? Co ja z nim zrobię?

Człowiek nie może już opuścić się do tego poziomu, bo nie jesteśmy wolni w niczym. Ten poziom egoizmu, który w nas działa właśnie realizujemy. Nie możemy opuścić się niżej, to wbrew ruchom natury. A jeśli ludzie przychodzą do nas, a potem odchodzą, to znaczy, że dowiadują się, że nie są jeszcze na tym samym poziomie – pomylili się. Więc muszą udać się o piętro niżej.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Uwaga, Kabała”

Kategorie: Praca duchowa