Pytanie: Pytanie od Ireny: „Dlaczego zawsze nazywa Pan Stwórcę Stwórcą, a nie Bogiem?”

Odpowiedź: Dlatego aby oddzielić imię „Bóg”, istniejące we wszystkich religiach, wierzeniach, dla wszystkich ludzi ogólnie, od Stwórcy, którego uznajemy jako siłę, wyższą siłę, jedyną, doskonałą, która nas stworzyła dla określonego celu. Bóg jest czymś, co istnieje ponad nami i w taki sposób wszystkim zarządza. A Stwórca właśnie tworzy. W każdej sekundzie On tworzy ten świat, stwarza go niejako na nowo. Stwórca – to o wiele bardziej osobiste pojęcie.

Bóg – to coś takiego… Bóg! On jest poza mną, stale istnieje. A Stwórca – zobowiązuje, zmusza, oczekuje czegoś ode mnie.

Pytanie: Czego Stwórca oczekuje?

Odpowiedź: Aby domagać się od Niego naprawy. Aby odkryć, że jestem całkowicie od Niego zależny i tylko On może mi dać ten stan, w którym będę do Niego podobny. Proszę, aby On to zrobił, i On to robi. Wyobrażacie sobie! Z jednej strony jesteśmy bezsilni, a z drugiej, to my zarządzamy.

Pytanie: To znaczy, że sam nic nie mogę zrobić?

Odpowiedź: Ale też nikt nie może tego zrobić beze mnie. To znaczy, nie mogę nic zrobić, bez mojego proszenia, domagania się, wskazywania – bez tego nic się nie wydarzy.

Pytanie: Więc jak mam poprosić? Mimo wszystko mogę poprosić Stwórcę, aby to zrobił?

Odpowiedź: Zmusić! „Pokonali Mnie synowie Moi”. W taki sposób zaczynamy czuć, że jesteśmy Jego dziećmi, że to On nas stworzył właśnie dla takiej roli. Oczywiście to wszystko jest niesamowite.

Pytanie: Na początku powiedział Pan „nie Bóg”, dlatego że Bóg dla wszystkich ludzi – to swoje wyobrażenie. Pan nie chce, aby człowiek znajdował się w tym wyobrażeniu?

Odpowiedź: Nie. Stwórca – jest tym, co tworzy. Stwórca w każdej chwili ożywia całe stworzenie. Dlatego w każdej minucie powinniśmy na to reagować, czuć i widzieć stworzenie Stwórcy w każdej sekundzie. Stwórca – po hebrajsku „Bo-u-re” („Przyjdź i zobacz”). Ty musisz przyjść, odkryć, zobaczyć. To znaczy, że jest to bardziej obszerna nazwa, w której jest ruch.

Z programu telewizyjnego „Wiadomości z Michaelem Laitmanem”, 28.04.2022

Kategorie: Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi, Stwórca, Wiadomości

Stwórca jest wszystkim, nie ma niczego oprócz Niego. Nie posiada nazwy, imienia, obrazu, formy. Nie jest ograniczony ani czasem, ani przestrzenią, absolutnie niczym, Stwórca jest ponad wszelkimi ograniczeniami i światami. To po prostu wszystko, co istnieje. Ale chociaż Stwórca wypełnia wszystko, w nieskończonym zakresie, nieskończoną liczbą dźwięków i form, musimy się przygotować do tego, aby Go dostrzec. Ponieważ dzięki połączeniu z nami chce nas rozwijać, abyśmy stopniowo wzrastali, poszerzali nasze organy zmysłów i mogli Stwórcę poczuć i zrozumieć w całej Jego mocy.

Dlatego należy bez końca rozwijać swoje narządy percepcji, to znaczy wyjść z egoizmu, który nas ogranicza i wpędza w wąskie ramy, zmuszając do oceniania wszystkiego tylko z pozycji własnej korzyści lub szkody. A z takim podejściem niemożliwe jest zbliżenie się do Stwórcy, bo On jest ponad takimi kalkulacjami. To tylko człowiek, który został specjalnie stworzony jako egoista, aby wychodząc z tych ograniczeń mógł się naprawić z pomocą Stwórcy, i zrozumiał to, poczuł to, co Stwórca dla niego uczynił.

Bez tego nie da się zrozumieć pojęcia wyższej siły, ponieważ nie znajdujemy się w tym wymiarze, w którym ona działa: poza pragnieniem przyjemności, poza granicami naszego egoizmu, czyli naszej percepcji. Postrzegamy rzeczywistość pięcioma organami zmysłów i dlatego widzimy taki świat. Ale Stwórca nie jest niczym ograniczony i dlatego nie można Go odczuć poprzez materialne organy, którymi odczuwamy świat i wszechświat, ponieważ wszystko to jest postrzegane dzięki ograniczeniu.

Stwórca – to siła obdarzania, emanacji. Chce nam darować, dawać, kochać, napełniać. W taki sposób objawia się Jego pragnienie w stosunku do nas, ale poza nami nie możemy powiedzieć ani jednego słowa o Stwórcy. Nie wiemy, czy ma myśli i pragnienia. Chyba nie, ponieważ znajduje się ponad tym wszystkim. Doskonały nie może podlegać emocjom: dobrym czy złym, ponieważ Stwórca nie jest ograniczony niczym.

Dlatego nie może mieć złych czy dobrych uczuć. Wszystkie nasze odczucia są spowodowane albo brakiem czegoś, albo napełnieniem. Ale to wszystko nie jest charakterystyczne dla Stwórcy. Stwórca – to absolutne dobro, który chce tylko napełnić wszystkich dobrocią.

Z programu „Podstawowe pojęcia w nauce Kabały”, 20.02.2022

Kategorie: Praca duchowa, Stwórca

Pytanie: Dlaczego dobry Stwórca stworzył zło?

Odpowiedź: Właśnie dlatego, że Stwórca jest dobry, to stworzył zło, abyśmy przekształcili je w dobro, zrozumieli w jakim stanie, na jakiej wysokości, na jakim poziomie znajduje się Stwórca, i upodobnili się do Niego.

Pytanie: Dlaczego nie można było od razu umieścić nas w idealnym stanie?

Odpowiedź: Gdybyśmy od razu znaleźli się w doskonałym stanie, czulibyśmy go nie bardziej niż zarodek w łonie matki.

Pytanie: Czy Stwórca stworzył jeszcze coś innego oprócz zła?

Odpowiedź: Nic innego. Stworzył tylko zło, co nazywa się „przeciwko Sobie”, tj. coś przeciwnego do Siebie.

Pytanie: A skąd zatem bierze się altruizm?

Odpowiedź: Altruizm pojawia się w nas, gdy chcemy przejąć od Stwórcy Jego właściwości. W każdym człowieku istnieje punkt w sercu, specjalnie umieszczony w nas od samego Stwórcy, dzięki któremu możemy zmienić nasz prawdziwy egoizm na przeciwstawną właściwość. Ten punkt nazywa się „częścią Stwórcy z góry”.

Z lekcji w języku rosyjskim, 26.02.2017

Kategorie: Praca duchowa, Stwórca

Pytanie: Z punktu widzenia Kabały Bóg lub Natura to jedno i to samo. Celem Natury, jak napisano w pierwotnych źródłach, jest jedność wszystkich przeciwieństw. Dlatego tak wiele mówi się w nich o tym, że trzeba zjednoczyć się, „pokochać bliźniego” i tak dalej. Jednak jaki jest cel lub tendencja Natury

Odpowiedź: Celem Natury jest doprowadzenie człowieka, a zatem wszystkich, którzy tworzą pojęcie „człowiek”, do stanu podobieństwa ze Stwórcą. Wtedy będzie nazywał się „Adam” („adome” – „podobny do Stwórcy”).

Stwórca – to właściwość obdarzania i miłości. A człowiek w swoim pierwotnym stanie jest przeciwstawny tej właściwości. Dlatego jego naprawa polega na tym, żeby oddalił się od swojej pierwotnej egoistycznej właściwości „dla siebie” i odwrotnie zmienił się tak, żeby robić wszystko dla dobra innych. Taka jest tendencja Natury.

Z programu telewizyjnego „Stany duchowe”, 26.04.2022

Kategorie: Praca duchowa, Stwórca

Pytanie: Kiedyś napisał Pan, że wyobrażenie Stwórcy w dowolnym obrazie, z wyjątkiem właściwości oddawania i miłości, jest bałwochwalstwem. Co to znaczy?

Odpowiedź: Stwórca – to właściwość, siła, idea. Jest to szczególna właściwość natury – najwyższa, najbardziej ogólna. Zawiera w sobie wszystko. Jeśli wyobrażam sobie Stwórcę w czymś uprzedmiotowionym, materialnym, to jest już bałwochwalstwo. Zawężam Jego obraz do jakiegoś innego, wyraźnego, można by rzec, egoistycznego wcielenia.

Pytanie: To znaczy, nie wystarczy tylko wierzyć, że istnieje jakaś jedyna siła, która stoi za wszystkim i zarządza wszystkim?

Odpowiedź: Tak też można. Ale to oczywiście nie jest idealne.

Z programu telewizyjnego „Stany duchowe”, 05.04.2022

Kategorie: Praca duchowa, Stwórca

Pytanie: Pytanie od Wiktorii: „Drogi Michaelu Laitman, z Pana wyjaśnień wynika, że prawdziwą miłość można poczuć tylko do Stwórcy. Czy tak jest? A co z nami? Tak więc naszym przeznaczeniem jest żyć bez miłości?“

Odpowiedź: Nie, dlaczego? Będziemy kochać się nawzajem do tego stopnia, w jakim będziemy postrzegać jeden w drugim partnera, towarzysza, przyjaciela w osiąganiu miłości do Stwórcy.

Pytanie: Jak można to zrozumieć „osiągnięcie miłości do Stwórcy”?

Odpowiedź: Muszę nawiązywać takie relacje, stany z innymi ludźmi, bliskimi i dalekimi, absolutnie ze wszystkimi – nie ma znaczenia jaki to będzie rodzaj relacji – żeby wszyscy w końcu dali mi możliwość odczuwania, badania Stwórcy.

Pytanie: Kiedy mówi Pan „Stwórca”, co ma Pan na myśli?

Odpowiedź: Tylko uczucie miłości, połączenia, wzajemności, zbliżania, zjednoczenia.

Pytanie: Czy to powinien być cel? Ciągle poruszać się w tym kierunku?

Odpowiedź: Tak. Stale poruszać się w kierunku celu. Przy czym, sam Stwórca nie istnieje. Istnieje uczucie zbliżenia z innymi, które wynika ze wzajemnej próby odkrycia właściwości miłości i obdarzania.

Pytanie: To znaczy że to uczucie nazywa Pan odkryciem Stwórcy?

Odpowiedź: Tak. Stwórca – to miłość. Nie ma to nic wspólnego z tym, co jest między mężczyzną, kobietą, dziećmi, nieważne kim i czym. To odnosi się do wszystkiego, co, powiedziałbym, jest przeze mnie odczuwane jako, poza mną.

Pytanie: Czy poza mną jest tylko miłość?

Odpowiedź: Tak.

Pytanie: We mnie jej nie ma. A poza mną jest miłość?

Odpowiedź: We mnie jest miłość egoistyczna, z góry ustalona, nad którą powinienem podnieść się i poczuć prawdziwą miłość.

Z programu telewizyjnego „Wiadomości z Michaelem Laitmanem”, 14.03.2022

Kategorie: Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi, Stwórca

Pytanie: Jeśli Kabała jest nauką, to dlaczego operuje takim pojęciem jak Stwórca? Czy to jest zgodne?

Odpowiedź: Stwórca – to ogólna siła natury. To jest właśnie to, co chciał odkryć Einstein jako fizyk. Wielu naukowców rozumie, że w naturze istnieje jedyna siła, która w stosunku do nas przejawia się jak wiele różnych fizycznych, chemicznych, kosmicznych zjawisk, sił, w tym także tych, o których jeszcze nie wiemy. W zasadzie za wszystkimi tymi szczególnymi zjawiskami i prawami, które ujawniamy w odniesieniu do naszych narządów zmysłów, stoi jedna jedyna siła, jedno źródło. Stopniowo, w miarę badania natury, dochodzimy do takiego wniosku.

Ta jedyna siła w Kabale nazywana jest Stwórcą, dlatego że nas stworzyła. Jesteśmy produktem natury. Gematria słowa „tewa” (natura) jest identyczna ze słowem „Elokim” (imię Stwórcy). To wskazuje na to, że Stwórca lub natura jest jednym i tym samym. Teoria jedynego pola, którą poszukiwał Einstein, jest absolutnie jasno przedstawiona w Kabale każdemu, kto chce ją zrozumieć i na tej podstawie chce określić swoje ruchy w tym polu, dokładnie tak jak ładunek elektryczny porusza się w polu elektromagnetycznym do swojego źródła, aby wejść w harmonię z sobą.

Załóżmy, że ładunek elektryczny ma masę i istnieje jakieś pole grawitacyjne, w którym znajduje stan równowagi. Masa i pole grawitacyjne przyciągają go, jak egoizm, w dół do naszego świata, a potencjał elektryczny w nim i źródło pola elektromagnetycznego znajdują się na górze i w zależności od różnicy tych sił, ładunek znajduje się, jak to się nazywa, między niebem i ziemią. Powinniśmy też rozwijać się, aby nasz duchowy potencjał ciągnął nas w górę, coraz wyżej, powyżej ziemi.

Dlatego cała metoda naszej wspinaczki, naszego rozwoju może być opisana w dokładnych fizycznych formułach. Kabała operuje absolutnie realnymi terminami: grubość, przyciąganie, ekran, sztywność ekranu, siła odbicia, światło padające pod pewnym kątem, interferencja i tak dalej. Wraz z tym w człowieku pojawiają się pewne odczucia, ponieważ, wykorzystując te zjawiska, człowiek stosuje je w sobie, w swoich siłach. Wówczas poprzez swoje siły, odczuwa wszystko wokół siebie, co nazywa się wyższym światem.

Pytanie: Jak to możliwe, żeby poprzez takie, wydawałoby się suche terminy, człowiek nagle odczuwał doznania?

Odpowiedź: To jest możliwe! Na przykład, kiedy patrzysz na nuty, wydaje ci się, że na papierze są narysowane jakieś zawijasy. Ale muzyk gdy patrzy na to płacze, śmieje się, śpiewa. Dla niego jest to zapis informacji. Kabalista widzi kabalistyczny język! Dla niego taki język jest żywy! Zaczynają w nim grać uczucia i siły.

Z programu telewizyjnego „Przybliżenie kamerą. Poza ostateczną granicą“

Kategorie: Praca duchowa, Stwórca

Pytanie: Po ostatnim święcie Pesach czuję się okropnie z powodu uświadomienia sobie zła. Jak sobie z tym poradzić? Co zrobić?

Odpowiedź: Musimy zapoznać się ze swoją naturą.

Człowiek wykonał dobrą pracę w święta, przyłożył wysiłki w dążeniu, aby odkryć w sobie Stwórcę, wyjść z egoizmu, odkryła mu się teraz ciemność jeszcze większego egoizmu – dlatego czuje bezsilność, zmęczenie, brak zainteresowania wyższym… Co robić?

Cieszcie się z tego, że ujawniło się jeszcze trochę zła i można „zacisnąć zęby”, zwrócić się do grupy, do nauki, do Stwórcy – gdy nie ma ani siły, ani nastroju, ani pragnienia, gdy oczy zakrywają się, mózg nie działa, wszystkie uczucia są zamglone – właśnie teraz! To wspaniale! Taki stan powinien mieć „pracownik Stwórcy”. Ponieważ wtedy można prosić o litość – siłę z góry.

To znaczy, nie płakać, nie błagać Stwórcy, aby zlitował się nad tobą. Tak, to nie pomoże! Ponieważ znajdujemy się w systemie, w którym wszystko jest dokładnie wymierzone, dają nam odczucia, myśli, siłę albo słabość, które w danej chwili są nam potrzebne. Teraz muszę zebrać wszystkie razem w jedno i zrozumieć, że jest to zatwardziałość serca, o której jest powiedziane: „Ja zatwardziłem jego serce”.

Stwórca wziął mnie za rękę, zaprowadził do faraona, do mojego serca i pokazuje mi, jak mocno je zatwardził. Teraz wybór należy do mnie, z kim jestem – z Mojżeszem (punkt w sercu) czy z faraonem (serce)? Jeśli jęczysz: „Jestem zmęczony, nie mogę już więcej, mam już tego dość…” – wtedy znajdujesz się pod władzą faraona – jesteś jego niewolnikiem.

Ale jeśli, mimo wszystko chwytasz Stwórcę za rękę (przecież On zaproponował: „Chodźmy do faraona!”, to znaczy, że Stwórca jest obok ciebie i musisz tylko Go rozpoznać), wtedy masz siłę, aby przeciwstawiać się faraonowi. Postaraj się uchwycić za Stwórcę! Spróbuj, zobaczysz nagle, jak bliski dla ciebie jest Stwórca. Przecież powiedziano: „Bliski jest Stwórca dla rozbitych serc”.

Z wieczornej lekcji według Księgi Zohar, 07.04.2010

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Stwórca, ZOHAR

Pytanie: Czy można używać władzy w pozytywny sposób, w pozytywnym kierunku?

Odpowiedź: Człowiek jest do tego zdolny tylko wtedy jeśli jest naprawiony w swoich intencjach i zrozumie, że najważniejsze jest czynienie dobra.

Pytanie: Czy Stwórca, wyższa siły natury, ma dążenie do władzy, przecież On zarządza swoimi stworzeniami?

Odpowiedź: Stwórca nie ma takiego pytania. To – jest siła. To jest po prostu siła, która wszystkim zarządza, zawiera w sobie wszystko. Stwórca nie ma takiej możliwości – aby dążyć do władzy. On Sam jest władzą. Pojawiła się taka żądza, takie dążenie w nas, ponieważ tego nie mamy.

Stwórca jakby odsunął się i stworzył pustą przestrzeń, w której nie odkrywa Siebie. W rzeczywistości On znajduje się w niej, ale nie ujawnia się. W tej przestrzeni znajdujemy się my.

Z programu telewizyjnego „Warunki duchowe”, 22.03.2022

Kategorie: Praca duchowa, Stwórca

Ludzkość to jeden organizm

Pytanie: Natura łączyła komórki przez miliardy lat, aż połączyły się w bardziej złożone organizmy. Widzimy, że to dobrze. Organizmy stały się bardziej złożone, spektrum ich wrażeń stało się znacznie większe niż u ameby. Czy Natura popycha nas do tego tylko na poziomie społeczeństwa?

Odpowiedź: Tak, tylko w myślach i uczuciach, w umyśle i sercu. Jeśli osiągniemy stan, w którym nasze myśli i uczucia będą w jednym systemie, to staniemy się tak potężną wspólnotą, która wzniesie się ponad wszelką naturę, na poziom Stwórcy – do stanu wieczności i doskonałości

Komentarz: Z jednej strony dobrze, że wszyscy jesteśmy różni. Natura rozwija nas w taki sposób, że indywidualizm stale rośnie.

Odpowiedź: Naturalnie. To przygotowanie Stwórcy, mające na celu zapewnienie, abyśmy naprawili się i osiągnęli doskonałość.

Pytanie: Czy jesteśmy jak części jednego organizmu, w którym są nerki, wątroba i inne narządy, każdy z nich pełni inną funkcję?

Odpowiedź: Absolutnie tak. To, co widzimy dzisiaj w technologii, w komputerach, wszędzie, zbudowane jest na plusie-minusie.

Pytanie: Okazuje się, że życie całego organizmu jest ważniejsze niż życie konkretnego organu?

Odpowiedź: Nie, wręcz przeciwnie, tutaj przejawia się właściwość integralności, kiedy każda cząstka, każda właściwość jest również ważna, jak wszystkie inne razem wzięte. Z niczego nie rezygnujemy, niczego nie poświęcamy.

Pytanie: Tak, więc w czym powinniśmy się zjednoczyć?

Odpowiedź: W jednym celu. Ostateczny cel – to nasza całkowita jedność. Dlatego musimy coraz bardziej ścieśnić się między sobą, aby to osiągnąć. Nasz wspólny stan, kiedy jednoczymy się w naszym sercu i umyśle, nazywa się „Stwórcą”. W taki sposób, wszyscy wznosimy się z powrotem do naszego wspólnego korzenia. Na tym polega zasada i cel naszego rozwoju.

Pytanie: To znaczy, na tym polega wolność wyboru?

Odpowiedź: Wolność wyboru polega na tym, aby dążyć do tego, nie pod wpływem cierpienia, ale poprzez osobiste uczestnictwo.

Z programu telewizyjnego „Podstawy Kabały”, 04.02.2019

Kategorie: Struktura Wszechświata, Stwórca, Wolna wola