Pytanie: Często słyszę, że niezauważanie wad to wiara ponad wiedzę. Czy to prawda?

Odpowiedź: Nie. Wiara ponad wiedzę jest stanem, kiedy człowiek wbrew temu, co czuje, widzi i analizuje, wychodzi ponad to. Najpierw musimy zbadać nasz stosunek do Stwórcy i do swoich przyjaciół, i zrozumieć, czy jesteśmy po stronie plusa, czy minusa. Zgodnie z tym odnosić się do przyjaciól tak, aby być naprawioną grupą i cały czas troszczyć się o to.

Komentarz: Ale ten tekst dotyka tego że każdy człowiek może mi powiedzieć: przepraszam, tak to widzisz, to twoja wada.

Odpowiedź: Nikt nie ma prawa ingerować w pracę drugiego. Jak człowiek sam siebie definiuje, w taki sposób działa.

Z lekcji według artykułu z księgi „Szamati”, 21.03.2024

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Pytanie: Pewien mędrzec siedział u bram miasta. Obok niego przechodził mężczyzna, który zapytał mędrca: „Powiedz mi, ojcze, jacy ludzie żyją w tym mieście, dobrzy czy źli?” „A jacy byli ludzie w mieście, z którego pochodzisz?” – zapytał go mędrzec. ”Źli, okrutni i samolubni” – odpowiedział człowiek. „Tutaj mieszkają tacy sami ludzie” – odpowiedział starzec. Mężczyzna odszedł.

Minęło trochę czasu, do bramy podszedł kolejny człowiek. Zadał to samo pytanie. Mędrzec odpowiedział dokładnie w taki sam sposób. „Jacy ludzie mieszkają w twoim mieście?” – zapytał mędrzec. Człowiek powiedział: „Mam w mieście wielu przyjaciół, a ludzie tam są mili i dobrzy”. Wtedy starzec mu powiedział: „Tutaj spotkasz takich samych ludzi”.

Pytanie brzmi: Czy nie wydaje się to bardzo dziwne, że ode mnie zależy, jacy ludzie mieszkają w moim mieście?

Odpowiedź: Generalnie tak.

Pytanie: To znaczy, że jeśli pierwszy człowiek powiedział, że mieszkają tam źli ludzie, mędrzec odpowiedział, że tacy sami ludzie będą mieszkać tutaj, dla ciebie. A skoro tam byli dobrzy ludzie, to i tutaj są tacy sami ludzie. Proszę powiedzieć, jak zbudowany jest ten mechanizm.

Odpowiedź: Zbudowany jest na relacji człowieka do społeczeństwa. Jak człowiek odnosi się do społeczeństwa, tak samo się czuje.

Pytanie: A co jeśli mnie nienawidzą?

Odpowiedź: Dlaczego cię nienawidzą? Przecież nie pojawiło się to nagle dzisiaj. To wynika z twojego zachowania.

Pytanie: Jeśli widzę nienawidzących mnie, tych którzy mnie nie lubią, muszę zadać sobie pytanie: dlaczego mnie nienawidzą?

Odpowiedź: Tak. To jest jedyny sposób.

Pytanie: A jeśli na przykład nie odkryję, dlaczego mnie nienawidzą, jak to zwykle bywa?

Odpowiedź: Oznacza to, że usprawiedliwiasz się.

Pytanie: Więc muszę to odkryć?

Odpowiedź: Musisz znaleźć w sobie dobre uczucia i znaleźć te same uczucia w innych.

Pytanie: To znaczy że znajduję w sobie powód, dla którego mnie nienawidzą, i próbuję coś ze sobą zrobić. A jeśli uda mi się coś zrobić wobec tego, który mnie nienawidzi, czy on zmieni się w stosunku do mnie?

Odpowiedź: Zmieni się. Pomagaj wszystkim, a zmienią się.

Pytanie: Czy muszę usprawiedliwiać tę nienawiść, która mnie spotyka?

Odpowiedź: Taka jest natura ludzka. Jeśli postrzegasz ją poprawnie, będziesz również postrzegał innych w taki sam sposób.

Komentarz: Czy w tym przypadku muszę powiedzieć, że to moja natura, czy jego egoistyczna natura?

Odpowiedź: Taka jest jego egoistyczna natura, tak są stworzeni ludzie. Ale pokazuję im przykład właściwej postawy.

Komentarz: A nawet jeśli jestem wściekły i płonę, to zrozumiałe, że jestem wściekły i chcę odpowiedzieć i tak dalej.

Odpowiedź: Nie trzeba. Nie trzeba tak odpowiadać i płonąć. Należy zgasić wszystko w sobie.

Pytanie: Gdy Pan mówi „zgasić”- to prawie wymuszone.

