Kongres w Mołdawii. Lekcja nr. 5

Pytanie: Czego nam brakuje w naszej prośbie do Stwórcy, abyśmy mogli prawidłowo zbudować duchowe naczynie?

Odpowiedź: Nie ma wystarczającego połączenia między wami. Przyjeżdżacie na kongresy, ale jeszcze nie ma poważnego wewnętrznego dążenia w was. Nie uświadomiliście sobie jeszcze stuprocentowej koniecznosci w połączeniu pragnień, serc, intencji, celów.

Indywidualność każdego, na razie jeszcze pozostaje jego osobistą indiwidualnością. Jeszcze nie możemy przebić skorupy naszych serc. Zmierzamy do tego, ale jeszcze tego nie osiągneliśmy.

Pytanie: O co mam prosić dla przyjaciół, aby im się to udało?

Odpowiedź: Połączyć się z nimi w jednym sercu, w jednym pragnieniu, w jednej intencji. Stwórca wie co robić. Tylko proście!

Mimowolnie prosimy za siebie, a nie za zjednoczenie między sobą. A Stwórca znajduje się między nami. A prosząc każdy za siebie, opuszczamy Stwórcę.

Pytanie: Jaka powinna być odpowiedź Stwórcy w dziesiątce?

Odpowiedź: Taka żeby zjednoczył wszystkich razem w jednej strukturze zwanej „dziesięć sfirot”.

Pytanie: Jak przyjaciele w dziesiątce mogą synchronizować się i poprosić za siebie nawzajem, aby Wyższa Siła pomogła im poprosić poprawnie?

Odpowiedź: Z wnętrza, z głębi serca. Tego nie można wyrazić słowami. Cały czas stanowczo prosić z głębi serca, tak jak byśmy mieli ogromny problem, z którym jesteśmy i nie możemy nic z nim zrobić.

Pytanie: Jak pozostać w tej prośbie do następnej lekcji?

Odpowiedź: Nie tylko do następnej lekcji, ale przez cały czas! Ciągle prosić o uczynienie nas jedną wspólna całością. Poszukajcie odpowiednich słów!

Z 5 lekcji kongresu w Mołdawii, 07.09.2019

Kategorie: Kongresy, wydarzenia, Praca duchowa

Pytanie: W jaki sposób kabalista sam się kształci? Jak Pan to robił rozpoczynając duchową drogę u swojego nauczyciela Rabasza? Co było największym problemem w samokształceniu?

Odpowiedź: Największym problemem jest określenie tego, że to Stwórca kształci, a ty sam powinieneś znajdować się z Nim w stałym kontakcie.

Bardzo trudno jest nieustannie być w tej myśli, nie odrywać się od niej. Jeśli uchwyciłeś się jej, nie puszczasz i stale podświadomie odczuwasz więź ze Stwórcą, wtedy od tego zaczyna się prawidłowe wychowanie.

Pytanie: Dlaczego Stwórca nie wychowuje nas na przykładach, tak jest to przyjęte w naszym świecie?

Odpowiedź: Całe twoje życie – to są przykłady wychowania Stwórcy. Jeśli w dowolnym stanie, w każdym momencie życia zaczniesz mówić sobie: „Ja otrzymuję to od Stwórcy. Czego On ode mnie chce? Jak powinienem reagować, jak mam postepować?” – to już jest wielkie osiągnięcie.

Pytanie: Ale człowiek nie może zrozumieć, czego od niego chce Stwórca? Ja mogę mówić, że wszystko pochodzi od Stwórcy, ale dlaczego On to zrobił, nie można powiedzieć?

Odpowiedź: Nie ma to znaczenia. Najpierw pomyśl, że wszystko pochodzi od Stwórcy, nieustannie pytaj, czego On chce, dopóki Stwórca nie odkryje się i nie pokaże ci, czego naprawdę chce. To jest właśnie wzniesienie MAN.

Ty nie musisz odrywać się od Stwórcy, On nieustannie trzyma ciebie „za fraki”. A ty rozwijaj swoją wrażliwość. Jeśli nagle On przestanie Cię trzymać, ty natychmiast odwróć się: „Gdzie On się podział, gdzie On jest?” To jest przyjemny stan. Po co od niego uciekać?

Z lekcji w języku rosyjskim, 03.06.2018

Kategorie: Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi