Hebrajski jest językiem duchowych sfer. Jest to kod powiązań sił duchowych, sił naszej duszy we wszystkich możliwych kombinacjach.

Jeśli weźmiemy Biblię to od pierwszego słowa „na początku” („Na początku Bóg stworzył”) do ostatniego słowa „Izrael”, cała kombinacja tych liter przedstawia drogę, którą musi przejść dusza człowieka, dusza każdego w swoim duchowym rozwoju. Każdy człowiek musi przejść drogę od swojego pierwszego do ostatniego punktu, który nazywa się „Izrael”, czyli punkt naszego połączenia ze Stwórcą.

Pytanie: Czy to, że ludzie teraz używają hebrajskiego, nie jest wskazane?

Odpowiedź: Nie, oczywiście. Nie rozumieją tego? To nie ma znaczenia. Ale w zasadzie, w mierze duchowego poznania hebrajskiego będą używać wszyscy ludzie. Nie da się opisać świata duchowego innymi znakami, w innej kolejności i w innej kombinacji. To jest kod. Dlatego hebrajski nie zmienił się przez tysiąclecia. Inne języki przechodzą transformację, natomiast hebrajski się nie zmienia.

Jeśli weźmiesz książkę, która została napisana dwa, trzy, cztery tysiące lat temu, to spokojnie możesz ją czytać, jeśli znasz ten język. Nie będzie żadnego problemu, nie znajdziesz tam ani jednego słowa, którego nie znasz.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Wyjątkowość hebrajskiego”

Kategorie: Język Kabały, Studia Kabały

Komentarz: Gdy w czasie lekcji „odlatuję”, w pewnym momencie przychodzi uświadomienie: „Ojej, odleciałem z lekcji!”

Odpowiedź: Doznajesz takiego odczucia, ale to nie jest świadomość. Czyżby coś dzieje się po prostu tak?! Najpierw dostajesz pstryczek, i zapominasz o lekcji, odlatujesz z niej, upadasz.

A potem, dziesięć minut później, dostajesz kolejny pstryczek w nos, i mówisz: „Ojej! Gdzie jestem?” – zaczynasz rozumieć „gdzie”. Więc od tego momentu i dalej musisz szybko podnieść się i znowu wrócić do lekcji. Po kilku minutach możesz ponownie otrzymać pstryczek i znowu zostać wyrzucony.

Pytanie: A gdzie jest tutaj moje włączenie, jeśli wszystko jest mi dane z góry?

Odpowiedź: Nie ma tu nic twojego! Dostajesz tylko po to, abyś w końcu zrozumiał, że musisz coś zrobić, w przeciwnym razie będziesz wyrzucany. Stwórca wyrzuca cię za pomocą wpływu światła. Jak zrobić żeby nie wyrzucało? Gdzie znaleźć inne światło w konfrontacji ze Stwórcą, który cały czas szkodzi?

Do tego potrzebna jest grupa, przez którą sam przeprowadzisz na sobie takie światło, że Stwórca cię nie wyrzuci, będziesz walczyć z Nim. Cały czas walczysz ze Stwórcą. Z kim jeszcze walczysz? Czy jest ktoś jeszcze?

Pytanie: Jak mogę walczyć, jeśli On mnie kontroluje?

Odpowiedź: Bierz od Niego takie siły, żeby można było z Nim walczyć. Stwórca specjalnie ustawia dla ciebie różne sytuacje, tak jak my to robimy, gdy bawimy się z dzieckiem. Ustawiamy dziecku różnego rodzaju „sztuczki”, aby się na nich uczyło i było mądrzejsze.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Koncentracja w nauce”

Kategorie: Praca duchowa, Studia Kabały

Pytanie: Co to znaczy „opuszczanie zajęć”: czy w ogóle nie wysłuchanie porannej lekcji lub po prostu jej pominięcie?

Odpowiedź: Pożądane jest uczęszczanie na poranne lekcje. Ale są ludzie, którzy mieszkają w różnych strefach czasowych i dlatego nie można wiele powiedzieć. Być może nie mają możliwości, bezpośredniego słuchania porannej lekcji.

Kiedy u nas jest trzecia nad ranem, w Krasnojarsku jest już dzień roboczy, na Dalekim Wschodzie pora obiadowa, w Ameryce wieczór i tak dalej. Nic na to nie można poradzić, trzeba liczyć się z tym, że ziemia jest okrągła.

Komentarz: A jeśli człowiek opuści lekcję od trzeciej do szóstej rano, ale wysłucha jej w ciągu dnia?

Odpowiedź: Nie ma problemu. Jeśli systematycznie słucha w ciągu dnia, wszystko jest w porządku. Mamy grupy, które zbierają się wieczorem po pracy i oglądają lekcję z zapisu. A są tacy, którzy oglądają rano z zapisu, dlatego że kiedy u nich jest rano, to w tym czasie u nas jest dzień albo wieczór.

W końcu nie jest tak ważne, żeby być w tym samym czasie z nami. Jeśli jesteś razem z grupą, to jest ważne. Ponadto można uzyskać materiały z archiwum. Jeśli potraktujesz je poważnie, uzyskasz ten sam sam duchowy stan, który był podczas zajęć. To nie znika, ale zależy od ciebie.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Zmarnować sobie przeznaczenie”

Kategorie: Praca duchowa, Studia Kabały

Pytanie: Podczas nauki, człowiek pracując z materiałem nieustannie z niego wypada, pracuje i wyrzuca go. Mówi Pan, że te wejścia i wyjścia są korzystne, sprawiają, że uparcie trzyma się materiału. W czym jest to lepsze od sytuacji, gdy wchodzi w materiał raz na początku lekcji i w nim pozostaje?

Odpowiedź: To jest zwierzęcy poziom. Nie ma w nim żadnego wzrostu. A praca duchowa polega właśnie na tym, że wyrzuca cię cały czas, a wznosisz się falami. Dzięki takim małym wzniesieniom, które starasz się zrobić sam, stopniowo podnosisz się w górę, jak gąsienica wypełzająca na wierzch.

Pytanie: Załóżmy, że człowiek zaczyna się uczyć, zanurza się w materiale, ale nagle przychodzi mu do głowy myśl: „Zapomniałem wyłączyć gaz”. Czy musi się od niej oderwać i ponownie wejść w materiał?

Odpowiedź: Tak, Stwórca nieustannie podrzuca mu takie sztuczki.

Pytanie: Ale kiedy dają ci tę myśl, skąd wziąć siłę, by ją przezwyciężyć?

Odpowiedź: Nie musisz nic robić. Możesz zostać wyrzucony z tematu lekcji na pół godziny i dopiero potem dane ci jest zrozumieć, że jesteś w innych myślach. Więc od tej minuty i dalej musisz pracować. A przed tą minutą z jakiegoś powodu zostałeś wyrzucony z lekcji.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Koncentracja w nauce”

Kategorie: Praca duchowa, Studia Kabały

Komentarz: Powiedział Pan, że właściwie postrzegać słowa nauczyciela, w zasadzie jest łatwo, jeśli włączasz się w jego pragnienia, w pragnienia wyższego.

Odpowiedź: Jeśli robię to w celu osiągnięcia czegoś duchowego, to wtedy mnie to rozwija. A jeśli robię to albo z przymusu, w obawie przed karą, albo dlatego że potrzebuję nagrody, jak żołnierz w wojsku: albo chcę być generałem, albo jestem zmuszony służyć, inaczej zostanę ukarany, to co z tego mam?

Bardzo ważne jest więc, przed kim się anuluję, ze względu na co to robię, jaki cel realizuje mój nauczyciel lub wyższy i do jakiego celu dążę ja. Ten kontakt jest racjonalny, z góry ustalony, dobrowolny, stale odnawiany, jest analizowany przez obydwóch. Ten kontakt jest konieczny, ale wcale nie jest łatwo go stworzyć. Aby tak było uczeń i nauczyciel muszą się wzajemnie rozumieć.

Powinni być jak dwie osobowości, które są świadome stanu, w jakim znajduje się każdy z nich. Między nimi istnieje wyraźne porozumienie: wchodzimy w ten kontakt, gdy to, co ma nauczyciel, chce przekazać uczniowi, i uczeń zgadza się to przyjąć, prosi nauczyciela, aby mu to dał.

Zgadzają się na pewien rodzaj relacji, gdy są zmuszeni być dla siebie nieprzyjemni, wywierać na siebie presję, jakoś przezwyciężyć wspólny dystans. Uczeń zacznie odczuwać antypatię, nawet niechęć do nauczyciela, a nauczyciel musi to zrozumieć i pomóc uczniowi przystosować się do nowego połączenia na nowym poziomie. Czyli zmierzają do przodu, aby pracować nad włączeniem ucznia w nauczyciela, aby zmienić naturę ucznia, jakby uformować go w coś zupełnie nowego.

Uczeń zgadza się na to. Sam poddaje się tej operacji własnej transformacji. Oddaje się w ręce nauczyciela, aby mógł zacząć kształtować z niego coś zupełnie nowego. W taki sposób uczeń przechodzi na sobie wszystkie etapy odradzania, gdy po drodze całkowicie zmienia swoje przeszłe jestestwo. To wymaga bardzo poważnej wspólnej pracy.

Jeśli odbywa się to w grupie i przyjaciele wspierają się wzajemnie, jest o wiele łatwiej. A jeśli nie myślą o tym, nie wspierają się nawzajem, to nie mają takiej możliwości, aby to zrobić. Mam nadzieję, że jeszcze będziemy mieli taką możliwość.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Uczeń i nauczyciel – właściwy kontakt”

Kategorie: Nauczyciel i uczeń, Praca duchowa, Studia Kabały

Pytanie: Istnieją trzy czynniki rozwoju duchowego. Pierwszy – to nauczyciel jako instruktor dla duchowego rozwoju, drugi – to grupa podobnie myślących ludzi, i trzeci – to pierwotne źródła.

W naszym świecie nauczyciel to człowiek przekazujący wiedzę, wzór do naśladowania, wychowawca. A kim jest nauczyciel w Kabale? Dlaczego posiadanie nauczyciela jest tak ważne? Czy nie są wystarczające pierwotne źródła?

Odpowiedź: Pierwotne źródła w zasadzie można czytać bez nauczyciela, ale z reguły to nie wystarcza.

Nauczyciel w Kabale to ktoś, kto jest z tobą w tym samym świecie, ale o stopień wyżej, czyli jednocześnie w wyższym świecie, w postrzeganiu tego, czego naucza. Otrzymujesz od niego wiedzę w postaci tekstu drukowanego i mowy ustnej, ale sam jest w odczuciu tej wiedzy.

Nauka Kabały bada to, co w naszym świecie nie jest widoczne, nie jest słyszane, nie jest odczuwane, w ogóle nie jest postrzegane przez żadne narządy zmysłów. A nauczyciel-kabalista ma dodatkowy zmysł – duchowy. I naucza tego, co postrzega. Uczeń odbiera od nauczyciela tylko to, co może odczuć swoimi ziemskimi zmysłami, ale stopniowo zbliża się do tych ukrytych duchowych pojęć, sił, o których mówi mu nauczyciel.

W taki sposób nauczyciel staje się nie tylko przekazującym pewną ilość wiedzy, ale w pewien sposób przewodnikiem do niego wyższej energii z następnego znacznie wyższego poziomu, który my nazywamy Stwórcą. Oznacza to, że tutaj nauczyciel odgrywa dodatkową rolę – nie jest zwyczajnie „gadającą głową”, jak w naszym świecie, ale „przewodnikiem wyższego światła”.

Pytanie: Czy można powiedzieć, że nauczyciel jest przykładem dla ucznia?

Odpowiedź: W naszym świecie nauczyciel-kabalista nie może być przykładem, dlatego że my nie łączymy tego świata z wyższym światem. Nauczyciel jest przykładem dla ucznia tylko w jego oddaniu nauce Kabały.

Pytanie: To znaczy, że nie może być przykładem w życiu codziennym, w rodzinie?

Odpowiedź: Nie. To są zupełnie różne rzeczy. Dzisiaj ludzie są w różnych sytuacjach. Nie ma to znaczenia. Możesz ocenić człowieka tylko na podstawie jego oddania sprawie, celowi.

Z programu telewizyjnego „Podstawy Kabały”

Kategorie: Nauczyciel i uczeń, Praca duchowa, Studia Kabały

Konsekwentne studiowanie Kabały rozwija w człowieku takie właściwości, którymi można badać duchową przestrzeń, urodzić się w niej, żyć w niej. Te właściwości rozwijają się stopniowo. Dlatego potrzebna jest Kabała, aby zamienić nasz egoizm w altruizm i w miarę tego zacząć widzieć w tym nastawieniu do świata, wyższy świat. I rzeczywiście widzisz go, czujesz, jest tutaj.

Jak w filmach science fiction o kosmosie: ludzie patrzą w iluminator, ciemną przestrzeń i nagle pojawia się przed nimi jakiś pozaziemski statek. Wcześniej go nie widzieli. Dlaczego nagle teraz widzą? Oznacza to, że włączyli jakąś inną właściwość, inny lokalizator, inną częstotliwość, inny czujnik.

Tak samo jest tutaj. To czysta fizyka z matematyką, żadnych cudów tutaj nie ma. Stopniowo przygotowujemy możliwość odkrycia dla całej ludzkości system zarządzania, czyli wyższego świata, wyższej natury lub Stwórcy. To jest nasze zadanie. Ludzkość o tym nie wie i nie musi – dowie się później.

Co więcej, w ogóle o nas nie wie, przecież w systemie tego nie ma, wszystko jest bezimienne. Ale mimo wszystko jest to ogromna przyjemność czuć, że torujemy drogę. Z góry wiadomo, jaką radość i korzyść to przyniesie.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Jak Laitman wykorzystuje uczniów?”

Kategorie: Praca duchowa, Rozpowszechnianie metody, Studia Kabały

Pytanie: Często słuchamy nauczyciela, myślimy, że odbieranie jego słów odbywa się poprzez błonę bębenkową. A jak to odbierać nie poprzez wibracje powietrza? Powiedział Pan, że w Kabale słuchanie nauczyciela to duża praca.

Odpowiedź: Oczywiście. Słuchać nauczyciela należy poprzez zgodność właściwości, poprzez dążenie do nauczyciela, poprzez stan, kiedy próbujesz „wejść” w niego i w pełni się do niego dostosować.

W naszym świecie pożądane jest, aby zrozumieć i poczuć nauczyciela szkoły powszechnej, poczuć, połączyć się z nim, jeśli naprawdę chce przekazać swoją wiedzę, swoje podejście. Przecież to nie jest tylko wiedza z książki – ale chce przekazać swój pogląd, swoją filozofię. Wtedy bardzo ważne jest dla ciebie, abyś był blisko niego.

Taka jest różnica między martwą zachodnią nauką, a naukami, jakich nauczano na Wschodzie, w Tybecie, w Chinach, nieważne gdzie. To jest zupełnie inna szkoła. Tam podejście do nauczyciela było jak u derwiszy, sufitów, rabinów, jak do nauczycieli duchowych.

Na Zachodzie nie trzeba było wchodzić w specjalny wewnętrzny kontakt z nauczycielem, tam wszystko było skierowane nie na zbliżenie, a na indywidualizm. A na Wschodzie wręcz przeciwnie, najważniejsze było połączenie, uczniowie zawsze współistnieli razem z nauczycielem. To był cały system, chociaż w dzisiejszych czasach odeszliśmy od niego i całość już nie ma żadnej ze swoich pierwotnych form.

Gdzie są dzisiaj te wszystkie właściwe relacje, które kiedyś Abraham przekazał swoim uczniom i wysłał ich na Wschód?.. Wówczas wszystkie te nauki przeszły ze starożytnego Babilonu na Wschód, każda na podobieństwo swoich plemion, swoich narodów, i stopniowo rozwinęły się w tybetańskie, indyjskie, muzułmańskie itd. Ale dzisiaj nie mają już miejsca na ziemi.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Uczeń i nauczyciel – właściwy kontakt”

Kategorie: Nauczyciel i uczeń, Praca duchowa, Studia Kabały

Pytanie: Jak wprowadzić nowego człowieka do studiowania Kabały razem z całą grupą?

Odpowiedź: Stopniowo. Jest to przecież nauka, która jest wyższa od naszej natury. Mówi o wszystkim w zupełnie inny sposób – terminy, właściwości, siły. Trzeba się do niej stopniowo przyzwyczaić. Próbujemy dostosować metodę kabalistyczną do naszego świata, ale nie jest to łatwe.

Niemożliwe jest przyciągnięcie Wyższego Świata do naszego. Istnieje wyraźna hierarchia stopni, podzielona według właściwości, czyli według zrozumienia. Nie mogę poczuć Wyższego Świata, ponieważ znajduję się teraz w innych właściwościach niż on. Nie mogę go zobaczyć, zauważyć ani poczuć – nie posiadam tych właściwości. Dlatego nie wychwytuję go w mojej sieci doznań i pojmowania, nie jestem do niego przystosowany.

Nauka Kabały jest zbudowana na tym, aby powoli doprowadzić człowieka do tego, dając mu możliwość stopniowej zmiany jego właściwości. Dzieje się to tylko w grupie. Jeśli potrzebujesz stworzyć właściwości połączenia z innymi, grupa jest miejscem, gdzie możesz to zrobić.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Jak wejść do grupy kabalistycznej?”

Kategorie: Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi, Studia Kabały

Czytając Księgę Zohar czy studiując Naukę dziesięciu Sfirot, odczuwasz w obydwu przypadkach, że masz do czynienia z wyższą informacją. Ta wyższa informacja jest szczególna. Jest w niej coś, co budzi szacunek, podziw.

Ta informacja nie nastraja do niewolniczego podziwu, do fanatyzmu. Wręcz przeciwnie, powoduje że się wznosisz, nie obniżasz, ona nie przytłacza, nie zmusza do klęczenia na kolanach, nie powoduje strachu. Podnosząc cię, czyni z ciebie człowieka przez duże Cz, odkrywa wyższy świat, a nie tłumi.

Na tym polega różnica między Księgą Zohar i TES a innymi źródłami religijnymi. Ostatecznie, źródła kabalistyczne mówią o wyższym świecie, ale przez to wznoszą do niego człowieka.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Zohar czy TES?”

Kategorie: Praca duchowa, Studia Kabały, ZOHAR