Pytanie: Kiedy człowiek postępuje przeciwko swojemu pragnieniu, używając siły, czy oznacza to, że wykonuje jakąś duchową pracę? A jeśli robi to, co mu się podoba, co odpowiada jego pragnieniom, to nie robi postępu?

Odpowiedź: Dlaczego miałby robić coś wbrew swoim pragnieniom? Nie. Pewnie istnieją takie momenty, ale w zasadzie nie powinno być nic na siłę. Wszystko zależy od ważności celu. Jeśli cel jest ważny, i czuję że jest ważny, to dla mnie jest to właściwie jak piosenka, bajka, zmierzam z radością do przodu.

Pytanie: Bardzo często słyszę zwrot „idź wbrew swoim pragnieniom”. Oznacza to, że zalecane jest organizowanie takiej gry, aby człowiek jakby postępował przeciw pragnieniu?

Odpowiedź: Te gry są potrzebne tylko po to, abyśmy przyspieszyli swoją drogę, by można zobaczyć, jak bardzo jestem pod władzą tych pragnień, jak bardzo jestem słaby i powinienem szybko włączać się w grupę, polegać na przyjaciołach, otrzymać od nich siłę, wzniesienie, wielkość duchowego celu.

Pytanie: Jakie jest jednak rozwiązanie? Albo iść, ale skutecznie z pragnieniem? Albo iść wbrew pragnieniu, wykonując pracę, która nie odpowiada moim właściwościom?

Odpowiedź: Jedno i drugie. Niemożliwe jest podążanie tylko wbrew pragnieniom, na siłę. Jeśli możesz przezwyciężyć siebie, oznacza to, że znalazłeś w sobie znacznie ważniejszy cel niż ten, który masz w tej chwili. O to chodzi. Jeśli jestem leniwy, nie chcę nic robić, to muszę wejść w taką atmosferę, która nada mi ważność duchowego celu, duchowego rozwoju. Wtedy nie będzie mi trudno wszystkiego wypełnić.

A jeśli robię to tylko bezmyślnie, fizycznie, to jest to etap wstępny, bardzo słabe włączenie w rozwój.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Wbrew swojemu pragnieniu”

Kategorie: Praca duchowa, Praca duchowa w grupie