Odpowiedź: Może w pewnym sensie zmuszam się, bo chociaż chcę odpowiedzieć, nie odpowiadam, chcę wdać się w kłótnię, ale nie robię tego. To będzie miało swój efekt.

Pytanie: Pan wie, że zwykle mówią, gdy mocno ściskasz sprężynę, to bardzo mocno wyskoczy.

Odpowiedź: Dzieje się tak, jeśli zrezygnujemy z wysiłku. A jeśli zawsze będziemy podążać właściwą drogą, konsekwentnie, to takie działanie zwycięży.

Pytanie: Pan wierzy w te ćwiczenia?

Odpowiedź: Tak.

Pytanie: Czyli wyrabiam w sobie nawyk, nieustannego zwracania się do siebie i obserwowania siebie? Czy coś w taki sposób w sobie rozwijam?

Odpowiedź: Tak, rozwijasz spokojną, prawidłową postawę wobec ludzi. Uczysz się im przebaczać. A to zaprocentuje i wszystko będzie dobrze.

Z programu telewizyjnego „Wiadomości z Michaelem Laitmanem”, 20.11.2023

Kategorie: Praca duchowa, Wiadomości, Wychowanie, dzieci

Pytanie: Jak powrócić do wewnętrznej części studiów, gdy czuję bardzo silne oderwanie?

Odpowiedź: Poprzez wysiłek, tylko poprzez wysiłek. Zawsze bądź pomiędzy przyjaciółmi, a wtedy nie będziesz tak bardzo oderwany.

Pytanie: Dlaczego w artykule Baal HaSulama „Ten kto pozostawia słowa Tory i zaczyna rozmowy“ (Szamati, 234) kategorycznie jest powiedziane, aby w żadnym wypadku nie przerywać nauki Tory? Jak gdyby nasz postęp przepadł?

Odpowiedź: Nie należy przerywać nauki nie dlatego, że twoje sukcesy zostaną utracone, ale dlatego że kiedy porzucasz Torę, pozwalasz, przeciwstawnym siłom, zarządzać tobą.

Pytanie: Co zrobić, jeśli rodzina zaczyna mnie krytykować za to, że zajmuję się Kabałą i zaczyna uczyć mnie, jak mam żyć? Jak postępować?

Odpowiedź: Pochyl spokojnie głowę, posłuchaj tego co mówią i obiecaj im, że będziesz poświęcał temu mniej czasu.

Pytanie: Czy ogólna prośba do Stwórcy wystarczy, aby nas zjednoczyć, zrobić wszystko tak, jak On chce, czy też konieczne jest dokładne zbadanie, gdzie jesteśmy i czego chcemy w danej chwili?

Odpowiedź: Zrób to, co możesz. Proś Stwórcę o to, co uważasz za konieczne, i w końcu stopniowo nauczysz się, jak należy zwracać się i jak podnosić się zadając pytania.

Pytanie: Co robić z zazdrością, która pojawia się nagle i natychmiast wszystko spala? Czy istnieje jakiś sposób aby powstrzymać ją, żeby nie wyrządziła szkód?

Odpowiedź: Módl się cały czas, aby zazdrość nie zwyciężyła, ale abyś ty pokonał zazdrość.

Pytanie: Kiedy wspólnie czytamy artykuł, czy powinniśmy przerwać, aby go przedyskutować, czy lepiej jest przeczytać do końca, nawet jeśli nie ma już czasu do omówienia?

Odpowiedź: Lepiej doczytać artykuł do końca.

Z lekcji według artykułu z księgi „Szamati”, 18.03.2024

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Pytanie: Człowiek, który nie studiuje Kabały, nie może się dowiedzieć o sile obdarzania? Czy ludzie intuicyjnie mogą wejść na tę drogę?

Odpowiedź: Mogą. Jak jest powiedziane: „Jest wiele dróg do Stwórcy”. Każdy człowiek, kieruje się swoją duszą, swoimi pragnieniami, podąża swoją drogą. Jednak ogólna zasada jest jednakowa dla wszystkich.

Pytanie: Czy Kabała jest najbardziej bolesną drogą?

Odpowiedź: Kabała jest jedyną drogą, ponieważ przyciągamy Wyższe Światło, które nas naprawia.

Z lekcji na podstawie notatek Rabasza, 09.04.2024

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, KABAŁA, Praca duchowa

Pytanie: Jak poprzez miłość do przyjaciół poczuć miłość do Stwórcy i miłość Stwórcy do nas?

Odpowiedź: Nie możemy tak łatwo poczuć miłości Stwórcy i szybko dojść do stanu zbliżania się lub oddalania od Niego. To wszystko osiąga się stopniowo. Podobnie jak w naszym świecie, kiedy się z kimś zapoznajemy, dopiero po tym, jak poznamy się bliżej nawzajem, pojawiają się między nami stany „przybliżenia – oddalenia” i tak dalej.

Dlatego najpierw musimy studiować artykuły kabalistyczne, które mówią o połączeniu między przyjaciółmi w grupie, a następnie o połączeniu grupy ze Stwórcą. To dwa najbardziej niezbędne kroki dla każdego: zarówno dla kobiet, jak i dla mężczyzn. Bez tego nie zaczniemy odczuwać wyższego świata, który jest nad nami, zarządza nami, ale my go nie czujemy.

Ale żeby go poczuć, poczuć Stwórcę, który przez niego zarządza nami, musimy być ze sobą w dobrym, życzliwym związku. To jest nasze główne zadanie.

Pytanie: Przyszliśmy, podjęliśmy wysiłki i każdy z nas chce napełnić jakieś duchowe pragnienie. W jaki sposób możemy nadal odczuwać jakieś napełnienia poprzez te niewielkie wysiłki? W czym mogą się bezpośrednio teraz zamanifestować?

Odpowiedź: To wymaga czasu i to dużo czasu. Ale stopniowo, coraz bardziej, zaczniemy rozumieć, z jakimi siłami mamy do czynienia, jaka jest forma naszego zjednoczenia i zaczniemy to odczuwać. To doprowadzi nas do naszych przyjaciół, do Stwórcy i wszystko się zjednoczy.

Z lekcji według artykułu Rabasza, 05.04.2024

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Pytanie: Jak pracować z właściwością lenistwa, gdy serce jest leniwe, aby sformułować prawidłową, szczerą modlitwę?

Odpowiedź: To nie jest łatwe. Myślę, że w tym celu trzeba zjednoczyć całą dziesiątkę i wszyscy musicie tak współpracować, aby nie było między wami miejsca na lenistwo.

Trzeba z całych sił walczyć z obojętnością i lenistwem, bo w takich momentach przegapiacie możliwość, wzniesienia duchowego.

Z lekcji na podstawie notatek Rabasza, 08.04.2024

Kategorie: Dziesiątki, Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Istnieją cztery rodzaje służenia dla Stwórcy. Najważniejszym z nich jest to, czego wymaga od nas Tora: „Kochaj Stwórcę swojego całym sercem swoim, całą duszą swoją, całą istotą swoją”.

We wszystkich innych rodzajach służenia, istnieje już pewien dodatek pragnienia otrzymywania, gdy człowiek zgadza się pracować dla Stwórcy, ale nie w każdym stanie. Czyli, jego działania, podobnie jak i w naszym świecie, zależą od tego, ile otrzyma.

Pytanie: Co to znaczy, że wychodzę z intencji otrzymywania do intencji bezinteresownego służenia? Co to za stan dla obdarzania?

Odpowiedź: Zaczynasz odczuwać, kogo obdarzasz, dlaczego obdarzasz i w jakim celu. To daje ci siłę, aby kontynuować duchową pracę.

Pytanie: Jak mogę wyjść z ciągłej intencji otrzymywania dla siebie i włączyć się w Stwórcę, aby Go obdarzać?

Odpowiedź: Tak jak Stwórca daje ci myśli „dla siebie”, tak ty powinieneś prosić, aby cię od nich uwolnił.

Z lekcji według artykułu Rabasza, 05.04.2024

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa

„I ten człowiek zapytał go, mówiąc: „Czego szukasz?“ To znaczy, jak mogę ci pomóc? „A on odpowiedział: «Szukam moich braci“ (RABASZ. Artykuł 3 (1984). Miłość do przyjaciół – 1)

„Szukam moich braci” – to początek pracy w grupie, gdy człowiek próbuje połączyć się z przyjaciółmi w dziesiątce, ponieważ bez tego nie ma dokąd pójść dalej. Dlatego najpierw konieczna jest praca w grupie: wspólne uczenie się, wzajemna pomoc, wzajemne wnikanie każdego w innych.

Dziesiątka jest najważniejsza. Jeśli jest większa liczba to źle, ponieważ jesteśmy tak skonstruowani, że nie możemy poczuć więcej niż dziesięć. Mniej niż dziesięć też nie jest wskazane. Dziesięć jest optymalną liczbą.

Każdy powinien dobrze zrozumieć, w jakiej dziesiątce znajduje się, co powinien z nią robić, co dziesiątka powinna robić z nim, jak przenikać się wzajemnie. W zależności od wspólnego połączenia między człowiekiem a dziesiątką, stopniowo zacznie poznawać Stwórcę. A to jest nasz główny cel.

