Pytanie: Jaka jest rola kobiet w krytycznych punktach rozwoju historii ludzkości?

Odpowiedź: We wszystkich zwrotnych punktach rozwoju ludzkości, od starożytnych czasów i do dnia dzisiejszego, właśnie kobieta jest najbardziej krytycznym punktem.

Pierwszą wielką kobietą była Chawa (Ewa), która doprowadziła do tego, że cały nasz świat odkrył egoizm jako ogromną egoistyczną siłę swojego rozwoju. Chwała naszej wspólnej pramatce!

Następna wielka kobieta – Sara. Właśnie dzięki niej Abraham rozwinął się dalej, dlatego że Stwórca powiedział do niego: „Słuchaj, co mówi do ciebie Sara i wypełniaj to”.

W rzeczywistości, wszyscy wielcy mężowie, których tak podziwiamy, byli wielkimi ponieważ słuchali swoich kobiet. To jest fakt!

W swoim czasie, od gałęzi Abrahama oddzielił się jego pierworodny syn Izmael, islamski prorok i przewodnik Arabów. Stał się on wielkim dzięki swojej matce, która była nałożnicą Abrahama i otrzymała od niego błogosławieństwo.

Następne są pramatki Riwka (Rebecca), Lea, Rachel, które kierowały swoimi mężami, Izaakiem i Jakubem. Dzięki staraniom swojej matki Jakub otrzymał pierworodztwo.

Czy wydarzyłoby się  wejście do Egiptu, jeśliby żona Potifara, zastępcy faraona, nie skusiła Józefa i nie wtrąciła go do więzienia, z którego wyszedł on już jako bohater?

Dzięki swojej siostrze Miriam, Mojżesz dostał się do domu faraona, gdzie wychowywała go córka faraona Batja. Następnie, będąc u Jetro, Mojżesz poślubił jego córkę Sefore, która kierowała nim, urodziła mu dzieci i wysłała z powrotem do Egiptu, mówiąc: „Musisz wrócić do swojego narodu”.

A po wyjściu z Egiptu kobiety cały czas wspierały mężczyzn, inspirowały ich swoimi pieśniami, zmuszały ich by byli połączeni ze sobą dobrymi więziami. One otaczały mężczyzn na górze Synaj i naciskały na nich, żeby ci ujawnili Stwórcę. Ponieważ kiedy pośrodku jest Stwórca, a z tyłu – kobiety, to nie jest możliwe, aby nie otrzymać Tory.

Po wejściu narodu na Ziemię Izraela wśród kobiet pojawiły się wielkie prorokinie, które stały się przywódczyniami pokolenia. Ale to były już prorokinie zupełnie innego typu niż Sara, Rebeka, Lea, Rachel – są one wyższe od mężczyzn. Do nich przychodzą białobrodzi uczeni mężowie i pytają je o rady, przy czym bardzo poważne, wewnętrzne, duchowe.

Widzimy to i po późniejszym babilońskim wygnaniu, którym nieświadomie, w tajemnicy kierowała królowa Estera. Imię „Estera” pochodzi od słowa „astara” (ukrycie), dlatego i wielka księga wyjścia  z babilońskiego wygnania nazywa się „Zwój Estery” („Megillat Ester”-„Odkrycie ukrycia”).

Cały królewski dom Izraela został założony dzięki moabitance Rut – przybyłej z innego narodu, która przyłączyła się do narodu Izraela, mówiąc: „Ten dom będzie moim domem”.

Ona stała się prababką wielkiego żydowskiego króla – króla Dawida. W taki sposób, królewski dom był królewskim domem nie według dziedzictwa, jak u innych narodów, a według duchowego poziomu. Dlatego Rut mogła stać się praprzodkinią najwyższej duchowej dynastii.

Co dotyczy króla Dawida, to on osiągnął wielkie wyżyny i stał się największym duchowym przywódcą w naszym świecie dzięki temu, że był związany ze szczególną kobietą – Bat Szebą. Z jej pomocą podniósł się na następny poziom (duchowy). A swoje wielkie osiągnięcia, z podziwem dla Stwórcy, przedstawił w Psalmach, które śpiewa cały świat.

Z lekcji w języku rosyjskim, 29.05.2016

Kategorie: Duchowość kobiety