Pytanie: Musimy jedynie zatroszczyć się o naprawę pragnień, a zgoda serca będzie sprawdzianem?

Odpowiedź: Serce i pragnienie są jednym i tym samym. Jeśli sprawdzasz swoje pragnienia, nazywane jest to, że sprawdzasz swoje serce.

Pytanie: Dlaczego jest tak, że gdy staram się trzymać tematu, to zauważam, że beznadziejnie upadam?

Odpowiedź: To pokazuje ci, gdzie znajdujesz się. Czyli to jest dobrze.

Pytanie: Nie chcemy modlić się sercem, ponieważ boimy się przegrać. Jak przestać bać się utraty poczucia iluzji, którą jest nasze egoistyczne życie? Gdzie w tym wszystkim jest moja dziesiątka?

Odpowiedź: Dziesiątkę musisz znaleźć. Powinieneś poczuć dziesiątkę. Musisz po prostu przylgnąć do serca przyjaciół.

Pytanie: Jest powiedziane: „Nie osądzaj przyjaciela, dopóki nie znajdziesz się na jego miejscu”. Czy to oznacza, że ​​powinniśmy całkowicie zrezygnować z oceniania działań przyjaciół? A może nie powinniśmy się nad tym skupiać? Jak powinniśmy się do tego odnosić?

Odpowiedź: Najważniejsze dla nas jest zadbanie o przybliżenie się do przyjaciela, abyśmy mogli go prawidłowo zrozumieć. A potem wykonywać już inne działania.

Pytanie: Prawdziwa modlitwa płynąca z serca powinna być taka, aby nie było obawy, że utracisz wszystkie swoje egoistyczne pragnienia. Dlaczego?

Odpowiedź: Człowiek powinien pragnąć pozbyć się wszystkich swoich egoistycznych pragnień, aby zjednoczyć się z dziesiątką. Taka powinna być jego modlitwa.

Z lekcji według artykułu z księgi „Szamati”, 07.01.2024

Kategorie: Dziesiątki, Fragmenty z porannych lekcji, Modlitwa, Intencja, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Pytanie: Jest powiedziane, że należy wychwalać Stwórcę w nocy. W jakich sytuacjach można skorzystać z tej rady?

Odpowiedź: Kiedy możesz, wtedy z niej korzystaj.

Pytanie: A czy można ją stosować, gdy czuję upadek, czuję, że trudno jest się modlić?

Odpowiedź: Z każdego stanu.

Z lekcji według artykułu Rabasza, 08.01.2024

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Modlitwa, Intencja, Praca duchowa

Pytanie: Jak i czym można zrekompensować brak poczucia, że ​​Stwórca jest naszym źródłem, aby stale zwracać się do Niego, jak w przykładzie matki i dziecka?

Odpowiedź: Jeśli chcemy zjednoczyć się między sobą, aby wydostać się spod władzy egoizmu i podejmujemy wysiłki aby to zrobić, wtedy cały czas jesteśmy w połączeniu ze Stwórcą, możemy zwracać się do Niego i domagać się duchowego wzniesienia.

Z lekcji według artykułu Rabasza, 01.01.2024

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Modlitwa, Intencja, Praca duchowa

Pytanie: Czy mogę odczuwać, że nie ma nikogo oprócz Niego, a jednocześnie nie czuć, że Stwórca jest dobry i czyniący dobro?

Odpowiedź: Oczywiście. Możesz nie poczuć Stwórcy, ale On jest zawsze z tobą. Stwórca specjalnie ukrywa się przed nami, abyśmy prosili Go o pomoc w podniesieniu nas. Tak więc zwracaj się do Niego. To jest bardzo ważne. To, że prosisz Stwórcę, aby podniósł cię do Siebie na Swoich rękach, jest bardzo poważnym elementem naszego wspólnego wzniesienia się do centrum stworzenia.

Komentarz: Chcę nieustannie dążyć do Stwórcy i nie polegać na żadnych innych pragnieniach, ponieważ kryje się tu pułapka.

Odpowiedź: Rozumiem cię doskonale, ale musisz zwracać się tylko do Stwórcy. A On uczyni wszystko. Przede wszystkim na razie, jeszcze nie czujesz tych stopni, po których się podnosisz.

Z lekcji według artykułu z księgi „Szamati”, 21.12.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Modlitwa, Intencja, Praca duchowa

Chociaż człowiek jest w stanie wykonywać duchową pracę w ofierze, ale nie może zdecydować, czy ta praca w ofierze jest na właściwym miejscu. (Baal HaSulam, Szamati 187. „Rozstrzygnięcie [sprzeczności] dzięki wysiłkowi“)

Miejsce na ofiarowanie siebie powstaje wtedy, gdy człowiek czuje w sercu, że może poświęcić wszystko dla Stwórcy. To nie przychodzi od razu, bardzo powoli, stopniowo, ale kabalista czuje to w sobie.

Pytanie: Do czego prowadzi taki stan, taka myśl? Czy to sprawia zadowolenie Stwórcy?

Odpowiedź: Nie o to chodzi. Stwórca wie, do czego człowiek jest zdolny, a do czego nie, w każdych okolicznościach. Dając człowiekowi jakieś próby, Stwórca zna ich wynik. Próby są potrzebne tylko dla człowieka, aby mógł sprawdzić, czy może sobie z nimi poradzić czy nie, czy prawidłowo je rozumie, czy nie itd.

Pytanie: Załóżmy, że człowiek rozumie, że naprawdę chce poświęcić wszystko, ale nie może. Co to jest za stan?

Odpowiedź: Jeśli nie może poświęcić wszystkiego dla połączenia się ze Stwórcą, wówczas ma możliwość modlitwy, proszenia, i ostatecznie osiągnie swój cel.

Z lekcji według artykułu z księgi „Szamati”, 25.12.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Modlitwa, Intencja, Praca duchowa

Łzy w duchowym zrozumieniu oznaczają poczucie bezsilności. Płacz to prośba płynąca z głębi serca o przybliżenie się do Stwórcy, czyli jest wyrażeniem prawdziwego pragnienia.

Pytanie: Czy do bram łez docieramy jedynie poprzez cierpienia, czy też prowadzi nas do nich strach przed Stwórcą?

Odpowiedź: Przede wszystkim trwoga przed Stwórcą. Ale nie jest to tylko lęk, ale także szacunek i wewnętrzne wibracje. Jednak jest to skumulowane odczucie Stwórcy we wszystkich twoich właściwościach, które doprowadzi cię do kontaktu z Nim.

Pytanie: Dokąd przechodzę przez bramę łez?

Odpowiedź: Przez bramę łez przechodzimy do Gan Eden (Rajskiego Ogrodu).

Z lekcji według artykułu z księgi „Szamati”, 24.12.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Modlitwa, Intencja, Praca duchowa

Pytanie: Czy płakać, wołać do Stwórcy można z dowolną intencją. Jaka jest najlepsza intencja z naszej strony?

Odpowiedź: Kiedy człowiek czuje, że nie ma siły przezwyciężyć bariery, którą Stwórca przed nim stworzył, wówczas prosi Stwórcę, aby ją anulował.

Pytanie: Czasami wydaje się, że płacz działa jak pewien rodzaj oczyszczenia, ale po oczyszczeniu, napełnia się jeszcze większym egoizmem. Dlaczego tak się dzieje?

Odpowiedź: Tak zostało to zorganizowane po to, abyś płakał z powodu narastającego w tobie egoizmu, potem z powodu jeszcze większego, do czasu, aż uświadomisz sobie, jak bezdenny egoizm jest w tobie i zaczniesz krzyczeć, że nie jesteś w stanie go znieść. Wtedy Stwórca dokona w tobie naprawy.

Z lekcji według artykułu z księgi „Szamati”, 24.12.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Modlitwa, Intencja, Praca duchowa

Pytanie: Powiedział Pan, że dziesiątka może otworzyć każdą bramę w duchowości. Którą dokładnie?

Odpowiedź: Jest wiele bram, przez które musimy przejść, ale najważniejszą bramą jest brama łez. Kiedy człowiek nie ma już żadnych sił, aby zwrócić się do Stwórcy, jest przekonany, że jest nieudacznikiem i nic mu nie pomoże, zalewa się łzami i wtedy Stwórca otwiera przed nim bramę. Przez tę bramę przechodzą wszyscy, którzy się do Niego przybliżają.

Pytanie: O co poprosić Stwórcę w tej chwili, kiedy naprawdę widzę, że jestem nieudacznikiem?

Odpowiedź: Zbadaj, co ci jest niezbędnie potrzebne i poproś o to.

Pytanie: A co z właściwością obdarzania, przecież uczymy się, że o to właśnie powinniśmy prosić?

Odpowiedź: Ale jeśli nie masz do tego żadnego impulsu, to o co będziesz prosił?

Pytanie: Ale czy ważne jest, aby prosić o to, czego mi brakuje, czy też prosić, by być w połączeniu ze Stwórcą?

Odpowiedź: To zależy, co wybierzesz. Nie zmuszaj mnie abym wybierał za ciebie.

Z lekcji według artykułu z księgi „Szamati”, 24.12.2023

Kategorie: Dziesiątki, Fragmenty z porannych lekcji, Modlitwa, Intencja, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Dlatego konieczne jest, aby człowiek modlił się i błagał, aby Stwórca pokazał mu prawdę, dodając mu światło Tory. (Baal HaSulam. Szamati 47. Tam, gdzie znajdujesz Jego wielkość)

Pytanie: Okazuje się, że człowiek prosi, aby Stwórca objawił mu prawdę, czyli jego zły początek. To jest modlitwa z lewej linii. Czy taka modlitwa jest właściwa?

Odpowiedź: Nie, musimy prosić Stwórcę, aby ujawnił nam prawdę i rzucił światło na nasz obecny stan. Wszystkie stany, nie ważne jakie, musimy odnosić do Stwórcy i poprzez nie próbować dostrzec, jak Stwórca pragnie przybliżyć nas do Siebie.

Potrzebne jest nam odkrycie nieustannego połączenia ze Stwórcą. Właśnie o tym powinniśmy myśleć i o to prosić.

Z lekcji według artykułu z księgi „Szamati”, 15.12.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Modlitwa, Intencja, Praca duchowa

Podnoszenie rąk” – oznacza, że człowiek wydostaje się ze stanu otrzymywania światła mądrości zarówno w umyśle, jak i w sercu, bez modlitwy, aby nie było żadnych przesłanek dla sił zła. (RABASZ. 5. Celowe grzechy stają się zasługami)

Po podniesieniu rąk człowiek kieruje swoją modlitwę do Stwórcy. Prosi o siłę obdarzania, siłę miłości. Bez modlitwy nie można nic zrobić.

Należy nieustannie pracować nad sobą, nie poddawać się, cały czas podejmować działania w kierunku wzajemnego zbliżenia. A wtedy zobaczymy nowe, lepsze stany.

Z lekcji na podstawie notatek Rabasza, 11.12.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Modlitwa, Intencja, Praca duchowa