Nie mamy żadnego innego zadania, jak tylko odkrycie Stwórcy. Wykonując to zaczniemy rozumieć, pojmować, czuć wszystko. Dlatego zebranie w dziesiątce, zbliżanie się do niej, poczucie wzajemnej obecności, wzajemnej pomocy, jest bardzo ważne. Często ludzie odsuwają się od tego, uważają, że nie jest to takie ważne. Dlatego radzę posłuchać moich słów. Wszystkie źródła kabalistyczne o tym mówią.

Najpierw dziesiątki pracują nad sobą, organizują się w sobie, a następnie łącza się w dużą grupę i tak dalej. Bez tej spójności nie osiągniemy wysokich celów duchowych. Takie jest prawo świata duchowego.

Z lekcji według artykułu Rabasza, 05.04.2024

Kategorie: Dziesiątki, Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Pytanie: Zawsze mówił Pan, że można robić postępy, studiując wirtualnie. A dlaczego teraz tak ważne jest, abyśmy wszyscy zgromadzili się fizycznie w miejscu przeprowadzenia kongresu w listopadzie?

Odpowiedź: Działamy w warunkach ogromnego, różnorodnego świata. To znaczy pod względem wyższej siły, Stwórcy, oddziaływującej na mnie siły obdarzania mogę znajdować się w dowolnym miejscu, w dowolnych stanach: bliżej centrum lub dalej od niego. Jeden podłącza się do lekcji poprzez internet, drugi nie ma internetu i tylko czyta księgi kabalistyczne, ktoś obecny jest na lekcji fizycznie, a ktoś jest w zewnętrznej grupie, inny w ogóle nie jest w pobliżu grupy.

To znaczy każdy znajduje się na swoim miejscu, tam gdzie wyższe sterowanie go postawiło. Pod względem siły oddziaływania, w centrum kręgów znajduje się miejsce fizycznej lokalizacji naszego kongresu, a wszyscy inni są bliżej lub dalej od niego. Należy zrozumieć, że bycie w centralnym punkcie, przez trzy dni kongresu daje maksymalny efekt pod względem siły oddziaływania. Dlatego jeżeli człowiek ma wolność wyboru, to powinien przyjechać!

Jeśli nie ma takiej możliwości, to powinien zastanowić się nad miejscem maksymalnego oddziaływania: czy będzie to lokalna grupa, jeśli ją ma, a jeśli nie ma możliwości, aby do niej dojechać, to najlepiej oglądać transmisję razem z przyjacielem. Być może tej możliwości też nie ma, bo jest sam gdzieś daleko, na skraju ziemi, wtedy musi oglądać sam. A jeśli to też jest niemożliwe, to pozostaje mu tylko słuchać… Mimo wszystko musi znaleźć maksymalny kontakt z kongresem, jest to jego jedyny wolny wybór.

Znajdując się w tym samym mieście, gdzie jest przeprowadzany kongres, można oczywiście pozostać w domu i oglądać wszystko w telewizji. To jest wybór każdego. Ale nie można porównać wrażeń, otrzymanych w sali kongresu i poza nią. Poza tym można siedzieć na sali jako obserwator z zewnątrz bądź też całym sercem i duszą uczestniczyć wewnętrznie – to też dotyczy twojej wolnej woli, czy chcesz „uzyskać maksymalne oddziaływanie poprzez środowisko”.

Wybór należy do ciebie.

Z lekcji do artykułu „Nauka Kabały i jej istota”, 19.10.2010

Kategorie: Kongresy, wydarzenia, Połączenie, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie, Rozwój, Środowisko, Wolna wola

Pytanie: Czy słuszne jest stwierdzenie, że w konflikcie pomiędzy dwoma przyjaciółmi należy spróbować spojrzeć na siebie nawzajem oczami Stwórcy?

Odpowiedź: Nie ma sensu nawet próbować. Tylko się zdezorientujesz. Ale jeśli spojrzysz na przyjaciela tak, jak kochająca matka patrzy na swoje dziecko, to już jest dobrze. Trzeba umieć przebaczać. Najważniejszą rzeczą w dziesiątce jest przebaczanie i natychmiastowe rozpoczynanie nowych relacji.

Pytanie: Jak właściwie wyrazić, by przyjaciel zrozumiał, że odnoszę się do niego z otwartym sercem, a nie z innymi intencjami?

Odpowiedź: Jeśli uczycie się tego samego materiału, słuchacie tych samych nauczycieli, to naturalnie staniecie się podobni na siebie nawzajem, zaczniecie jednakowo odbierać materiał. Nie może być inaczej. Dlatego kontynuujcie wewnątrz dziesiątki aktywne nawiązywanie między sobą relacji, które wiązałyby was w ciasny węzeł.

Z lekcji według artykułu Rabasza, 05.04.2024

Kategorie: Dziesiątki, Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie