Pytanie: Na ile odczuł Pan odmienne postrzeganie siebie przed i po odczuciu w sobie duchowego systemu? Jak Pan to postrzegał?

Odpowiedź: Ta percepcja stopniowo przekształciła się w zmysłową, wyraźną rzeczywistość, w której żyjesz i jest niezwykle przyjemna. Pozwala zobaczyć ci wszystko. Twoje oczy się otwierają, uczucia otwierają się, zaczynasz rozumieć, w jakim świecie, w jakim systemie istniejesz – nie ma różnicy między światami, wszędzie jest tylko jeden świat.

W rzeczywistości nasz świat, taki jaki przedstawia się wszystkim ludziom, nie istnieje. Są jakby w odłączeniu, w półświadomości, która nawet praktycznie jest nieobecna. Nie uświadamiają sobie, gdzie są, a ja uświadamiam to sobie. Jakbym się przebudził, a inni pełzają jak ślepe kocięta i nie rozumieją, gdzie się znajdują.

Pytanie: Ale wcześniej czytał Pan, na przykład, Księgę Zohar, „Naukę Dziesięciu Sfirot”. Jak je Pan postrzegał? Pewnie, w inny sposób.

Odpowiedź: Postrzegałem tak samo, jak ty. Słuchałem, nie rozumiałem, o czym tam się mówi, i wyobrażałem sobie, jakby to istniało nie wiadomo gdzie i jak. Nie czułem, że to jest we mnie, że to były moje doznania, mój stosunek czy to do człowieka, czy do Stwórcy. Stwórca – jest tym, co przejawia się między nami. A teraz ja wyraźnie to odczuwam.

Pytanie: A kiedy daje Pan wskazówki, jak się przełączyć, to człowiek ma szansę bez tej percepcji, którą Pan ma, podłączyć się do systemu?

Odpowiedź: Skąd? Jakimi kelim (naczyniami)? Jakimi środkami połączenia? Nie masz modemu, to jak można to zrobić?!

Pytanie: Czyli, pozostaje tylko czekać?

Odpowiedź: Nie czekać, a działać! Spajaj schemat, przyjacielu!

Pytanie: Ale Pan też przygotowywał się do tego przez długi czas?

Odpowiedź: Oczywiście. Wiele lat. Nic nie przychodzi od razu, tylko stopniowo.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Jak zmienić siebie”.

Kategorie: Postrzeganie rzeczywistości, Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi

Pytanie: W jednej ze swoich audycji powiedział Pan, że płacze gdy widzi przykłady osiągania celu w długotrwałym dążeniu do niego, oraz kiedy prawda triumfuje pośród egoistycznych kłótni i nieczystości w człowieku. Czy są jeszcze inne przyczyny, z powodu których może Pan płakać?

Odpowiedź: Ogólnie rzecz biorąc, fizycznie oczywiście nie płaczę, nie płyną mi łzy. Lecz wewnętrzny płacz ma miejsce wtedy, gdy się żałuje, że istniała możliwość do właściwego wykorzystania różnych okoliczności, ale z jakiegoś powodu nie mogłeś tego zrobić.

Pytanie: Ale kiedy widzi Pan przykłady osiągania celu, powiedzmy, uczeń długo do niego dążył, aż w końcu osiągnął oczekiwany rezultat, czy wtedy przychodzi to niejako ze szczęścia?

Odpowiedź: Tak. W zasadzie kabalista płacze tylko duchowo, w naszym świecie nie przejawia się to w żaden sposób.

Ale płacz jest stanem pozytywnym. Płacz jest korzystny.

Z programu telewizyjnego „Stany duchowe”, 06.11.2022

Kategorie: Praca duchowa