Komentarz: Stworzył Pan międzynarodową społeczność z wieloma ludźmi z różnych krajów. Plus do tego – przedsięwzięcie rozpowszechniające, popularyzujące Kabałę Rabasza i Baal HaSulama.

Odpowiedź: Nie, uważam, że nie można popularyzować Kabały. Może tak się wydaje. Ale to nie jest moje zadanie. Nie jestem popularyzatorem, ale realizatorem.

Co z tego, że na świecie znają słowo „Kabała” czy jej prawa, tak jak popularną fizykę.

Ja wypełniam swoją misję tak, aby dać przykład w naszym świecie przyszłości ludzkości, gdy w pewnych granicach jednoczą się zupełnie różni ludzie o różnych skłonnościach i gdy zaczynają od zera, bez żadnych dążeń do duchowości, do programu stworzenia, do Stwórcy, to stopniowo zaczynają zmieniać się w ludzi wyższego świata, czyli zjednoczonych, uzupełniających się wzajemnie w jedną, jedyną duchową strukturę, w której Stwórca będzie stopniowo odczuwany, przejawiany i odkrywany.

To jest właśnie realizacja Kabały! Dlatego że Kabała jest nauką o odkrywaniu Stwórcy w naszym świecie. Tak napisał Baal HaSulam w artykule „Istota nauki Kabały”. Kabała jest metodą odkrycia Stwórcy człowiekowi w naszym świecie. To właśnie robię, – realizuję Kabałę, a nie popularyzuję ją. Chcę, żeby to się dokonało. Do tego dążę.

Mam bardzo precyzyjny program, dokładny plan, aby odbywało się to, nie tylko w określonym miejscu, ale jednocześnie w tym samym czasie na całym świecie – wszędzie tam, gdzie istnieją nasze grupy. Opracowanie tej metody: jak podejść do współczesnego człowieka i wyjaśnić słowami dla niego zrozumiałymi, nie odpychającymi, a przyciągającymi, że jedność jest rozwiązaniem wszystkich problemów, aż do osiągnięcia ogólnego zbawienia – na tym polega moje zadanie.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Kabaliści ostatniego pokolenia”

Kategorie: Rozpowszechnianie metody

Pytanie: Czy studiowanie Kabały może zmniejszyć liczbę przyszłych reinkarnacji człowieka? A może ich liczba jest wcześniej ustalona z góry?

Odpowiedź: Niezależnie od tego, czy są ustalone z góry, czy nie, możemy je zmienić, wpływać na nie.

Pytanie: Słyszałem, że jeśli człowiek, który studiuje Kabałę i jest w dziesiątce, odchodzi z tego życia, to nadal jest członkiem dziesiątki. Jak to rozumieć?

Odpowiedź: To zależy od dziesiątki. Dziesiątka ma możliwość doświadczania tego człowieka i kontaktu z nim. Żyje w nich, ponieważ byli wzajemnie połączeni, jak sfirot w jednym parcufie. Dlatego pozostaje połączenie.

Ale nie tak żyje, jak my to rozumiemy – w pamięci tych ludzi, a w ich właściwościach. W takim przypadku podejmuje razem z nimi decyzje, zmiany i tak dalej. To wszystko powinno być dla nas zrozumiałe z odkrycia duszy człowiekowi. A trudno jest mówić o tym, czego nie wyobrażamy sobie i czego nie czujemy.

Komentarz: Opowiada Pan wiele rzeczy o Kabale, których nie doświadczamy.

Odpowiedź: Ale można to sobie jakoś wyobrazić, i jeśli się do tego dąży, to jest się coraz bliżej celu stworzenia.

Ciąg dalszy nastąpi…

Z programu telewizyjnego „Stany duchowe”, 09.10.2022

Kategorie: Dusza i ciało, Edukacja, Praca duchowa

Pytanie: Tora napisana jest językiem gałęzi. Na przykład w Torze słowo „Egipt” („Micraim”) odnosi się do „koncentracji zła” („mic ra”). Czyli kabalista odczuwa zło swojej egoistycznej natury, ale nazywa to Egiptem. A w naszym świecie jest takie państwo lub powiedzmy miejsce. To jest zrozumiałe. Gdy kabalista nazywa takie terminy jak Keter, Chochma, Bina, Zeir Anpin, – w naszym świecie nie ma przejawu takich słów. Gdzie są gałęzie tego?

Odpowiedź: Po części tak jest. W naszym świecie są takie słowa jak Keter, Chochma, Bina, chociaż używamy ich w zupełnie innym kontekście. Ale są też takie terminy, których nie używa się w naszym świecie. Kabaliści znaleźli je ze swojego duchowego zrozumienia. Innymi słowy, istnieją takie duchowe obiekty, które nie przejawiają się w materialnym świecie. I są takie, które się przejawiają, a my, widząc gałęzie, możemy je nazwać.

Komentarz: A jeśli nie możemy, to kabaliści wymyślili różne nazwy, na przykład „dziesięć sfirot”, co w zasadzie nic nie znaczy?

Odpowiedź: Ale to nie jest wymyślone, ale wyjęte z ich duchowego zrozumienia. Na przykład, dlaczego górę w Jerozolimie nazwali Górą Oliwną? Bo widzieli, że to właściwe miejsce i nadaje się do tego, by obsadzić je drzewami oliwnymi. Podobnie jest z innymi słowami. To znaczy, że jeśli człowiek nie ma duchowego zrozumienia, nie może zgłębić niczego w Kabale.

Z programu telewizyjnego „Nauka Dziesięciu Sfirot (TES)”, 16.10.2022

Kategorie: Język Kabały, Praca duchowa, Struktura Wszechświata

Pytanie: Czy człowiek ma możliwość poznania swoich przeszłych reinkarnacji? Istnieje wiele spekulacji na ten temat i dość poważne dowody na to, że ludzie jakby pamiętają, kim byli w innych wcieleniach. Czy to możliwe?

Odpowiedź: Nie. Z reguły to wszystko są wydumane myśli. Ale jeśli człowiek naprawdę odkrywa wyższy świat, to absolutnie jasno poznaje swoją duszę, swoje reinkarnacje, rozumie gdzie jest, co się z nim dzieje.

Pytanie: W księdze „Prorocy” jest napisane, że pod koniec dni wszystkie ciała powstaną. Czy istnieje takie pojęcie „zmartwychwstanie umarłych”? O co tutaj chodzi?

Odpowiedź: O to, że w końcu wszystkie dusze poznają siebie i będą mogły zjednoczyć się razem w jedną duszę Adama.

Pytanie: Czy ma to znaczenie, jakie czyny w poprzednim życiu popełnił człowiek i jaki ma to związek z jego przyszłą reinkarnacją?

Odpowiedź: Oczywiście, istnieją pewne powiązania, zależności. Ale generalnie nie możemy tego zrozumieć.

Ciąg dalszy nastąpi…

Z programu telewizyjnego „Stany duchowe”, 09.10.2022

Kategorie: Dusza i ciało, Praca duchowa, Wspólna dusza "Adam"

Pytanie: Jak włożyć w jakiekolwiek połączenie coś, co mogłoby wpłynąć na przeciętnego człowieka, który nie ma żadnych obliczeń?

Odpowiedź: W mojej pracy, we wszystkim co robię, muszę umieścić altruistyczną intencję: chcę, aby ludzie poczuli, że ich zbawienie jest w połączeniu między nimi, ponieważ w intencji znajdujemy szczególną wyższą siłę natury, która może dla nas zrobić wszystko co najlepsze, czego zapragniemy. Przede wszystkim: zdrowie, rodzina, edukacja, wychowanie, nastrój, relacje społeczne, pokój, bezpieczeństwo – wszystko, czego pragniemy.

To życie jak w raju. Jeszcze bardziej, niż w raju. Dlatego że z naszego świata przechodzimy w duchowy stan bez żadnego poczucia śmierci, nawet fizycznej. Podnosimy się wręcz na następny poziom.

Tak jak w swoim ciele nie czuję nieożywionej materii, a nawet roślinnej – obcinam paznokcie, włosy i nie odczuwam ich utraty, tak samo, wznosząc się na następny poziom, na właściwe wzajemne relacje między ludźmi, tworząc ten poziom w połączeniu między nami, żyję w nim, stopniowo tracę poczucie zwierzęcego poziomu.

Zaczynam odczuwać siebie tylko na poziomie „człowiek” i dochodzę do stanu wiecznego doskonałego istnienia. To musimy osiągnąć.

Komentarz: Ale Pan mówi: jeśli człowiek nie zechce sam dokonywać wewnętrznych zmian, włożyć w to wszystkiego, co ma – to nie będzie to miało na niego żadnego wpływu.

Odpowiedź: Nie, pod wpływem społeczeństwa będzie chciał się zmienić, ponieważ jesteśmy konsekwencją społeczeństwa. Nie możesz nic zrobić! Jeśli społeczeństwo jest przesiąknięte tą ideą, to człowiek chcąc nie chcąc, zgodzi się z nią i działa w tym samym kierunku.

Pytanie: Gdy komunikuje się Pan z kimś, daje lekcje, jak Pan działa na tę publiczność, na tego człowieka, z którym ma Pan kontakt, żeby to go zmieniło?

Odpowiedź: Po prostu działam z siebie. Ponieważ jestem nosicielem tej idei, to człowiek komunikujący się ze mną poprzez moje materiały w dowolnej formie medialnej, zostaje nią zarażony, i stopniowo zaczyna z tym pracować.

rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Włożyć cząsteczkę siebie”

Kategorie: Modlitwa, Intencja, Praca duchowa, Rozpowszechnianie metody

Pytanie: Jak sprawdzić, czy jest się w tym stanie „lo liszma”, z którego dochodzi się do „liszma”?

Odpowiedź: „Lo liszma” oznacza, że człowiek dąży do prawdy. Słyszał i teoretycznie ma wyobrażenie o tym, co to jest, ale jednocześnie pozostaje nadal w intencji otrzymywania ze względu na siebie.

Jeśli zmierzyć „Lo liszma“ według skali od 0% do 100% w przypadku przyjaciela, który pożyczył ode mnie 1000 dolarów, to 0% lo liszma – jest wtedy gdy przyjaciel jest zobowiązany zwrócić mi 1000 dolarów.

1% lo liszma – jest wtedy gdy zwraca mi 999 dolarów, a ja odbieram to jako zwrot całego tysiąca. A 100% lo liszma – jest wtedy gdy przyjaciel oddaje mi 0 dolarów, pustą kopertę. Sprawdzam to swoimi zmysłami, widzę, że nic tam nie ma i przyjmuję to jako dług zwrócony w całości. A zatem to pokazuje, jak bardzo mogę iść ponad moje pragnienia otrzymywania.

Ale oczywiście cały ten postęp możliwy jest tylko dzięki wpływowi otaczającego światła. Kiedy przechodzimy od lo liszma do liszma, zaczyna działać proste światło.

Baal HaSulam podaje taką definicję „lo liszma” w artykule „Przedmowa do TES”, p. 12: Studiowanie Tory i przykazań lo liszma, oznacza, że człowiek wierzy w Stwórcę, w Torę, w nagrodę i karę, i studiuje Torę dlatego, że Stwórca nakazał zajmować się Torą, ale oprócz dostarczenia zadowolenia Stwórcy, chce również mieć przyjemność dla siebie.

Z lekcji według artykułu z księgi „Szamati”

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Modlitwa, Intencja, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Pytanie: Kabalistyczny termin „liszma” jest tłumaczony jako „ze względu na Stwórcę”. Co przez to rozumiemy?

Odpowiedź: Oznacza to, że całe stworzenie, które jest egoistycznym pragnieniem ze względu na siebie, musi naprawić się, zmienić, jakby wywrócić siebie na lewą stronę, aby robić wszystko nie ze względu na siebie, ale dla dobra Stwórcy albo dla dobra innych, co generalnie jest tym samym.

Tak jest powiedziane: „Od miłości do siebie – do miłości do przyjaciół, a potem – do miłości do Stwórcy”. Więc to jest to samo. Tylko przez miłość do Stwórcy rozumie się powszechną miłość, ponad wszelkimi różnicami między wszystkimi. A do tego czasu po prostu ćwiczymy na miłości do przyjaciół.

Pytanie: To znaczy, że powinienem i otrzymywać, i obdarzać nie ze względu na siebie, ale ze względu na innych lub ze względu na Stwórcę. Dlaczego?

Odpowiedź: Dlatego że w takim przypadku twoje pragnienia stają się nieograniczone i zaczynasz odczuwać w nich to, co czuje Stwórca: wieczność i doskonałość. To tak jakbyś miał oddawać, a w rzeczywistości otrzymujesz.

Pytanie: Jak w jednym organizmie, gdzie każdy organ otrzymuje to, czego potrzebuje, a wszystko inne oddaje, ale dzięki temu w organizmie utrzymywane jest życie i wszyscy na tym zyskują. Czy Kabała mówi, że wszyscy powinniśmy dojść do takiego stanu?

Odpowiedź: Musimy dojść do najdoskonalszego, najlepszego, największego napełnienia, wiedzy. Dlatego „Kabała” jest tłumaczona z hebrajskiego jako „nauka otrzymywania”. Ale to otrzymywanie może być nieograniczone, nieskończone tylko wtedy, gdy współpracuje z innymi.

Pytanie: Czy to oznacza, że taki rodzaj interakcji powinien być między wszystkimi ludźmi?

Odpowiedź: Tak. To jest właśnie to, co pozwala na wieczne i doskonałe napełnienie.

Pytanie: Co musi się wydarzyć, aby tak się stało?

Odpowiedź: Uświadomienie sobie zła naszego obecnego stanu.

Z programu telewizyjnego „Podstawy Kabały”

Kategorie: Język Kabały, Praca duchowa

Komentarz: Pięć par małżeńskich, które przeżyły razem więcej niż 50 lat, podzieliło się sekretami szczęśliwego związku. Proszę o komentarz na temat tego, co każda para uważa za najważniejsze.

Ann i 81-letni Charles są małżeństwem od 57 lat. Ich opinia: dla długiego, szczęśliwego małżeństwa, po pierwsze – podział obowiązków.

Odpowiedź: Oczywiście.

Pytanie: A co oznacza podział obowiązków? Ja jestem żywicielem rodziny, a żona gospodynią domową, i są dzieci

Odpowiedź: To jest najlepsze ze wszystkiego.

Komentarz: Drugie – to wzajemna znajomość mocnych i słabych stron.

Odpowiedź: Tak.

Pytanie: Czy zna Pan mocne i słabe strony swojej żony?

Odpowiedź: Znam je bardzo dobrze i dlatego ich nie dotykam. Boję się. Rzeczywiście.

Pytanie: Czy tak powinno być?

Odpowiedź: Tak.

Komentarz: Trzecie – zdolność do akceptacji obu stron.

Odpowiedź: Tak. Mieszkasz z człowiekiem, a to jest cały system. To cały świat, przez który trzeba widzieć wszystko inne.

Komentarz: To znaczy, że jeśli istniejemy w takim swobodnym kontakcie, to 60, 70 lat wspólnego życia jest możliwe?

Odpowiedź: Tyle, ile chcesz.

Pytanie: Czy można to nazwać szczęśliwym życiem rodzinnym?

Odpowiedź: Gdybyśmy tylko tak zostali wychowani. Niestety, zanim do tego dojdziemy, zwykle mija całe życie.

Pytanie: 90-letnia Mary i 91-letni Charles są małżeństwem od 66 lat. Mówią tak: „Ważne jest, aby omawiać wspólną przyszłość, mieć wspólne zainteresowania”. Jak Pan uważa, czy rozmowa o wspólnej przyszłości jest ważna?

Odpowiedź: Bardzo ważna, bo ważna jest wspólna przyszłość.

Pytanie: Więc w tym jest klucz – że z nikim innym, nie z kimś drugim, zawsze podążamy razem?

Odpowiedź: Tak. Na przykład powinniśmy spotkać się z naszymi dziećmi, które do nas przyjadą, albo z wnukami. Albo wyjdziemy gdzieś razem, pospacerujmy wokół domu i tak dalej.

Komentarz: Niedawno Pan ciekawie powiedział, że kiedy żenią się lub wychodzą za mąż, to mówią: „Jesteśmy na zawsze połączeni razem”.

Odpowiedź: Powinni często o tym rozmawiać.

Pytanie: Czy to jest właśnie omawianie wspólnej przyszłości?

Odpowiedź: Tak. Dlatego że bez względu na to, co ludzie robią – mogą mieszkać w różnych miejscach na ziemi – ale powinni zrozumieć, że są połączeni na zawsze. Na zawsze! Rozwód – to niedopuszczalna rzecz, zwłaszcza jeśli są dzieci.

Pytanie: John i Doreen, są małżeństwem od 61 lat, mówią: powinno być podobne poczucie humoru. Jak się Pan do tego odnosi?

Odpowiedź: Powinni się rozumieć nawzajem.

Pytanie: Czy to się nazywa zrozumieniem?

Odpowiedź: Tak. Dlatego że poczucie humoru w człowieku jest bardzo głębokie. To właśnie odróżnia człowieka od zwierzęcia. Więc jeśli mają jednakowe zrozumienie poczucia humoru, to bardzo ich zbliża.

Pytanie: 99 leni Jack i 98 letnia Grace są małżeństwem od 74 lat. Mówią: „Po prostu się kochamy i uważamy, że nasz związek jest naprawdę harmonijny”. Co Pan sądzi o takiej propozycji?

Odpowiedź: Nie mają głębszej definicji niż „po prostu tak”. To już jest poziom. W rzeczywistości, oczywiście. Tam, gdzie jest prawdziwa więź, uczucia, nie da się tego ująć w żadne ramy.

Komentarz: 87-letnia Angela i Brian są małżeństwem od 60 lat: tolerancja, wierność złożonym ślubom i umiejętność zaakceptowania punktu widzenia drugiego.

Odpowiedź: To pokazuje, że nie osiągnęli jeszcze prawdziwej rodziny, skoro uważają, że muszą być tolerancyjni, i wierni ślubom. Czyli przed nimi są jeszcze te definicje i muszą je spełnić. A prawdziwy związek – polega na tym że nic więcej nie potrzeba. Jesteś już tak przyklejony do drugiej połówki, że nawet nie potrafisz określić, gdzie jest ona a gdzie ja.

Z programu telewizyjnego „Wiadomości z Michaelem Laitmanem”, 17.02.2022

Kategorie: Mężczyzna i kobieta, Rodzina, Wiadomości

Na świecie istnieje ogromna liczba niepotrzebnych zawodów. Człowiek musi się od nich uwolnić, inaczej całkowicie zaśmieci ziemię. Korzystniej jest go przenieść na integralne wychowanie. Szacuje się, że 75% pracujących ludzi wykonuje zupełnie niepotrzebną pracę. Byłoby znacznie lepiej, gdyby ponad 90% mieszkańców Ziemi przestało robić cokolwiek, a siedziało i konsumowało. Zarówno ludziom, jak i środowisku byłoby lepiej.

Tak więc metoda integralnego wychowania jest pilnie potrzebna, aby doprowadzić gospodarkę do porządku, uczynić ją normalną, ekonomiczną a ludzi przygotować do tego, co jest naprawdę niezbędne.

Nasza zgodność z naturą, którą można osiągnąć dzięki edukacji integralnej, doprowadzi całą naturę i nas do porządku, czyli do harmonii, a wszystkie problemy, które widzimy dzisiaj na świecie i nazywamy to kryzysem, w rzeczywistości będą narodzinami nowej ludzkości. W zasadzie prawdziwe znaczenie słowa kryzys – to „narodziny”, a nie coś negatywnego, co rozumiemy pod tym pojęciem.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Włożyć cząsteczkę siebie”

Kategorie: Kryzys, globalizacja, Wychowanie, dzieci

Pytanie: Jeśli dusza człowieka zostanie zmieniona, to znaczy dostanie inną duszę, dokąd odchodzi poprzednia?

Odpowiedź: Nigdzie nie odchodzi. Cały czas istnieje cykl dusz: dusze przechodzą z jednego stanu do drugiego. Generalnie, na świecie istnieje jedna dusza i wszystko, co się z nią dzieje, jest rozwojem jej części składowych.

Widzimy świat jako zróżnicowany, jakby podzielony na różne dusze, które oblekają się w różne ciała. A w rzeczywistości, jeśli spojrzeć innymi oczami, jest to jedna dusza.

Ciąg dalszy nastąpi…

Z programu telewizyjnego „Stany duchowe”, 09.10.2022

Kategorie: Dusza i ciało, Postrzeganie rzeczywistości, Wspólna dusza "Adam"